Εὐσταθία Δή­μου: [Τὰ φυ­τὰ ἔχουν τὴ δι­κή τους γλῶσ­σα]

 

Διαβάστε στὸ ἱστολόγιο ἢ τὸν ἀναγνώστη Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 29 Αὔγουστος 2024 Α ΦΥΤΑ ἔχουν τὴ δι­κή τους γλῶσ­σα. Ποὺ κα­νέ­νας δὲν μπο­ρεῖ νὰ κα­τα­λά­βει. Κι ὅμως, ὅπως τὰ βλέ­πεις νὰ γέρ­νουν τὸ ἕνα πλάϊ στ’ ἄλ­λο, ν’ ἀκουμ­ποῦν τὰ μέ­λη τους καὶ πά­λι νὰ χω­ρί­ζουν, τὸ νιώ­θεις κα­λὰ πὼς λό­για ἀλ­λά­ζουν μυ­στι­κά, ψι­θυ­ρι­στά, κά­πο­τε ἐρω­τι­κά.        Οἱ πραγ­μα­τι­κοί τους ἔρω­τες, ὅμως, ἐκτυ­λίσ­σον­ται κά­τω ἀπὸ τὸ χῶ­μα. Ἐκεῖ ὅπου οἱ ρί­ζες δέ­νον­ται σφι­χτά, πα­θια­σμέ­να, ἡδο­νι­κά. Ἀνή­κου­στα συμ­πλέγ­μα­τα καὶ τολ­μη­ρὰ ποὺ κα­νέ­νας δὲν μπό­ρε­σε, πο­τέ, νὰ μαρ­τυ­ρή­σει.   Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλλογὴ μικρῶν πεζῶν Λευκὸ τοπίο (ἐκδ. Ἐνύπνιο, 2024). Εὐ­στα­θία Δή­μου. Γεν­νή­θη­κε στὴν Ἀθή­να. Σπού­δα­σε Κλασ­σι­κὴ καὶ Νε­ο­ελ­λη­νι­κὴ Φι­λο­λο­γία στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Ἀθη­νῶν, ὅπου ἐκ­πό­νη­σε τὴ δι­δα­κτο­ρι­κή της δια­τρι­βὴ μὲ θέ­μα τὶς θε­α­τρι­κὲς δια­σκευὲς πε­ζο­γρα­φη­μά­των. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς φι­λό­λο­γος στὴ Δη­μό­σια Μέ­ση Ἐκ­παί­δευ­ση. Ἔχει ἐκ­δώ­σει τὶς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γὲς Στὴ Σπο­ρὰ τῶν ἀστε­ριῶν (Νέ­ος Ἀστρο­λά­βος/Ευ­θύ­νη, 2011), Σο­νέ­τα (Gutenberg, 2016) καὶ Ἀπώ­λεια Λή­θης (Οἱ Ἐκ­δό­σεις τῶν Φί­λων, 2019), κα­θὼς καὶ τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Κλέ­φτες ₊ Ἀστυ­νό­μοι (Γκο­βό­στης, 2020). Ἄρ­θρα, δι­η­γή­μα­τα καὶ ποι­ή­μα­τά της ἔχουν δη­μο­σιευ­θεῖ σὲ ἔν­τυ­πα καὶ ἠλε­κτρο­νι­κὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ριο­δι­κά. Τὸ 2011 ἦταν ὑπο­ψή­φια γιὰ τὸ βρα­βεῖο κα­λύ­τε­ρου νέ­ου ποι­η­τῆ στὸ 32ο Πα­νελ­λή­νιο Συμ­πό­σιο Ποί­η­σης. Ἀπὸ τὸ 2021 εἶ­ναι σύμ­βου­λος ἔκ­δο­σης τοῦ πε­ριο­δι­κοῦ Κα­ρυο­θραύ­στις καὶ ὑπεύ­θυ­νη ὕλης στὸ πε­ριο­δι­κὸ Στα­φυ­λή. Εἰκόνα: Τὸ δέν­τρο τῆς ζωής. Στὴν πα­ρα­λία K­ala­loch, στὸ Ἐ­θνι­κὸ Πάρ­κο τῆς Πο­λι­τεί­ας τῆς Οὐ­ά­σινγ­κτον.