Ελληνοτουρκικά

 

Του Γιάννη Σχίζα

ΑΥΓΗ 30/7/22

 Aυτό τον Ιούλιο και ποιός ξέρει για πόσους ακόμη, θα ζούμε με τις ελληνοτουρκικές μνήμες και με τη χαμένη Κύπρο. Θα ζούμε με  την απειλή  της  αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, της αυτονομίας της Δυτικής Θράκης, της εξάλειψης της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της δημιουργίας  διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, της τουρκικής κάρπωσης  των υδρογονανθράκων  της Μεσογείου. Την ίδια στιγμή θα ξέρουμε πως είμαστε μια ολιγάνθρωπη χώρα που τείνει να γίνει ολιγανθρωπότερη .  

Οι στρατιωτικές δυνάμεις  των δύο μερών ήταν μέχρι πρότινος εξαιρετικά άνισες αφού  οι εξοπλισμοί  μας είχαν καταλήξει  στα πάρτυ των Παρισίων  του Τσοχατζόπουλου ή εμπνέονταν  από   φιλειρηνικές παπάρες του Κον Μπεντίτ του τύπου «διαλύστε το στρατό για να πληρώσετε το χρέος»…. Η Τουρκία, έχει δική της πολεμική βιομηχανία , την ίδια στιγμή που εμείς επιφυλάξαμε για τη  πολεμική μας βιομηχανία  το ρόλο της παραγωγής κυνηγετικών φυσιγγίων… Τώρα τρέχουμε, από τα γερμανικά τεθωρακισμένα ως τα F35, όμως η κύρια  διέξοδος σωτηρίας είναι  οι  συμμαχίες.  Αλλά αυτές οι συμμαχίες  που προτείνονται ως αντίδοτο είναι επισφαλείς: Η «συμμαχία» με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που επιμελώς βάζει τα σύνορά της στα αζήτητα. Η «φιλική σχέση»  με το Ισραήλ, που δεν θα διακινδυνέψει εμπλοκή σε ένα πολεμικό επεισόδιο  στο Αιγαίο. Η σχέση με  την Αίγυπτο, τη Βουλγαρία, τις λοιπές Βαλκανικές χώρες, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι επί των κεφαλών τους επικρέμαται το Οθωμανικό αυτοκρατορικό όνειρο. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η Ρωσία  και υπάρχουν οι Κούρδοι, που αγωνίζονται σθεναρά για την υπόθεση του Ανεξάρτητου Κουρδιστάν  : Με την πρώτη δεν έχουμε να ελπίζουμε τίποτε, από τη στιγμή που η Κυβέρνηση έκανε  αλλαγή  πολιτικής, με τους δεύτερους δεν έχου
με να προσδοκούμε τίποτε σε ένα πολεμικό επεισόδιο που θα γίνει με όρους του πολέμου των άστρων – όπου δεν θα υπάρχει σαφής γραμμή μετώπου, όπου   η Κέρκυρα και η Κύπρος θα είναι εγγύς…

Η ιστορία  επαναλαμβάνεται, ο κατακτητής συμμαχεί με  τους μεν εις βάρος των δε ή με τους δε εις βάρος των μεν . Μας απομένει μόνο  να  σταματήσουμε τα μασημένα λόγια και να υπενθυμίσουμε τα πεπραγμένα της γειτονικής χώρας  από τη συνθήκη της Λωζάνης.. Θα έχουμε πολλά να πούμε και να αφυπνίσουμε τους φίλους, ή τουλάχιστον να κάνουμε πιο σκεπτικό τον εχθρό …