Fake culture

Του  Γιάννη Σχίζα

«Η επιβλητική γατίσκη εκάθητο επί της τραπέζης με το βλέμμα απλανές, επιδεικτικώς αγνοούσα τας συστάσεις και φωνασκίας της Θείας Μαίρης, «φύγε κατηραμένη», «ξουτ, θεοκατάρατε»,  «απαισία» ,«όργανον του διαβόλου» κλπ. Άραγε να ησθάνετο το υποκριτικόν της εκφωνήσεως αυτών; Άραγε να καταλάβαινεν ότι ουδέποτε η Θεία - η υπολαμβάνουσα την γάταν ώς την τιμιωτέραν των χαϊδεύσιμων οικιακών όντων - θα άπλωνεν την χείρα της δια να της προξενήση έστω και ελαφρόν πόνον;» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Αι γάται των Αθηνών », τόμος Α, σελίς 259….)

Η παρούσα περιγραφή προσεγγίζει τα μέγιστα με το Παπαδιαμάντιον ύφος. Εν τούτοις, δεν οφείλεται στον συμπαθή σκιαθίτη: Είναι απλώς μια περίπτωση Fake Culture   -«Ψευδής Κουλτούρα»-  ιδίας κατασκευής, που υπεισήλθε στη προσωπική μου σελίδα στο Facebook…

Τέτοιες  περιπτώσεις μπορούν να αλιευθούν  σήμερα με  διαφορετική μορφολογία:  Μπορεί να τσιτάρετε έναν συγγραφέα αποδίδοντάς του πράγματα που δεν είπε, μπορεί να αποδώσετε κάποιες ιδέες  σε έναν ανύπαρκτο  συγγραφέα, μπορεί να παράγετε ένα τρίτο συνδυασμό «ανύπαρκτου συγγραφέα και   ανύπαρκτου κειμένου». Μπορεί να έχετε κίνητρο την προσωπική σας προβολή, μπορεί να έχετε κίνητρο την πλάκα, μπορεί να έχετε κίνητρο  την εξυγίανση της κουλτούρας: Το τελευταίο  φαίνεται πως ήταν το κίνητρο του Άλαν Σόκαλ, διαπρεπούς θεωρητικού φυσικού, που έγραψε το 1996 άρθρο με τίτλο «Διαπερνώντας τα όρια : Προς μια μετασχηματιστική ερμηνευτική της κβαντικής βαρύτητας».  Το άρθρο εμπεριείχε ουκ ολίγες κοτσάνες που διέφυγαν της προσοχής των υπευθύνων του περιοδικού “Social Text”, φαίνεται όμως ότι δεν επέτυχε να εμβολιάσει  επιτυχώς την ακαδημαϊκή κοινότητα απέναντι στη μπούρδα : Απόδειξη ότι μεταγενέστερα δυο συγγραφείς υπογράφοντας ως  Peter Boyle και   Jamie Lindsay επανέλαβαν το ίδιο κατόρθωμα  δημοσιεύοντας μια εργασία 3000 λέξεων στο επιστημονικό περιοδικό Cogent Social Sciences υπό τον τίτλο : «Το εννοιολογικό πέος ως κοινωνικό κατασκεύασμα»…

Η κοινωνία είναι  άλλοτε σκληρή απέναντι στις απάτες  γιατί δεν μπορεί να καταλάβει πώς υπάρχουν ορισμένοι που μπορούν να την εξαπατούν . Άλλες πάλι φορές προσπαθεί να τις αποσιωπήσει, διότι είναι υπόδειγμα διαχείρισης της πληροφορίας με αληθοφανή τρόπο. Παράδειγμα ήταν η fake culture που  οργάνωσε ένας Τσέχος με αφορμή την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από τη χώρα του, στο όχι μακρινό 2009 : Κάνοντας μια ψευδή συλλογή πινάκων ζωγραφικής από χώρες της ΕΕ, με στόχο την έκθεσή τους σε συγκεκριμένο χώρο  και βάζοντας κάτω απ’ αυτούς ανύπαρκτα ονόματα !

Η απάτη βέβαια αποκαλύφθηκε σύντομα : Άρκεσε γι αυτό μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και τα ονόματα απεδείχθησαν ανύπαρκτα….. 

 ΠΗΓΗ  ΑΥΓΗ 2.3.2019