|
|
Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 4 Ἰούλιος 2024
|
 ΕΣΑΝΥΧΤΑ. Τὴν
ὥρα ποὺ χτυποῦσαν ἀναστάσιμα οἱ καμπάνες. Στὸν θάλαμο πετοῦσαν
πεταλοῦδες. Ὁλόλευκες. Μὲ εὔκαμπτα πτερύγια κινεζικῆς προέλευσης.
Βυθίζονται ὑποδορίως, βρίσκουν φλέβα καὶ ρουφᾶνε αἷμα. Ρουφᾶνε
ρουφᾶνε μέχρι νὰ βαρυστομαχιάσουν καὶ τυφλὲς ἀπὸ τὸ μεθύσι νὰ
πυρποληθοῦν στὴ λάμπα. Ὅταν, λένε, ἐμφανιστεῖ μιὰ νυχτοπεταλούδα
δὲν εἶναι καλὸ σημάδι. Κάποιον σημαδεύει, κάποιον ἐπιλέγει.
Κι αὐτὸς ὁ δύσμοιρος θυμᾶται τὴ μάνα του καὶ τρέχει νὰ κρυφτεῖ
στὴν ποδιὰ τῆς νοσοκόμας.
Ἐκείνη θὰ τὸν κρύψει καὶ παραμύθια θὰ
τοῦ πεῖ. Ὤι μάνα, τῆς λέει, δὲν βλέπω στὸ σκοτάδι, κι ἂν πέσω σὲ
λάκκο βαθύ, ποιός θὰ μὲ βγάλει; Δὲν τὴ σηκώνω τέτοια μακάβρια
τελετή. Ἐκείνη τὸ στῆθος της τοῦ δίνει, γάλα νὰ πιεῖ, νὰ ξεχαστεῖ.
Μὲ κλειστὰ μάτια ὁ σημαδεμένος ψαχουλεύει τὴν πηγή. Γουργουρίζει
ἀπὸ εὐχαρίστηση, ἡ ἀπόλαυση νὰ μὴν τελειώσει. Θέλω κι ἐγώ, φωνάζω,
θέλω νὰ πιῶ, καὶ δαγκώνω τὸ δάχτυλο, τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ βελόνα βρίσκει
φλέβα.
Πηγή:
Πρώτη δημοσίευση.
Δημήτρης
Χριστόπουλος. Ἐργάζεται
ὡς φιλόλογος στὴ Μ.Ε., ἐνῶ σπουδάζει Δημιουργικὴ Γραφὴ στὸ
Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας. Δημοσίευσε τὶς συλλογὲς διηγήματων Δημόσιες Ἱστορίες (ἐκδ.
Πήγη, 2013) καὶ Σπουδὴ
στὸ κίτρινο (ἐκδ. Ροδακιό, 2018). Διηγήματά
του ἔχουν δημοσιευτεῖ στοὺς ἱστοχώρους καὶ τὰ περιοδικὰ Πλανόδιον, Φρέαρ, Δέκατα, Bookpress καὶ
στὸ Fractal.
Διατηρεῖ τὸν φιλολογικὸ ἱστότοπο Ἠλεκτρονικὴ Τράπεζα
Φιλολογικῶν Θεμάτων.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου