Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας : Ποῦ κοι­μοῦν­ται τὰ χε­λι­δό­νια τὸν χει­μώ­να;

 

ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΝΤΟΡΕΒΙΘΟΥΛΗ ἐ­πὶ πε­νήν­τα χρό­νια χα­νό­ταν στὴν ἐρ­γα­σια­κὴ ζούγ­κλα γιὰ τὸ με­ρο­κά­μα­το. Μὲ τὸ πρῶ­το σού­ρου­πο ἀ­κο­λου­θοῦ­σε τὰ βό­τσα­λα γιὰ νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει στὴ σύ­ζυ­γο καὶ τὰ παι­διά. Αὐ­τὰ τὰ τε­λευ­ταῖ­α ποὺ ἦ­ταν συν­τα­ξι­οῦ­χος, τὰ βό­τσα­λα με­τα­τρά­πη­καν σὲ ψί­χου­λα. Τὰ δρο­μο­λό­για γιὰ τὸν ἄρ­το τὸν ἐ­πι­ού­σιο σι­γὰ-σι­γὰ πε­ρι­ο­ρί­στη­καν ὣς τὸν φοῦρ­νο τῆς γει­το­νιᾶς, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἦ­ταν ἀ­μέ­σως με­τὰ τὴ μάν­τρα τοῦ πα­λιοῦ μαρ­μα­ρά­δι­κου.

        Κρα­τοῦ­σε με­τὰ βί­ας τὴ σα­κού­λα μὲ τὸ ἀ­χνι­στὸ ψω­μί. Ἡ φου­κα­ριά­ρα ἡ φουρ­νά­ρισ­σα ἔ­βα­λε στὸν πά­το της, γιὰ νὰ μὴν λι­ώ­σει, ἕ­να πα­λιὸ φύλ­λο το­πι­κῆς ἐ­φη­με­ρί­δας μὲ τὸν πη­χυα­ῖο τί­τλο: «Ἀ­να­βί­ω­σαν τὰ χε­λι­δο­νί­σμα­τα στὸ 10ο Δη­μο­τι­κὸ Σχο­λεῖ­ο Κο­μο­τη­νής». Ἔ­νι­ω­θε σή­με­ρα, πα­ρα­μο­νὴ τῆς Πα­να­γιᾶς, πὼς τὰ που­λιὰ ἔ­φα­γαν τὰ ψί­χου­λα. Ἡ σύ­ζυ­γος χρό­νια τώ­ρα τὸν εἶ­χε ἀ­φή­σει μό­νο, ἐ­νῶ τὰ παι­διὰ καὶ τὰ ἐγ­γό­νια ἔ­χτι­σαν τὶς δι­κές τους φω­λι­ές. Κά­τω ἀ­πὸ τὸν λά­βρο αὐ­γου­στι­ά­τι­κο ἥ­λιο στὸ μυα­λό του τρι­βέ­λι­ζε ἐ­κεί­νη ἡ ἐ­ρώ­τη­ση ποὺ τοῦ ἔ­κα­νε κα­θη­με­ρι­νὰ ὁ γιός του τὰ φθι­νο­πω­ρι­νὰ πρω­ι­νὰ ὅ­ταν τὸν πή­γαι­νε στὴν πρώ­τη τά­ξη τοῦ ἴ­διου σχο­λεί­ου: «Μπαμ­πά, ποῦ κοι­μοῦν­ται τὰ χε­λι­δό­νια τὸν χει­μώ­να;»

        Τὸ γε­ρον­τά­κι κοί­τα­ξε τὸ που­κά­μι­σο τοῦ τζί­τζι­κα ποὺ ἔ­μει­νε πά­νω στὴ μάν­τρα. Ὁ ἴ­σκιος ἀ­πὸ τὸ κορ­μί του σὰν ἄ­η­χη φλο­γέ­ρα ἔ­πε­φτε κλη­ρο­νο­μιὰ στὸ χῶ­μα. Σφά­λι­σε τὰ μά­τια κι ὀ­νει­ρεύ­τη­κε μιὰ τε­λευ­ταία φο­ρὰ τὰ ὀρ­γι­σμέ­να του νιά­τα, οἱ πυ­ρό­ξαν­θες κορ­φές τους δέν­τρα γί­νη­καν ν’ ἀ­νε­μί­σουν τὸ σού­ρου­πο. Πά­νω του ἔ­πε­σε σὰν λά­βα καὶ ἡ θύ­μη­ση τῆς μα­τιᾶς ἑ­νὸς θη­λυ­κοῦ ζαρ­κα­διοῦ, μή­πως φου­σκώ­σουν μέ­σα του πο­τά­μι τὰ λι­ω­μέ­να χι­ό­νια.

        Φεῦ! Χε­λι­δό­νι ἦ­ταν πιὰ στὰ σύρ­μα­τα, ἕ­τοι­μο νὰ ἀ­πο­δη­μή­σει ἀν­τί­κρυ τρα­γου­δών­τας. Ἡ οὐ­ρὰ ψα­λί­δι­ζε μό­νο τὸ πα­ρελ­θόν, ἀ­φοῦ μέλ­λον δὲν εἶ­χε νὰ ὀρ­γώ­σει μὲ τὸ ράμ­φος. Ἄ­νοι­ξε τὰ φτε­ρὰ κι ὁ βα­ρὺς σταυ­ρὸς ἔ­πε­σε στὰ λευ­κὰ μάρ­μα­ρα, στὸ ἐ­σω­τε­ρι­κό τῆς μάν­τρας. Σι­ω­πη­λὰ ἀρ­χί­νη­σε νὰ τὸν πε­λε­κά­ει ὁ μαρ­μα­ράς, γιὰ νὰ τὸν καρ­φώ­σει με­τὰ ἀ­πὸ σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες στὸ κοι­μη­τή­ρι.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας (Reutlingen τῆς Γερ­μα­νί­ας, 1971), ζεῖ στὴν Κο­μο­τη­νὴ ἀ­πὸ τὸ 1977. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς βι­βλι­ο­θη­κο­νό­μος στὴ Βι­βλι­ο­θή­κη τοῦ Τμή­μα­τος Ἑλ­λη­νι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας τοῦ Δη­μο­κρί­τει­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θρά­κης καὶ εἶ­ναι συν­τά­κτης στὸ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Ἐ­ξι­τή­ριον. Ποι­ή­μα­τα καὶ δι­η­γή­μα­τά του ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ δι­ά­φο­ρα ἠ­λε­κτρο­νι­κὰ καὶ ἔν­τυ­πα λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ καὶ στὴν ἐ­φη­με­ρί­δα Πα­ρα­τη­ρη­τής τῆς Θρά­κης. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει τὶς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές: Τε­ταρ­τη­μό­ρια (ἐκδ. Πα­ρα­τη­ρη­τὴς τῆς Θρά­κης, 2019), Ρε­τά­λια (ἐκδ. Γρά­φη­μα, 2020), Τὸ κοι­μώ­με­νο τσίρ­κο (Ἐ­ξι­τή­ριον, free e-book, 2021).