Του Γιάννη Σχίζα
Αυγή 30.12.21
Οι ευχές
είναι γενικά καλό πράγμα , αν και τελικά έχουν μια άσφαιρη διάθεση που
εξαντλείται μέσα σε μερικές ημέρες.
Παρ’ όλα αυτά , μας επιτρέπουν να ερχόμαστε σε επαφή με διάφορα ευγενικά
αισθήματα ιδιαίτερα σε ορισμένες «περιοχές» του χρόνου , πχ στη Πρωτοχρονιά .….
Οι ευχές
είναι πολλές και ποικίλες. Ανατρέχω στην μηχανή των αναζητήσεων και ανακαλύπτω
ετοιματζήδικες ευχές ένα σωρό, και μάλιστα κατηγοριοποιημένες ! Υπάρχουν ευχές για
τον αρραβώνα, το γάμο, την ονομαστική εορτή, μια προσωπική επέτειο, τη γιορτή
της μητέρας. Υπάρχουν ευχές για ανθρώπους που ζητούν συγγνώμη , υπάρχουν ευχές για τα γενέθλια, για τη γιορτή
του Αγίου Βαλεντίνου, για το νέο σπίτι που αγοράσαμε, για μια καινούργια δουλειά
, για την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο, για τη φιλία, τη γέννηση
αγοριού ή κοριτσιού ,τη βάπτιση,
για τα εγκαίνια πολυκαταστήματος ή μονοκαταστήματος (αν επιτρέπεται ο όρος..), για την συνταξιοδότηση. Υπάρχουν
ευχές για τα νεογέννητα, υπάρχουν ευχές που απευθύνονται σε ερωτευμένους, υπάρχουν
ευχές που δίνονται για επικείμενες εμπειρίες
πτήσεων.
Υπάρχουν
ευχές αληθινές και υπάρχουν άλλες , συμβατικές
ή υποκριτικές, όπως αυτές που έδωσε ο Ερντογκάν στον ασθενούντα Πατράρχη. Υπάρχουν ευχές για τη νέα σχολική χρονιά,
υπάρχουν ευχές που είναι γενικώς απραγματοποίητες όπως αυτή του περιοδικού Lifo
« να μιλήσει η γάτα μου». Υπάρχουν οι ευχές της ΕΛΕΤΑΕΝ (Επιστημονική
Ένωση Αιολικής Ενέργειας) που όταν την ακούς φτύνεις τον κόρφο σου , υπάρχουν
κι εκείνες ενός συμπαντικού(!)
μπλογκ που γράφει για τις ευχές
που πραγματοποιούνται : « είναι τελικά σαν βέλη. Όσο πιο δυνατό το χέρι
που τεντώνει τη χορδή του τόξου τόσο πιο μακριά θα φτάσουν. Το τόξο είναι οι
συμπαντικοί νόμοι. Το χέρι ο νους σας. ...».
Εξ άλλου οι ευχές συνοδεύονται από «γούρια»,
που είναι περίτεχνα σύμβολα καλής τύχης, εμπράγματα ευχολόγια. Και όχι λίγες φορές οι
ευχές που ανταλλάσσονται στις κοπές πιτών μετά την Πρωτοχρονιά, θυμίζουν μια
διάσταση που με τις προηγηθείσες ευχές
δεν καλύψαμε.
Υπάρχουν
ευχές του θανάτου και της ζωής : Τις πρώτες, όπως το περιβόητο «καλό βόλι», τις
λέμε σπάνια, ενώ την ευχή «να ζήσουμε για να τον θυμόμαστε» τη λέμε σε
ζωντανούς για περιπτώσεις όπως του αδελφού μου Κωνσταντίνου Σχίζα, που πέθανε
ήσυχα την επαύριο των Χριστουγέννων…
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου