Η βιοτεχνολογία της κρίσης

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην παρούσα κρίση και τις δυνατότητες των κοινωνιών να μαθαίνουν από το παρελθόν. Ο μίτος που συνδέει τη δημοσιονομική πολιτική του Χάμιλτον και την επικράτηση του κανόνα χρυσού με τη συζήτηση για την έκδοση ευρωομολόγου ή τους στόχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τον πληθωρισμό και το έλλειμμα είναι ένα από τα ερωτήματα που προσπαθούν να απαντηθούν, πέρα από την αναζήτηση επιφανειακών ομοιοτήτων.
Μια κρίση που γιγαντώθηκε από την αγοραία απορρύθμιση, αντιμετωπίστηκε με την επιβολή μιας πειθαρχίας νέου τύπου, την οποία μάλιστα επικαλούνταν το ίδιο πολιτικό προσωπικό που συνέβαλε σ’ αυτήν και οι ίδιες εταιρείες οι οποίες, αφού διασώθηκαν με δημόσιο χρήμα, προειδοποιούσαν ότι η δημιουργία ελλειμμάτων είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Τούτη η εσκεμμένη στροφή προς την αγοραία πειθαρχία, παρά την κατάρρευση του αφηγήματος των αυτορυθμιζόμενων αγορών, μπορεί να παραλληλιστεί με την επιλογή μιας πυροσβεστικής υπηρεσίας να εκχωρήσει σε καθ’ έξιν εμπρηστές στρατηγικό ρόλο σε μελλοντικές επιχειρήσεις πυρόσβεσης.
Ο τίτλος της μελέτης υπαινίσσεται τα νέα προϊόντα που συνέβαλαν στην επικράτηση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, αλλά και που συνεισέφεραν στην κρίση της. Η λογική των προϊόντων αυτών προσομοίαζε με εκείνη των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών της βιοτεχνολογίας και μοριακής βιολογίας. Δυστυχώς, όπως στη μοριακή βιολογία, έτσι και στα «νέα οικονομικά» συχνά αγνοούνται ή δεν ενδιαφέρουν οι πολλαπλές παρενέργειες της γενετικής μετάλλαξης…