Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΎ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ

 

Του Γιάννη Σχίζα

ΠΟΝΤΙΚΙ 18.11.21

Το ότι ο Ελληνικός πληθυσμός στην Ελλάδα και στην Κύπρο μειώνεται , παραμένει στάσιμος ή εξελίσσεται κατά τρόπο δυσάρεστο για την Ελληνική πλευρά, είναι γεγονός που έχει υποπέσει στην αντίληψη όλων. Σύμφωνα με τα δεδομένα των στατιστικών, ο πληθυσμός  στην Ελλάδα το 2011 ανέρχονταν  σε  10.816.286  νομάτους , από τους οποίους βέβαια απουσίαζαν   διάφορες κατηγορίες  ηθελημένης  άρνησης συμμετοχής : Μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν η επιδίωξη   μη εντοπισμού   λαθρομεταναστών, η άρνηση των  κατοίκων  να ανοίξουν τις πόρτες των σπιτιών από το φόβο της εγκληματικότητας , η παροχή ανακριβών στοιχείων για τον αριθμό των ανθρώπων που κατοικούν στο σπίτι. Το 2021 στο μέγεθος αυτό ενδέχεται να  προστεθεί  και η κατηγορία των «αρνητών απογραφής» , που συντάσσονται γενικά με το αντιεμβολιαστικό  και αντιcovid κίνημα και αρνούνται να απογραφούν , για τους πλέον μυστήριους λόγους…...

 

Στη Κύπρο, ο γνωστός τουρκοκύπριος αρθρογράφος Σενέρ Λεβέντ υποστηρίζει ότι λόγω της μετανάστευσης στο Τουρκοκυπριακό τμήμα οι γηγενείς   ψηφοφόροι ήταν λιγότεροι από τους εποίκους στις τελευταίες  προεδρικές εκλογές. Από την άλλη πλευρά  ο Γιαννάκης Ομήρου, πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων ,γράφει στον ιστότοπο  Sigmalive στις 4.11.21 για την επεκτατική «πληθυσμιακή»  πολιτική της Τουρκίας στη μεγαλόνησο  και επικαλείται  τη  Σύμβαση της Γενεύης του 1949 που προβλέπει ρητά στο άρθρο 49 (6) ότι : «Η κατέχουσα δύναμις δεν δύναται να εξορίσει ή να μεταφέρει μέρος του δικού της άμαχου πληθυσμού εις το κατεχόμενο υπ’ αυτής έδαφος».

Προς το παρόν πάντως, η «κατέχουσα δύναμις»  κάνει- χωρίς σημαντική όχληση από την ΕΕ - τη δουλειά της : Συνεχίζει να εποικίζει τη Βόρεια Κύπρο και να δημιουργεί νέα  πληθυσμιακά δεδομένα….

 

ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

Η  «υπογεννητικότητα»  συμπεριλαμβάνεται  στους πρωταρχικούς παράγοντες της πληθυσμιακής συρρίκνωσης του Ελληνισμού, η οποία όμως  συνδυάζεται με το πλέγμα των πολιτικών που δεν ευνοούν τον ερχομό ενός νέου ανθρώπου στη ζωή. Αλλά η υπογεννητικότητα  αποτελεί τον  κύριο λόγο για την «εσωτερική»  απώλεια πληθυσμών:  Επίσης όμως υπάρχει και η «εξωτερική»  απώλεια των πληθυσμών λόγω της μετανάστευσης . Εκτός από τη τρέχουσα μετανάστευση, είναι γνωστό ότι πολλοί Έλληνες – περίπου 500 χιλιάδες – απεχώρησαν την περίοδο των μνημονίων  από την Ελλάδα εν όψει των καλύτερων συνθηκών αμοιβής , που εξασφάλιζαν σε άλλες χώρες.

 

Βέβαια  σε ένα  καταμερισμό έργων  που διαπερνά  τις  ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική,  κάποιοι θα έλκονται στο εξωτερικό από ειδικότητες που δεν ενδημούν ή είναι αδύνατο να ενδημήσουν στην Ελλάδα : Πχ  ειδικότητες που έχουν σχέση με την πυρηνική φυσική, το διάστημα, τις καρδιοχειρουργικές μεθόδους κλπ. Από αυτή την άποψη είναι λογικό επακόλουθο χώρες σαν την Ελλάδα να αιμοδοτούν το σύστημα άλλων χωρών, κατά το ότι καταβάλλουν τα έξοδα για την φοίτηση στην πρωτοβάθμια , δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στην πανεπιστημιακή, των ανθρώπων που τελικά κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Όμως ο κύριος  εγχώριος παράγων της υπογεννητικότητας αναφέρεται στις υψηλές απαιτήσεις της παιδοποιϊας: Σε αντίθεση με χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, οι Ινδίες κλπ.,  όπου η «εμφύτευση»  μωρών συνιστά δαπάνη ασφάλισης των γονέων, όπου η κυριαρχία των γονέων επί των παιδιών είναι απόλυτη,  η παιδοποιϊα εν Ελλάδι έχει υψηλές απαιτήσεις, αποτελώντας κατά μέσο όρο μια δαπάνη διαρκούς  ανατροφής, παιδικών σταθμών, εκπαίδευσης  και πανεπιστημιακής ακόμη παιδείας. Η δαπάνη αυτή σε μεγάλο βαθμό παρέχεται από τους γονείς, κι αυτό εξηγεί τις δυσχέρειες της καταβολής της.

Ανάλογα συμβαίνουν σε χώρες  όπως η Βουλγαρία, όπου ο πληθυσμός υποχώρησε  από τα 9 περίπου εκατομμύρια (1990)  στις   6.927 χιλιάδες(2020), κυρίως λόγω της μετανάστευσης : Τα υψηλά κόστη της παιδοποιϊας  και άλλοι παράγοντες έπαιξαν και σ’ αυτή τη περίπτωση το ρόλο τους.

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Η  Τουρκία που τις αρχές της δεκαετίας του 80 επαίρονταν  για το πληθυσμό των 70  εκατομμυρίων  που μπορούσε να έχει το 2000, ήδη μετράει 84.340  χιλιάδες κατοίκους  το 2020. Πρόκειται εν μέρει για μια  «εθνικιστική ανάδυση» πληθυσμών , που εμβάλλει σε σκέψεις τις γειτονικές χώρες. Και όμως , σε περιόδους  σχετικής ειρήνης μεταξύ των κρατών, ο λόγος  των «Μαλθουσιανών» οικολόγων  όπως του Πωλ Έρλιχ και του Πιερ Σαμουέλ, ήταν περισσότερο ακροάσιμος  από την κοινωνία. Η  άποψη του Σάμουελ που αποδεχόταν τη γήρανση των κοινωνιών, ήταν είδος προς συζήτηση  :  Ο Σαμουέλ υποστήριζε την ενσωμάτωση των «γέρων» στη κοινωνική ζωή μέσα από την «χειραφέτησή»   τους από γηροκομεία  και την εργασία τους σε συνθήκες μερικής απασχόλησης: Έτσι η γήρανση μιας χώρας θα συμψηφιζόταν από την ένταση της εργασίας και την ανακαίνιση των ανθρώπων  τρίτης  ηλικίας…

   Παρά την ιδιοτέλεια του Μάλθους (έβλεπε αναπόφευκτη  για το σύστημα τη διατήρηση  της πολυτελούς  κατανάλωσης) και τις αφελείς συστάσεις που έκανε προς τους υποστηρικτές  του  συνιστώντας  «αποχή από γάμο μη καταλήγουσα εις ανωμάλους ορέξεις», ο Μαλθουσιανισμός κατέληγε σε μια  αρχή ισορροπίας  που ήταν συμφέρουσα για τους λαούς της Ευρώπης και  της Ασίας.

Σήμερα η  εθνικιστική ανάδυση  και χρησιμοποίηση των πληθυσμών υπαγορεύει τη λήψη μέτρων ιδιαίτερα στον πιο αδύνατο, όμως σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης οι εκατέρωθεν στρατοί θα ανταλλάξουν σοφιστικέ συστήματα μάχης και όχι μπουνιές μεταξύ τους!

Η κατάσταση αυτή έχει ορισμένες συνέπειες, οι οποίες βαρύνουν το πληθυσμιακά ασθενέστερο μέρος : Μια χώρα που έχει περίπου το 1/8 του πληθυσμού όπως η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, είναι υποχρεωμένη να πληρώνει πανάκριβους προϋπολογισμούς για την Εθνική της Άμυνα και να επιβαρύνει πολύ περισσότερο τους πολίτες της.

 

Γενικά, το δημογραφικό πρόβλημα  δεν είναι τόσο ευεπίλυτο στις ημέρες μας, όπου η μετανάστευση με τους «περισσευάμενους»  ανθρώπους των ασιατικών και αφρικανικών χωρών χτυπάει την πόρτα της ΕΕ και οι ανταγωνιστικοί εθνικισμοί είναι υποχρεωμένοι να αμύνονται. Το γνωστό τζιμιπανουσικό γνωμικό (…αμάτε γιατί χανόμαστε!) έχει ανακτήσει  την  ισχύ του, μέχρι νεωτέρας….

 

Σημειώσεις

Γιάννη Σχίζα, «Υπερπληθυσμός ή δημογραφική ψύχωση;», Οικολογία και περιβάλλον, Απρίλιος 1984

Έρικ Ρολ, «Ιστορία της οικονομικής σκέψεως», εκδότης Β.Παπαζήσης,Αθήνα.

Πιερ Σαμουέλ : «Οικολογία», Αθήνα 1973