Τσερνομπίλ

 

Του Γιάννη Σχίζα*

Φέτος   κλείνουν 33 χρόνια από το ατύχημα του Τσερνομπίλ – και  είναι  ουκ ολίγα,  λαμβανομένης   δε υπόψη της επιταχυνόμενης  Ιστορίας είναι  πολλά… Μπορεί λοιπόν να γραφτεί μια ιστορία για το Τσερνομπίλ, τουλάχιστον μια ιστορία της κοινής γνώμης και του πανικού που προκάλεσε .  

Το  ατύχημα  ξεκίνησε σαν άσκηση, που κατέληξε να οδηγήσει σε τήξη της καρδιάς του αντιδραστήρα που  δεν αναχαιτίσθηκε   εξ αιτίας της ανυπαρξίας περιβλήματος. Αν  δεν υπήρχαν τα ελικόπτερα και οι γενναίοι  που προσπάθησαν  να περιορίσουν το ελλείπον περίβλημα   με  ρίψεις τσιμέντου και οι   «ομάδες αυτοκτονίας» που  αντιμετώπισαν  το πρόβλημα του νερού που διέρρεε,  τότε  αλλοίμονο στο Κίεβο και στην  ίδια την Ευρώπη.

Το ατύχημα ήταν τυχαίο, όμως  ήταν προϊόν του σκληρού νόμου  των πιθανοτήτων .  Προβλέψαν   250.000 ή και 300.000  θανάτους εξ αιτίας του ατυχήματος σε Χ χρόνο, όμως οι συνέπειες της ακτινοβολίας στο γενικό πληθυσμό ήταν δυσδιάκριτες.

Η κοινή γνώμη ξεκίνησε τις αντιδράσεις της με ένα  φόβο  που σύντομα έγινε   πανικός και  έμελλε για πολλές εβδομάδες να αποκλείσει τις φρέσκες φυτικές και ζωϊκές  τροφές απ’ το διαιτολόγιό της. Η εφημερίδα ΝΕΑ δημοσίευε για μήνες το σήμα «Πυρηνική ενέργεια ;όχι, ευχαριστώ» τοποθετημένο μέσα σε  πράσινο φόντο, ενώ οι  εφημερίδες άρχισαν να καταχωρούν άρθρα ειδικών για την διάδοση της ραδιενέργειας μέσω των φυτών, όπου τα περισσότερα από αυτά αποδείκνυαν ότι η γενική τάση των φυτών ήταν να διοχετεύουν την ραδιενέργεια στις ρίζες τους και από κεί στο έδαφος. Βοηθούντων των ανέμων που  είχαν δυτική κατεύθυνση, τα ραδιονουκλίδια του Τσερνομπίλ είχαν φτάσει στη Πίνδο, όπου  μια ευκαιριακή μέτρηση έδειξε 15.000 μπεκερέλ σε 1 κιλό  άγρια χόρτα !  Οι μόνοι που δεν συμμερίζονταν αυτές τις ενδείξεις ήταν οι οπαδοί γνωστού κόμματος, που εξακολουθούσαν από  τις πρώτες εβδομάδες να είναι ο προνομιακός πελάτης των μανάβικων. Στα Τέμπη ένα σύνθημα που υπήρχε δεν άφηνε αμφιβολίες  για το περιεχόμενό του: I  like cheese -   με μεγάλα γράμματα, σαν κάποιοι πολίτες να προτιμούσαν από τις φαραωνικές κατασκευές  το τυρί.

Τα κράτη ως γνωστόν αγρόν ηγόραζαν : Μέχρι και η Σουηδία έλεγε για εβδομάδες  ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, το οποίο στο τέλος έγινε : «Ο κίνδυνος παρήλθε» !

Τώρα πλέον οι παλιοί τσερνομπιλιώτες επανεποικίζουν το χώρο, που ως ένα σημείο έγινε παράδεισος των άγριων φυτών και ζώων. Γενικώς, η υπόθεση θεωρείται λήξασα για την κοινή γνώμη – μέχρι και η Ακαδημία Αθηνών  φρόντισε να μιλήσει για την ανάγκη  άντλησης ενέργειας από Πυρηνικούς αντιδραστήρες….

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ στις 26.4.19