Γράφει ο Δημήτριος Η. Παπαστερίου,
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Οι παραλογισμοί των δασικών χαρτών έχουν φορείς, αντικείμενο, περιεχόμενο και συνέπειες.
Στους φορείς των παραλογισμών εντασσόμαστε όλοι, συνθέτοντας ταυτόχρονα και την έννοια της «κοινωνικής υπαιτιότητας».
Αντικείμενο των παραλογισμών είναι το σύνολο των αυθαίρετων κτιρίων, κτισμάτων και κατασκευών σε δάση και δασικές εκτάσεις.
Περιεχόμενο των παραλογισμών είναι οι κλιμακούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ των λεγόμενων οικιστικών πυκνώσεων (ή στρεβλώσεων…) για 25 ή 45 χρόνια (χωρίς να αποκλείονται παρατάσεις στο χρονικό ορίζοντα των παραλογισμών).
Συνέπειες των παραλογισμών στους δασικούς χάρτες είναι η σημαντική έλλειψη μέτρων προλήψεως (προσβάλλοντας την αρχή της προλήψεως) και η πλήρης απουσία μέτρων προφυλάξεως (η απαγόρευση καθολικής ή ειδικής διαδοχής υπόκειται εύκολα σε αναθεώρηση —είναι για το θεαθείναι—, ενώ η απαγόρευση πολεοδομικών εργασιών έχει το βάρος πολυετούς αρνητικού παρελθόντος). Παραπέρα, η επιβολή διοικητικών προστίμων αγνοεί τελείως τη συνεχιζόμενη προσβολή του δασικού περιβάλλοντος, μεταβάλλοντας την όλη κοινωνική υπαιτιότητα σε παράδειγμα προς μίμηση!
Στην αντίπερα όχθη των παραλογισμών ορθώνονται οι «καταλογισμοί», δηλαδή για την ακρίβεια οι καταλογισμοί με αρνητικό πρόσημο, αλλιώς η πλήρης έλλειψη καταλογισμών.
Φορείς του καταλογισμού θα μπορούσε να είναι η Διοίκηση. Ωστόσο, δεκαετίες ολόκληρες «επέτρεπε» μέσω μηχανισμών ή μέσω ανυπαρξίας ελέγχου των αρμόδιων οργάνων της ποικίλη κατασκευαστική αυθαιρεσία σε δάση. Τώρα, για πολλοστή φορά, επιδοκιμάζει την προηγούμενη απουσία της.
Αντικείμενο των καταλογισμών θα μπορούσε να είναι η άμεση, ακριβής, πλήρης, σαφής και ανεξαίρετη αποδοκιμασία των λεγόμενων «οικιστικών πυκνώσεων» σε δάση και δασικές εκτάσεις. Αντ’ αυτού επιλέγεται η διατήρησή τους, με τη δεσπόζουσα σκέψη ενός ποικιλόμορφου και πολυποίκιλου κόστους!
Περιεχόμενο των καταλογισμών είναι οι ανεπαρκέστατες έννομες συνέπειες διατηρήσεως των «οικιστικών πυκνώσεων», υποκείμενες και αυτές (ως έννομες) στη βεβαιότητα της μελλοντικής εξαλείψεώς τους. Δυστυχώς, αγνοείται παντελώς από τη Διοίκηση τόσο το Σύνταγμα (άρθρα 24 και 117 § 3), όσο και η υπάρχουσα μέχρι σήμερα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνέπειες των καταλογισμών είναι στην ουσία οι συνέπειες των μη καταλογισμών. Η ουσιαστική αποδοκιμασία των «οικιστικών πυκνώσεων» απουσιάζει. Περισσότερο επικίνδυνο φαντάζει το χρονικό βάθος της επιδοκιμασίας τους (25 ή 40 χρόνια). Με την ύστερη σκέψη μιας επαναλαμβανόμενης κοινωνικής υπαιτιότητας.
Αναμένοντας, μετά τη συζήτηση, την έκδοση της αποφάσεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας …
Τα στοιχεία που υπάρχουν στο δημοσίευμα «Πολεοδομικό χάος αναδεικνύουν οι δασικοί χάρτες» (της Μάχης Τράτσα, www.tovima.gr) προσφέρουν μια διαυγή εικόνα των παραλογισμών και καταλογισμών στο πεδίο των δασικών χαρτών.
