«Δεν είναι ο Κασσελάκης το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ

του Θανάση Καρτερού

Όχι, βέβαια, το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Κασσελάκης. Ο άνθρωπος το διάστημα που βρίσκεται στην ηγεσία ούτε κρύφτηκε, ούτε κατέφυγε στην υποκρισία. Διαφήμισε τα σπίτια του, τα λεφτά του, την επιχειρηματική του επιτυχία, την έπαρση ότι έχει ζωή κι έξω από την πολιτική, την ιδιοκτησία του -ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ, οι δικές μου θέσεις, το δικό μου σχέδιο, τα δικά μου think tanks, η δική μου Ελλάδα. Έκανε θέαμα τα προσωπικά του δεδομένα. Σας αποκάλυψε τα μύχια της ψυχής του -την ιερή συμμαχία του ΝΑΤΟ, τον Άγιο Τσαλίκη, την πίστη του στο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Κατάργησε στην πράξη τα συλλογικά όργανα, θέσπισε το «αδιαμεσολάβητο», ταύτισε την κριτική με την υπονόμευση, κήρυξε εσωτερικούς πολέμους -μαύρα ταμεία, καρέκλες, «καριέρες» και… c’ est la vie. Τελικά στράφηκε κατά του Τσίπρα, που θεωρεί ότι άλλη δουλειά δεν έχει, παρά να τον υπονομεύει.

Εσείς είστε το πρόβλημα. Τι άλλο να κάνει, για να καταλάβετε, ότι ή θα σας περιφέρει αιχμάλωτους, ή επιτέλους θα ανοίξετε το στόμα σας; Ο ίδιος αναρτά στο φως της μέρας κι εσείς ψιθυρίζετε στα σκοτεινά. Οι στενοί του συνεργάτες κραυγάζουν εναντίον των αγίων πάντων, εσείς μουρμουρίζετε. Περιμένετε να σώσουν το κόμμα από τη μετάλλαξη η ζωή, οι αρχηγικές αβελτηρίες, η ετυμηγορία της κάλπης, και τελευταία -άντε πάλι!- ο…μπαμπάς Τσίπρας.

Βουλευτές, ευρωβουλευτές, νομείς δημόσιων αξιωμάτων, κεντροεπίτροποι, επώνυμοι, που τους ανατέθηκε η ευθύνη να εκπροσωπούν κάτι πολύ περισσότερο από συσχετισμούς και τον εαυτό τους, τι ακριβώς περιμένετε; Ορισμένοι «τα γύρισαν» εν μια νυκτί και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Ιλαροτραγωδία… Άλλοι δήλωσαν ότι εάλω ο ΣΥΡΙΖΑ και ζήτησαν πολιτικό άσυλο σε νέο κόμμα, ή και παλιά τελεία. Οι πολλοί όμως, που μένετε, τι θα κάνετε;

Η τελευταία συνέντευξή του δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες σε κανέναν. Έχει στο μυαλό του ένα κόμμα κι όποιος δεν συμφωνεί με το δικό του σχέδιο να πάει σε άλλο κόμμα. Θα τον δεχτούν όλοι για Ηγέτη των κινήσεων για Προοδευτική Συμμαχία -με την οποία δεν συμφωνεί!!!- αλλιώς να πάρουν το δρόμο τους. Τελεία και παύλα. Πόσες «εκπλήξεις» ακόμα πρέπει να υποστείτε; Πόσο στρίμωγμα στο τσουβάλι του εσωτερικού εχθρού; Η Αριστερά έρχεται από μακριά, γαμώτο. Μετράει αγώνες, θυσίες, αίμα. Αρκεί να ψιθυρίζετε, αλλά να γυρίζετε το άλλο μάγουλο; Όσες και όσοι στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολες μέρες, πορεύτηκαν με τον Τσίπρα σε μια συναρπαστική μάχη, συγκινούνται ακόμα από αξίες όπως η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, το εμείς, η κοινωνική δικαιοσύνη, ο σοσιαλισμός, η συμμετοχή, η αντίσταση σε ό,τι πληγώνει τη χώρα, πιστεύετε ότι αυτό περιμένουν από σας;

Βρε μίλα! Αυτή η παρότρυνση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Για το δικαίωμα να μιλάμε μέσα κι έξω από το κόμμα, μέσα κι έξω από τα όρια του όποιου καθεστώτος, η Αριστερά έδωσε αγώνες. Είναι καλή αρχή που κάποιοι δε συμμορφώνονται με τις υποδείξεις. Που δεκάδες υπογράφουν το κείμενο που δόθηκε τελευταία στη δημοσιότητα. Έστω 87 από τους 300. Αλλά χρειάζονται πολύ περισσότερα και περισσότεροι για να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει σφυγμό. Και όχι, δεν είναι λύση η αποχώρηση, η διάσπαση, ο αναχωρητισμός. Τώρα παίρνονται παρουσίες Λευτέρη, Γιώργο, Κώστα, Νίκο, Παύλο, Γιάννη, Παναγιώτα, Μαρία, Ελένη, και οι λοιποί εκ των φυλάκων του ναού. Είναι πια θέμα όχι μόνο πολιτικής, αλλά και προσωπικής αξιοπρέπειας – και όχι μόνο δικής σας. Αλλά και όσων βλέπουν την πολιτική τους περηφάνεια να εκπίπτει σε αμηχανία. Και ωθούνται στην έξοδο.