126 ξενικά είδη απειλούν τη βιοποικιλότητα της Ελλάδας

 Περισσότερα από 1.200 είδη – εισβολείς προκαλούν βλάβες δισεκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Όσον αφορά τη χώρα μας, ο κατάλογος των ξενικών ειδών που ολοκληρώθηκε πρόσφατα και αναμένεται να εκδοθεί περιλαμβάνει 126 είδη, μεταξύ των οποίων τα είδη ψαριών λαγοκέφαλος και λεοντόψαρο, το μινκ, ο αείλανθος (βρωμοκαρυδιά), το μύδι ζέβρα, το μπλε καβούρι κ.α.

Τα παραπάνω αναφέρθηκαν στο πλαίσιο εκδήλωσης παρουσίασης των αποτελεσμάτων του ευρωπαϊκού Έργου  INVALIS «Protecting European Biodiversity from Invasive Alien Species», το οποίο υλοποιείται με επικεφαλής εταίρο τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ) και με τη συμμετοχή έξι ακόμη εταίρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και συγκεκριμένα από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Ρουμανία, την Γαλλία, την Πορτογαλία και τη Λετονία. Στόχος του συγκεκριμένου έργου, που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2018, ήταν ο περιορισμός του προβλήματος των εισβλητικών ξενικών ειδών.

Σύμφωνα πάντως με τον Χαρίλαο Νικοκάβουρα, επιστήμονα του Τμήματος Βιοποικιλότητας της Διεύθυνσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και ενέργειας, δεν είναι όλα τα ξενικά είδη το ίδιο επικίνδυνα. Από τα 126 είδη που έχουν ήδη εντοπιστεί στην ελληνική επικράτεια, τα 73 είδη θεωρούνται ως υψηλής επικινδυνότητας για την ελληνική βιοποικιλότητα, 43 είδη ως μέσης επικινδυνότητας, ενώ υπάρχουν και τέσσερα είδη που θεωρούνται χαμηλής επικινδυνότητας. Τα ξενικά είδη που είναι δυσκολότερα στην αντιμετώπισή τους είναι τα θαλάσσια, 

όπως είναι το λεοντόψαρο και ο λαγοκέφαλος. Αυτά εξαπλώνονται ραγδαία στο θαλάσσιο περιβάλλον, καταλαμβάνουν εκτεταμένες περιοχές και είναι πάρα πολύ δύσκολο να ελεγχθούν.

Ο Εθνικός Κατάλογος των εισβλητικών ειδών στην Ελλάδα καταρτίστηκε στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, το οποίο αφορούσε επίσης την οργάνωση μεθοδολογίας για την εκτίμηση του κινδύνου που προκαλούν τα είδη αυτά.

«Το ζητούμενο είναι η διαχείριση των ειδών αυτών, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει από τη μείωση των ειδών αυτών, μέχρι την εξάλειψή τους. Η διαχείριση μπορεί να γίνει με την εφαρμογή διαχειριστικών σχεδίων, τα οποία να στοχεύουν είτε σε ένα είδος, είτε στα σημεία εισόδου τους. Τα σημεία εισόδου των ειδών μπορεί να είναι για παράδειγμα τα τελωνεία της χώρας στην περίπτωση εμπορεύσιμων ειδών που εισάγονται από άλλες χώρες, όπως καλλωπιστικά φυτά, ζώα συντροφιάς κ.α.», αναφέρει ο κ. Νικοκάβουρας.

Πηγή: ΟΦΥΠΕΚΑ