Γλώσσα των σφυριγμάτων

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 31.7.21 

Η ευρεία περιοχή της Νότιας Εύβοιας είναι γνωστή για τον πλούτο των πολιτιστικών στοιχείων. Ξεκινώντας από την τέως λίμνη Δύστου, όπου το λοφώδες επίκεντρό της δηλώνει την παρουσία ανθρώπων από τη νεολιθική εποχή. Στα Στύρα υπάρχει η ομώνυμη ακρόπολη, με σημαντικές χαράξεις πάνω στους βράχους και εντυπωσιακή πύλη, στη Κάρυστο δεσπόζουν  το Μπούρτζι και οι κίονες που έχουν εγκαταλειφθεί σε μια πλαγιά προκαλώντας δέος  καθώς και το κοντινό  ρωμαϊκό λατομείο. Το Κάβο Ντόρο είναι μια διακριτή περιοχή όπου οι απίθανες ανυψώσεις των βουνών την κάνουν να εμφανίζεται σαν  «αγριότοπος». Στο χωριό  Αντιά υπάρχει  η γλώσσα των σφυριγμάτων, που απέμεινε  με λίγους ομιλητές και που γι αυτήν έγινε πρόσφατα εκδήλωση  . Το τριήμερο που οργανώθηκε για  τον συγκεκριμένο  εντυπωσιακό τρόπο επικοινωνίας προσπέρασε μάλλον   διάφορα ερωτηματικά : Είναι η γλώσσα των σφυριγμάτων εθνική, είναι συνδεδεμένη με λέξεις παρά με σύμφωνα  και  φωνήεντα, μπορεί να αποδώσει αφηρημένες έννοιες;   Η εκδήλωση ήταν οργανωμένη από την Ελληνική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO και τον Πολιτιστικό Σύλλογο των Απανταχού Αντιωτών  και είχε σαν κύριο ομιλητή τον Παναγιώτη Τζαναβάρη, έναν άνθρωπο που με πάθος  συνδέθηκε με τον αγώνα για τη διατήρηση αυτής της γλώσσας. Τώρα, το αν είναι δυνατή η  διατήρηση σε μια παγκόσμια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από την εξάλειψη εκατοντάδων γλωσσών, είναι  αμφίβολο. Η βιωσιμότητα μιας  γλώσσας για ενημέρωση των επισκεπτών  είναι μια πιθανότητα – μια και η πιθανότητα της αναβίωσης της  κτηνοτροφικής κοινωνίας  των παλαιών χρόνων είναι μάλλον ασήμαντη.

Και ενώ όλα αυτά αντανακλούσαν κάποιες απορίες  σε γηγενείς και επισκέπτες, προέκυψε ένα καινούριο θέμα. Το «Πρόγραμμα προστασίας Απόθεμα της βιόσφαιρας της Unesco » τίθεται στην τοπική κοινωνία και  ισχυρίζεται ότι θα αποτελέσει ένα τρόπο αναβάθμισης της περιοχής, βάζοντας δύο προθεσμίες στα υπόψιν : Η μία είναι μέχρι τον Οκτώβριο, οπότε πρέπει να εξασφαλισθεί η συμφωνία όλων των τοπικών αρχών , μετά  δε η πραγματοποίηση μιας κυρίως μελέτης ,με ασ
αφή το πρόσωπο του χρηματοδότη…

Εν τω μεταξύ, η Νότια Εύβοια γεμίζει από ανεμογεννήτριες, διαθέτει το 42% περίπου της  ελληνικής παραγωγής αιολικής ενέργειας και ούτε λέξη για αξιοποίηση άλλων πεδίων (πχ θαλάσσιων) αλλά και για απομάκρυνση των ήδη αργουσών  α/γ!

Να κάτι που λέγεται  «να σε κάψω γιάννη να σ’ αλείψω λάδι»….