Ρυθμανάλυση : Από τη Μουσική στην Αρχιτεκτονική

 

Θέμα της ερευνητικής εργασίας αποτελεί η διερεύνηση της σχέσης μουσικής και αρχιτεκτονικής και η ανάδειξή τους στην συνθετική και σχεδιαστική διαδικασία. Η ρυθμαναλυτική προσέγγιση της μουσικής και της αρχιτεκτονικής, ορίζεται εννοιολογικά μέσω του ρυθμού και της αντίστιξης και ερμηνεύει τις πολυρυθμικές και λειτουργικές ασυνέχειες που δρουν παρεμβατικά στον αισθητηριακό μας χωροχρόνο. Η χωρική απεικόνιση της εμπειρικά αντιληπτικής ρυθμαναλυτικής διαδικασίας μεταφράζεται σε πολλές χωρικές κινήσεις που στοχεύουν στη δημιουργία μιας ρυθμικής δομικής αναλογίας στην αρχιτεκτονική πράξη. Η μουσική, ως η έννοια της "τέχνης του χρόνου", υπό το πρίσμα της συνθετικής και δομικής της προσέγγισης, συνδιαμορφώνεται με τις χωρικές της διαστάσεις και ενσωματώνεται στο πεδίο των αρχιτεκτονικών συνθετικών αναλογιών, οργανώνοντας ρυθμικά και αφηγηματικά την μέχρι τώρα ασύνδετη σύζευξη των δυο συνθετικών τεχνών της μουσικής και της αρχιτεκτονικής. Επιζητώντας το αρχιτεκτονικό ανάλογο της μουσικής κατά το σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού έργου, η μελέτη κατευθύνεται στην ανάλυση αρχιτεκτονικών έργων που ανάγουν την μουσική έμπνευση στο επίπεδο της συνθετικής επεξεργασίας. Η αντιληπτική συνύφανση της χρονικότητας της μουσικής και της χωρικότητας της αρχιτεκτονικής πράξης δημιουργεί πλήθος ενσυναισθητικών μεθόδων που αποτελούν υπόβαθρο σύνθεσης αρχιτεκτονικών νοημάτων όπου η μουσική ως ποιητική έμπνευση μετουσιώνεται σε αρχιτεκτονική. Έτσι η συνθετική και χωρική ανάλυση της μουσικής εμπειρίας αναδεικνύει τις πρωταρχικές δομές του αρχιτεκτονικού χώρου και ερμηνεύει την εγκιβωτισμένη αφήγηση του, για τη δημιουργία μιας μέχρι τώρα αθέατης και ποιητικά άρρητης, νέας πραγματικότητας.   Περισσότερα εδώ.