Μετά ή μήπως πριν 20 έτη...

Δεν μου το θύμισε διαδίκτυο όπως το συνηθίζει ως μια τρυφερή ρίγα περασμένου καιρού. Παραμονή αγίων Αναργύρων στον έρημο -ανδρών- καθεδρικό της πόλεως μου το έδωσε ο πανευλάβιος κι αδιαφιλονίκητος άρχων των εσπερινών ακολουθιών στο μόνιμο στασίδι του, κύριος αυτού με το σπαθί του και την προσευχή του, κυρ’ Νίκος Χ. Κούρτης.
- Ορίστε δες κάτι που είδε το φως εδώ και 20 χρόνια και μου έδωσε μια φωτοτυπία μικρή με ένα δημοσίευμα. Εσυγκινήθην και το αναδημοσιεύω τώρα προς γαργαλισμόν της ματαιοδοξίας μας. Δεν είμαι ούτε σοφός ούτε κόλαξ ουδέ ανόητος άρα η φράση που λέγεται πως «η κολακεία είναι τροφή των ανοήτων αλλά και οι πιο σοφοί αρέσκονται να τσιμπολογούν απ’ αυτήν» δεν μας αφορά αν και εδώ είμαστε ορισμένως.

***
Επιστολή για το βιβλίο «Δεκαπενθήμερα» του Β. Π. Καραγιάννη
Εφημ. ΘΑΡΡΟΣ 24 – 6- 1999
Κοζάνη, 22 Ιουνίου 99

Αγαπητέ μου Βασίλη
Κατά καιρούς και στις τοπικές εφημερίδες διάβασα αρκετά σχόλια, κριτικές, χρονογραφήματα οδοιπορικά σου πολύ ωραία. Μας ξάφνιασες όμως όλους μας με το τελευταίο σου βιβλίο ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΑ που είναι συγκέντρωση ορισμένων απ’ αυτά.
Το βιβλίο σου αυτό το διάβασα απνευστί λέξη που συχνά χρησιμοποιείς κι εσύ.
Νιώθω λοιπόν, όχι την ανάγκη αλλά την υποχρέωση να επικοινωνήσω μαζί σου για να σου δώσω τα θερμά και ειλικρινή μου συγχαρητήρια γι αυτό το πνευματικό σου δημιούργημα.
Διαβάζοντάς το κανείς προσεκτικά μένει έκπληκτος από το ωραίο γράψιμό σου, τα πλήρη νοήματα, τις υπέροχες περιγραφές - φωτογραφίες, τις πρωτότυπες και σπάνιες λόγιες λέξεις που χρησιμοποιείς, τις πολλές αναφορές σε μεγάλους συγγραφείς και ποιητές, αλλά και για το ιδιαίτερο ύφος του γραψίματος, που είναι αποκλειστικά δικό σου.
Αυτά τα στοιχεία αγαπητέ μου δείχνουν άνθρωπο λόγιο που γνωρίζει να γράφει, τι να γράφει και πότε να γράφει.
Και δικαιώνω αυτόν που κάποτε σε αποκάλεσε Γενικό Διευθυντή των βιβλίων, τίτλος που σου ταιριάζει απόλυτα.
Ωραία όλα τα θέματα σου ένα-ένα ξεχωριστά αλλά και υπέροχα σαν σύνολο.
Εκείνα όμως που ξεχωρίζουν ιδιαίτερα θαρρώ πως είναι η «Βάλια Κάλντα» και το «Γδάρσιμο της ακακίας» Κλεώς και όχι Ιτιάς, ο σκελετός της οποία δυστυχώς ακόμα βρίσκεται όρθιος (1)
Και πάλι λοιπόν σου απευθύνω τα θερμά μου συγχαρητήρια, αλλά και την ευχή να παίρνεις κουράγιο δύναμη και έμπνευση- από που; εσύ το γνωρίζεις- για παραπέρα επιδόσεις για να έχουμε την ευκαιρία και εμείς οι κοινοί θνητοί να μορφωνόμαστε από τα πονήματα των πνευματικών μας τοπικών ανθρώπων
Με εκτίμηση
Ν. Χ. Κούρτης
Σχόλιον του νυν
1. Εγώ τη βρίσκω με την αφήγηση «Αμάρτημα στο Βαζελώνα» όπου ανακατώνονται πρόσωπα και τόποι εκείνης περιοχής όπως λ.χ. η κοινότητα Τετραλόφου που σήμερα πανηγυρίζει την Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος της Παναγίας Θεοτόκου εν Βλαχέρναις κ.λπ. κ.λπ.