Συνέντευξη της Βασιλίκας Σαριλάκη από τον Δημήτρη Φατούρο

 Πόσο σημαντική είναι η τέχνη στο δημόσιο χώρο;

Πολύ, αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε. Μακάρι να υπήρχε ένας φορέας να ασχοληθεί με την τέχνη στο δημόσιο χώρο. Κάποτε η αρχιτεκτονική και η τέχνη είχαν κοινό λόγο. Φυσικά η τέχνη ζει κι αυτή τις καινούργιες πιέσεις και πραγματικότητες. Προσπαθεί να βρει την αναπνοή της, όπως λένε οι ηθοποιοί. Στη σύγχρονη τέχνη βλέπω πολλές ομοιότητες με την αρχιτεκτονική. Τι άλλο είναι, ας πούμε, οι εικαστικές εγκαταστάσεις από μικρο-αρχιτεκτονικές;

Πώς σας φαίνεται η σύγχρονη αρχιτεκτονική;

Θα ήθελα οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες να σκέφτονται λίγο περισσότερο την ευτυχία των ανθρώπων. Δεν πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με τις «τεχνικές εφευρέσεις». Υπάρχουν για παράδειγμα μελέτες που μιλούν για το πώς ο χώρος συνδέεται με την «εξερευνητικότητα» του ανθρώπινου μυαλού. Δεν πρέπει να είναι όλα θέμα λάμψης, όπως στη showbiz. Ο Γκέρι, για παράδειγμα, κάνει συχνά ένα εξαιρετικό ασαμπλάζ από όγκους που θυμίζουν τους προσφυγικούς συνοικισμούς. Αυτό το ασαμπλάζ μαρτυρά την υγιή αντίληψή του για το πώς δημιουργείται η φύση από ετερόκλητα πράγματα, από συνδυασμούς δυνάμεων που συναρθρώνονται. Από την άλλη μεριά οι ουρανοξύστες δεν είναι ένα κατακόρυφο γκέτο; Ποιο είναι το σημαντικό; To ποιος θα είναι ο ψηλότερος ουρανοξύστης και ο πιο λαμπερός ή το πώς είναι η ζωή μέσα σε αυτούς; Θα ήθελα οι διάσημοι σύγχρονοι αρχιτέκτονες να καταπιάνονται με θέματα τρόπου ζωής. Τον ανθρώπινο παράγοντα.