του Απόστολου Χριστόπουλου
Ήρθε στην Ισπανία από την Βόρεια Αμερική αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. μέσω Ισπανών εξερευνητών και διαδόθηκε ταχύτατα στην Ευρώπη μέσα σε λιγότερο από μία εκατονταετία, έτσι, κάπου στα μέσα με τέλη του 16ου αιώνα έφτασε και στην Ελλάδα. Μία απ’ τις πρώτες αναφορές της στην χώρα μας συναντούμε στην κωμωδία «Φορτουνάτος» του 17ου αιώνα, στην Κρήτη, ενώ μία απ’ τις πιο παλιές φωτογραφίες γάλλων προέρχεται από την Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Οι 4-5 αιώνες εκτροφής τους σε κάθε γωνιά της χώρα μας δημιούργησαν με το μικροκλίμα και το περιβάλλον κάθε περιοχής σε συνδυασμό με τις συνθήκες εκτροφής τους και τις ανάγκες των ανθρώπων, εκατοντάδες σειρές και εν συνεχεία πολλές φυλές και ποικιλίες.
Μέχρι τις παλαιότερες δεκαετίες υπήρχαν στα νοικοκυριά, σχεδόν αποκλειστικά, εγχώριες γαλοπούλες, ενώ σήμερα αυτές τείνουν να εξαφανιστούν και την θέση τους να παίρνουν οι του εμπορίου. Σχεδόν σε όλη τη χώρα συναντούμε ντόπιους πληθυσμούς, με αρκετές τοπικές ονομασίες, όπως: Κούβοι (Κρήτη), Μισίρια (Θεσσαλία, δυτική Μακεδονία), Κούρκες (Ήπειρος), Κακνιά (Λέσβος), Διάνοι, Γαλιά κλπ. Δυστυχώς όπως και για πολλές άλλες αυτόχθονες φυλές ζώων, έτσι και για τις γαλοπούλες η χώρα έδειξε αδιαφορία, με αποτέλεσμα την επικράτηση άγνοιας και την εξαφάνιση δεκάδων ποικιλιών.
Ο πιο διαδεδομένος τύπος που έχει βρεθεί ως τώρα στη χώρα μας είναι ένας ελαφρύς (συνήθως 3-4 κιλών), ανοιχτού έως σκούρου γκρίζου χρωματισμού με μαύρες λωρίδες. Η ιδιαιτερότητα των ντόπιων γαλοπούλων είναι η μεγάλη ικανότητά τους να πετάνε αρκετά ψηλά, με αποτέλεσμα να κουρνιάζουν σε δέντρα και να περνάνε σε ξένες αυλές.
Σήμερα, όπως έχει εντοπίσει και η έρευνα της «Αμάλθειας», ψήγματα αυτών των πτηνών εκτρέφονται σε ορισμένα νησιά, σε όλη σχεδόν την ορεινή Πελοπόννησο, Στερεά -ιδίως στην Φθιώτιδα- και Θεσσαλία ενώ ελάχιστες είναι οι πληροφορίες από την υπόλοιπη χώρα. Από περιοχή σε περιοχή υπάρχουν πολλές διαφορές στους πληθυσμούς Αυτές μπορεί να είναι από μορφολογικές έως συμπεριφοράς και χαρακτήρα.
Οι πιο σημαντικοί και αξιοσημείωτοι πληθυσμοί/φυλές με πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν εντοπιστεί, είναι η «Γαλοπούλα της Λέσβου», η «Λευκή Γαλοπούλα του Αιγαίου», η «Γαλοπούλα της Καρδίτσας και η «Γαλοπούλα των Τρικάλων». Η έρευνα για τις ελληνικές γαλοπούλες βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, αλλά συνεχίζεται με ζήλο και αυτά που παρουσιάστηκαν ανωτέρω, για πρώτη φορά, είναι τα αρχικά αποτελέσμστά της
Χριστόπουλος Απόστολος,
Αγροπεριβαλλοντολόγος Msc
Ήρθε στην Ισπανία από την Βόρεια Αμερική αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. μέσω Ισπανών εξερευνητών και διαδόθηκε ταχύτατα στην Ευρώπη μέσα σε λιγότερο από μία εκατονταετία, έτσι, κάπου στα μέσα με τέλη του 16ου αιώνα έφτασε και στην Ελλάδα. Μία απ’ τις πρώτες αναφορές της στην χώρα μας συναντούμε στην κωμωδία «Φορτουνάτος» του 17ου αιώνα, στην Κρήτη, ενώ μία απ’ τις πιο παλιές φωτογραφίες γάλλων προέρχεται από την Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Οι 4-5 αιώνες εκτροφής τους σε κάθε γωνιά της χώρα μας δημιούργησαν με το μικροκλίμα και το περιβάλλον κάθε περιοχής σε συνδυασμό με τις συνθήκες εκτροφής τους και τις ανάγκες των ανθρώπων, εκατοντάδες σειρές και εν συνεχεία πολλές φυλές και ποικιλίες.
Ο πιο διαδεδομένος τύπος που έχει βρεθεί ως τώρα στη χώρα μας είναι ένας ελαφρύς (συνήθως 3-4 κιλών), ανοιχτού έως σκούρου γκρίζου χρωματισμού με μαύρες λωρίδες. Η ιδιαιτερότητα των ντόπιων γαλοπούλων είναι η μεγάλη ικανότητά τους να πετάνε αρκετά ψηλά, με αποτέλεσμα να κουρνιάζουν σε δέντρα και να περνάνε σε ξένες αυλές.
Σήμερα, όπως έχει εντοπίσει και η έρευνα της «Αμάλθειας», ψήγματα αυτών των πτηνών εκτρέφονται σε ορισμένα νησιά, σε όλη σχεδόν την ορεινή Πελοπόννησο, Στερεά -ιδίως στην Φθιώτιδα- και Θεσσαλία ενώ ελάχιστες είναι οι πληροφορίες από την υπόλοιπη χώρα. Από περιοχή σε περιοχή υπάρχουν πολλές διαφορές στους πληθυσμούς Αυτές μπορεί να είναι από μορφολογικές έως συμπεριφοράς και χαρακτήρα.
Οι πιο σημαντικοί και αξιοσημείωτοι πληθυσμοί/φυλές με πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν εντοπιστεί, είναι η «Γαλοπούλα της Λέσβου», η «Λευκή Γαλοπούλα του Αιγαίου», η «Γαλοπούλα της Καρδίτσας και η «Γαλοπούλα των Τρικάλων». Η έρευνα για τις ελληνικές γαλοπούλες βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, αλλά συνεχίζεται με ζήλο και αυτά που παρουσιάστηκαν ανωτέρω, για πρώτη φορά, είναι τα αρχικά αποτελέσμστά της
Χριστόπουλος Απόστολος,
Αγροπεριβαλλοντολόγος Msc
Πηγή: http://www.amalthia.org/
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ [τεύχος 4, Οκτ. – Δεκ. 2012] Περιοδική έκδοση της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας και Διάσωσης των αυτοχθόνων φυλών κατοικίδιων (αγροτικών & οικόσιτων) ζώων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου