Δεν αρκεί ο «επαναστατικός» τουρισμός

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 13.11.21

 

Το προηγούμενο Σάββατο λέγαμε για τον «επαναστατικό» τουρισμό, για τις επισκέψεις στα πεδία των μαχών γύρω από την περιφέρεια της Φλώρινας, για το στρατηγείο του Ζαχαριάδη και τη Σχολή Νοσοκόμων του ΔΣ και άλλα τινά, σαν  μέσα για την προώθηση της τουριστικής κίνησης  . Σε άλλο σημείωμα γράφαμε για το χωριό Στάτιστα  , ένα  αξιοθέατο οίκημα  όπου σκοτώθηκε ο Παύλος Μελάς το 1904, στη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα. Οι περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας  έχουν οπωσδήποτε μερικά παραγωγικά  «αποκούμπια» όπως την παραγωγή φασολιών ποιότητας,  όμως αυτά  αδυνατούν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Παρά την ανάπτυξη των μέσων συγκοινωνίας και επικοινωνίας, η ζωή του χωρικού παραμένει αφόρητα μοναχική. Σ’ αυτές τις περιοχές πρόσθετο μειονέκτημα είναι η παρατεταμένη διάρκεια του χειμώνα – που κρατάει από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάϊο – που απαιτεί τόνους ξύλων για την θέρμανση. Εξ άλλου η απολιγνιτοποίηση, που αφήνει ολόκληρες πεδιάδες  στο χάος, είναι μια δυναμική  που προστίθεται στο όλο πρόβλημα, μειώνει τους αστικούς πληθυσμούς  και προκαλεί πρόσθετα φαινόμενα φυγής. Η σπουδή μάλιστα με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει το θέμα, προκαλεί μια επί πλέον επιβάρυνση.

 Αυτή η κατάσταση της υποχρεωτικής συγκεντροποίησης  πληθυσμών  δεν είναι καθαρά ελληνική : Όπως μας έλεγε ένας ξεναγός στα Σκόπια,  περισσότερα από 500 χωριά έχουν εγκαταλειφθεί από τους γηγενείς κατοίκους και έχουν τροφοδοτήσει την εγχώρια ή ξένη μετανάστευση.

Ανάλογα φαινόμενα βλέπεις και στη Βόρεια Βουλγαρία, που έχει υποστεί δραματική μείωση των πληθυσμών της – τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι εγκατέλειψαν τη χώρα αυτή μετά τη πολιτική αλλαγή το 1990. Γι αυτό  και στην ελληνική πλευρά βλέπεις ολόκληρα χωριά να εκφυλίζονται  μελαγχολικά σε αθροίσματα λίγων σπιτιών και να υπομένουν έναν αργό θάνατο...

Η ανασφάλεια  όλων  αυτών στρέφει τις τοπικές κοινωνίες στο σχηματισμό ενεργειακών κοινοτήτων. Εδώ πραγματικά διαφαίνεται μια λύση: Τα στοιχεία για τις Ενεργειακές Κοινότητες  που παρέχονται από το ΚΑΠΕ(Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) δείχνουν ότι οι ομάδες πολιτών ή φορέων  που παράγουν δικό τους ρεύμα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας  ανέρχονται σε 166. Τα στοιχεία βέβαια είναι «φλου», δεν δείχνουν ποιο μέρος είναι ανεμογεννήτριες που πιθανόν θυσιάζουν την καλλονή του ορεινού χώρου και τον τουρισμό ! Όμως εμείς ελπίζουμε  ότι με τις σωστές χωροθετήσεις  θα έχουμε αναστροφή  της κατάστασης…