Δι­ο­νύ­σης Μα­ρί­νος: Τὸ τέ­λος τῶν Κλά­ρα

 

Διαβάστε στὸ ἱστολόγιο ἢ τὸν ἀναγνώστη

18 Ἰούνιος OΙ ΚΛΑΡΑ εἶ­ναι μι­κρο­σκο­πι­κοί. Πιὸ μι­κροὶ κι ἀ­πὸ τοὺς Φά­μα(*). Ζοῦν κά­τω ἀ­πὸ τὸ φρε­σκο­κομ­μέ­νο χορ­τά­ρι τοῦ Ἐ­θνι­κοῦ Κή­που. Ἐ­κεῖ ποὺ μή­τε τὰ βρύ­α καὶ τὰ μα­νι­τά­ρια ἀν­τέ­χουν νὰ ζή­σουν. Εἶ­ναι ἀν­θε­κτι­κοί. Ἔ­τσι πι­στεύ­ουν. Ὁ γιός μου δὲν τὸ ἤ­ξε­ρε. Μοῦ εἶ­πε: «Μπαμ­πά, γιὰ δές τί πα­ρά­ξε­νες πέ­τρες» καὶ ἄρ­χι­σε νὰ πε­τά­ει τοὺς Κλά­ρα τὸν ἕ­ναν με­τὰ τὸν ἄλ­λον στὴ λί­μνη μὲ τὶς πά­πι­ες. Οἱ οἰ­κο­λό­γοι μί­λη­σαν γιὰ μα­ζι­κὴ δο­λο­φο­νί­α. Ὁ δή­μαρ­χος πα­ραι­τή­θη­κε. Οἱ δη­μο­σι­ο­γρά­φοι ζή­τη­σαν νὰ πέ­σουν κι ἄλ­λα κε­φά­λια. Ἕ­νας Κλά­ρα ποὺ σώ­θη­κε ἀ­πὸ βέ­βαι­ο πνιγ­μὸ ζεῖ στὸ σπί­τι μας. Ἢ αὐ­τὸς με­γά­λω­σε πο­λὺ ἢ τὸ σπί­τι μί­κρυ­νε για­τί μό­νο αὐ­τὸν χω­ρά­ει. Ἐ­μεῖς με­τα­κο­μί­σα­με στὸν Ἐ­θνι­κὸ Κῆ­πο. Ζοῦ­με ἐ­κεῖ ποὺ δὲν κα­τα­δέ­χον­ται τὰ βρύ­α καὶ τὰ μα­νι­τά­ρια καὶ προ­σέ­χου­με μὴν καὶ μᾶς πλη­σιά­σουν τὰ μι­κρὰ παι­διὰ τὶς Κυ­ρια­κές. (*) Φάμα Πηγή: Πρώτη δημοσίευση. Δι­ο­νύ­σης Μα­ρί­νος (Ἀθήνα, 1971). Ἐργάζεται ὡς δημοσιογράφος καὶ ἔχει ἐκδώσει : Χαμένα κορμιά (ἐκδ. Τετράγωνο),νορμ΄λ Τελευ­ταί­α πόλη (ἐκδ. Γα­βρι­ηλίδης), κ.ἄ. Τελευταῖο του βιβλίο: Σὰν νορμάλ (Μυθιστόρημα, ἐκδ. Μεταίχμιο, 2024.