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Οι παραλογισμοί των δασικών χαρτών έχουν φορείς, αντικείμενο, περιεχόμενο και συνέπειες.
Στους φορείς των παραλογισμών εντασσόμαστε όλοι, συνθέτοντας ταυτόχρονα και την έννοια της «κοινωνικής υπαιτιότητας».
Αντικείμενο των παραλογισμών είναι το σύνολο των αυθαίρετων κτιρίων, κτισμάτων και κατασκευών σε δάση και δασικές εκτάσεις.
Περιεχόμενο των παραλογισμών είναι οι κλιμακούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ των λεγόμενων οικιστικών πυκνώσεων (ή στρεβλώσεων…) για 25 ή 45 χρόνια (χωρίς να αποκλείονται παρατάσεις στο χρονικό ορίζοντα των παραλογισμών).
Συνέπειες των παραλογισμών στους δασικούς χάρτες είναι η σημαντική έλλειψη μέτρων προλήψεως (προσβάλλοντας την αρχή της προλήψεως) και η πλήρης απουσία μέτρων προφυλάξεως (η απαγόρευση καθολικής ή ειδικής διαδοχής υπόκειται εύκολα σε αναθεώρηση —είναι για το θεαθείναι—, ενώ η απαγόρευση πολεοδομικών εργασιών έχει το βάρος πολυετούς αρνητικού παρελθόντος). Παραπέρα, η επιβολή διοικητικών προστίμων αγνοεί τελείως τη συνεχιζόμενη προσβολή του δασικού περιβάλλοντος, μεταβάλλοντας την όλη κοινωνική υπαιτιότητα σε παράδειγμα προς μίμηση!
Στην αντίπερα όχθη των παραλογισμών ορθώνονται οι «καταλογισμοί», δηλαδή για την ακρίβεια οι καταλογισμοί με αρνητικό πρόσημο, αλλιώς η πλήρης έλλειψη καταλογισμών.
Φορείς του καταλογισμού θα μπορούσε να είναι η Διοίκηση. Ωστόσο, δεκαετίες ολόκληρες «επέτρεπε» μέσω μηχανισμών ή μέσω ανυπαρξίας ελέγχου των αρμόδιων οργάνων της ποικίλη κατασκευαστική αυθαιρεσία σε δάση. Τώρα, για πολλοστή φορά, επιδοκιμάζει την προηγούμενη απουσία της.
Αντικείμενο των καταλογισμών θα μπορούσε να είναι η άμεση, ακριβής, πλήρης, σαφής και ανεξαίρετη αποδοκιμασία των λεγόμενων «οικιστικών πυκνώσεων» σε δάση και δασικές εκτάσεις. Αντ’ αυτού επιλέγεται η διατήρησή τους, με τη δεσπόζουσα σκέψη ενός ποικιλόμορφου και πολυποίκιλου κόστους!
Περιεχόμενο των καταλογισμών είναι οι ανεπαρκέστατες έννομες συνέπειες διατηρήσεως των «οικιστικών πυκνώσεων», υποκείμενες και αυτές (ως έννομες) στη βεβαιότητα της μελλοντικής εξαλείψεώς τους. Δυστυχώς, αγνοείται παντελώς από τη Διοίκηση τόσο το Σύνταγμα (άρθρα 24 και 117 § 3), όσο και η υπάρχουσα μέχρι σήμερα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνέπειες των καταλογισμών είναι στην ουσία οι συνέπειες των μη καταλογισμών. Η ουσιαστική αποδοκιμασία των «οικιστικών πυκνώσεων» απουσιάζει. Περισσότερο επικίνδυνο φαντάζει το χρονικό βάθος της επιδοκιμασίας τους (25 ή 40 χρόνια). Με την ύστερη σκέψη μιας επαναλαμβανόμενης κοινωνικής υπαιτιότητας.
Αναμένοντας, μετά τη συζήτηση, την έκδοση της αποφάσεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας …
Τα στοιχεία που υπάρχουν στο δημοσίευμα «Πολεοδομικό χάος αναδεικνύουν οι δασικοί χάρτες» (της Μάχης Τράτσα, www.tovima.gr) προσφέρουν μια διαυγή εικόνα των παραλογισμών και καταλογισμών στο πεδίο των δασικών χαρτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου