Άγγελος Ελεφάντης, Τρία δοκίμια

 

επίμετρο: Διονύσης Καψάλης Δοκιμιακός λόγος και διανοούμενοι Η γλώσσα του Αγώνα (1940-1949) Τα βουνά. Στα ίχνη μιας τραγικής ζωής

 

 

ISBN: 978-618-5267-53-7 Σελ.: 96 Σχήμα: 12x20 εκ. Τιμή: 10,00€

 

 

ΑΝΤΙΧΕΙΡΕΣ | 1 Διεύθυνση σειράς: Διονύσης Καψάλης   Από σήμερα κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο της καινούργιας σειράς των αντιπόδων την οποία διευθύνει ο Διονύσης Καψάλης. Κείμενα κριτικής και στοχασμού, επίκαιρου και ανεπίκαιρου, που να μπορούν να διαβαστούν άνετα σ’ ένα βράδυ. Κείμενα που κινούνται ελεύθερα ανάμεσα στη λογοτεχνία και την πολιτική σκέψη, την ιστορία και τη φιλοσοφία, άλλοτε ακολουθώντας και άλλοτε αμφισβητώντας τα όρια ανάμεσά τους, ανασυστήνοντας την απόλαυση στην περιπέτεια των ιδεών.

 

 

Κάθε κείμενο του Ελεφάντη, κάθε άρθρο και κάθε σχόλιό του για την πολιτική, την κοινωνία, την ιστορία και τον πολιτισμό, συνιστούσε μια μικρή αλλά τολμηρή ανατροπή, μια ανασκευή του αυτονόητου και του κοινώς αποδεκτού προς όφελος μιας νέας, άτριφτης και γι᾽ αυτό απελευθερωτικής σκέψης, γιατί «τα αυτονόητα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως η προφάνειά τους τα εμφανίζει». Ήταν κάθε φορά σαν να λέει (συχνά το έλεγε κιόλας) ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να δούμε τα πράγματα, για τον απλούστατο λόγο ότι επειδή τα έχουν φτιάξει άνθρωποι, άνθρωποι πάλι μπορούν, εφόσον το θελήσουν, να τ᾽ αλλάξουν. Γι᾽ αυτό και τα περισσότερα γραπτά του είναι ακόμη φρέσκα, σαν να ᾽χουν μόλις κοπεί από την επικαιρότητά τους˙ διασώζουν και μεταφέρουν ώς εμάς τη δροσιά του ασυντέλεστου, του πραγματικού εν τη γενέσει: μπορούσε να ᾽ναι κι αλλιώς.

 

 

 

Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936-2008) γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και ιστορία στο Παρίσι. Από το 1976 ώς το θάνατό του εξέδιδε το περιοδικό Ο Πολίτης, ενώ υπήρξε βασικό στέλεχος των εφημερίδων Εποχή και Αυγή. Η συστηματική αρθρογραφία του (σημαντικό μέρος της οποίας βρίσκεται στον τόμο Διά γυμνού οφθαλμού, 1998), οι μελέτες του (Η επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης: ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο, 19υ ακ76· Στον αστερισμό του λαϊκισμού, 1991· Μας πήραν την Αθήνα... Ξαναδιαβάζοντας την ιστορία 1941-50, 2002), οι μεταφράσεις του, τα πιο προσωπικά του κείμενα (όπως τα Minima Memorialia: η ιστορία του παππού μου, 2001), αλλά και η διαρκής πολιτική δράση και η προσωπική τοτινοβολία τον ανέδειξαν σε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της ελληνικής αριστεράς.