ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΕΛΑΝΙ καλό, βασιλικὸ τὸ μπλέ,
καὶ χαρτὶ παχύ, 120 γραμμαρίων τουλάχιστον. Ἂν δὲν ἔχεις καὶ ὁ κομπιοῦτερ
σοῦ κάνει. Σβήνεις συνέχεια, κλαδεύεις ἀλύπητα. Δὲν γοητεύεσαι οὔτε
γοητεύεις. Τὰ παράσημα τὰ σπᾶς καὶ τὰ καῖς σὲ ξύλα λεπτὰ μουριᾶς,
μοιράζοντας τὰ ὑπολείμματα σὰν ζάχαρη στὰ παιδιὰ ποὺ παίζουν μῆλα
στὸν δρόμο. Τὸ τηλέφωνο κλειστὸ κι ἀκυρωμένο. Δὲν θὲς νὰ ἀκούσεις
παράσιτα. Βλέπεις. Πῶς πέφτει ἡ κανέλα στὸν καφέ, πλάγια στὸν ἥλιο
σὰν νὰ σκονίζει τὴν αἰωνιότητα; Ἔτσι. Ἀφήνεις στὴν ἄκρα τὰ μετὰ
καὶ μόνον μὲ τὶς σκληρὲς λέξεις κοιμᾶσαι. Ἂν σοῦ δοθεῖ νὰ πεῖς τὸ πλάγιο
τοῦ φωτός, δόξασε, καὶ βάλε τὸ χαρτὶ στὸ συρτάρι νὰ ξεπιαστεῖ. Βράζεις
τσάϊ Βραγγιανῶν καὶ κάθεσαι νὰ ἀκούσεις τί ψέλνουν τὰ πουλιὰ στὸ διπλανὸ
μπετόν. Καὶ οὕτως γίγνεται. Πηγή: Χρονικὰ
Δυτικῆς Μακεδονίας, φ. 970, 20.5.2022.
Ἀντώνης Ν. Παπαβασιλείου (Γρεβενά,
1969). Ζεῖ στὰ Γρεβενά. Συνεργάζεται στὴν ἔκδοση τῆς Ἑβδομαδιαίας
Ἐφημερίδας Χρονικὰ
Δυτικῆς Μακεδονίας καὶ διδάσκει ἀγγλικά. Τυπώνει
τὸ ἑξαμηνιαῖο μονόφυλλο ΤΥΡΒΗ. Βιβλίο του: Λόγια Ριζωμένα
(manifesto, 2017).
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου