1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα­ :Τὸ ἦ­θος τοῦ Κια­μήλ­μπεη [τοῦ Κιαμήλμπεη]

 

ΕΙΣΠΗΔΗΣΑΝΤΩΝ τὸ 1821 τῶν Ἑλ­λή­νων εἰς τὸ φρού­ριον τῆς Τρι­πό­λε­ως ἅ­μιλ­λα ἠ­γέρ­θη πε­ρὶ τῆς κα­τα­λή­ψε­ως τοῦ πλου­σι­ω­τά­του Ὀ­θω­μα­νοῦ τοῦ ἐκ Κο­ρίν­θου Κια­μὴλ-Μπέ­η. Τὸν κα­τέ­σχον δὲ πρῶ­τοι οἱ Λε­ον­τα­ρῖ­τες (Με­γα­λου­πο­λῖ­τες) καὶ οἱ Μι­στρι­ῶ­τες (Λα­κε­δαι­μό­νιοι) Νι­κη­τα­ρᾶς, Κε­φά­λας, Κρεβ­βα­τᾶς, Βρε­σθέ­νης, Γι­α­τρά­κος καὶ ἄλ­λοι ἐ­πί­ση­μοι τῶν Ἐ­παρ­χι­ῶν τού­των πε­ρὶ τοὺς τεσ­σα­ρά­κον­τα, ὑ­πο­στη­ρι­ζό­με­νοι ὑ­πὸ ἰ­σχυ­ροῦ σώ­μα­τος συ­νε­παρ­χι­ω­τῶν του. Εἱ­σελ­θόν­τες εἰς τὴν οἰ­κί­αν εὗ­ρον τὸν Κια­μὴλ-Μπέ­η κα­θή­με­νον ἐ­πὶ τοῦ ἀ­να­κλίν­τρου ἐν εὐ­ρυ­τά­τῃ αἰ­θού­σῃ καὶ κα­πνί­ζον­τα με­τὰ τοῦ Πα­νού­τσου Νο­τα­ρᾶ προ­ε­στοῦ τῆς Κο­ρίν­θου, προ­σελ­θόν­τος ὡς ἐ­νε­χύ­ρου με­τα τῶν λοι­πῶν ἀρ­χι­ε­ρέ­ων καὶ προ­ε­στῶν τῆς Πε­λο­πον­νή­σου, ἀλ­λὰ τῇ αἰ­τή­σει τοῦ ἰ­σχυ­ροῦ τού­του Τούρ­κου μὴ ρι­φθέν­τος με­τὰ τῶν λοι­πῶν εἰς τὴν κά­θυ­γρον φυ­λα­κήν, εἰς ἣν ἄλ­λοι μὲν ἀ­πέ­θα­νον ἄλ­λων δὲ προ­σε­βλή­θη χρο­νί­ως ἡ ὑ­γεί­α. Μο­λο­νό­τι κα­τέ­στη αἰχ­μά­λω­τος τῶν εἰ­σελ­θόν­των, μο­λα­ταῦ­τα τοῖς ἐ­πέ­βα­λε διὰ μό­νου τοῦ βλέμ­μα­τος σέ­βας καὶ πάν­τες ἐ­κά­θη­σαν ἐν ἡ­συ­χί­ᾳ. Δι­έ­τα­ξεν ἀ­μέ­σως τοὺς ὑ­πη­ρέ­τας νὰ φέ­ρω­σι πρὸς τοὺς ἐλ­θόν­τας γλυ­κί­σμα­τα καὶ πο­τά, με­τὰ τὴν πε­ρι­ποί­η­σιν δὲ ταύ­την ἔ­φε­ρεν εἰς τὸ μέ­σον Αἰ­θί­ο­πα ὅ­στις γο­να­τί­σας ἐ­τρα­γώ­δη­σε τὸ τρα­γού­δι τῆς Σκλα­βιᾶς, ὅ ἐ­στι μοι­ρο­λό­γιον τῆς αἰχ­μα­λω­σί­ας. Οἱ πλεί­ους ἐ­δά­κρυ­σαν, ὁ Κια­μὴλ-Μπέ­ης ὅ­μως δὲν ἐ­δά­κρυ­σεν ἀλ­λὰ κα­τέ­στη μᾶλ­λον σύ­νο­φρυς καὶ ἐκ τῆς κι­νή­σε­ως τῶν χει­λέ­ων του ἐ­φαί­νε­το μεμ­ψι­μοι­ρῶν ἐν ἑ­αυ­τῷ. Τό­τε εἷς τῶν πα­ρε­στώ­των, ὁ ἐκ Βορ­δω­νί­ας Ζω­γρά­φος τῷ εἶ­πε:

       —

Αἴ, μπέ­η μου, αὐ­τὰ εἶ­ναι τοῦ Θε­οῦ ἀ­πό­φα­σις καὶ δὲν πρέ­πει νὰ βλα­σφη­μῶ­μεν.

       — Λυ­ποῦ­μαι, κα­η­μέ­νε, ἀ­πε­κρί­θη, δι­ό­τι δὲν ἠ­θέ­λη­σα νὰ χα­λα­σθῇ ἄλ­λη μί­α φο­ρὰ ὁ Μω­ριᾶς καὶ πά­θῃ τὰ κα­κὰ ὅ­που ἔ­πα­θε ἀ­πὸ τοὺς Ἀρ­βα­νί­τας στὸν ἄλ­λον ἀρ­πε­τό (ἐ­πα­νά­στα­σιν τοῦ 1769), εἰ δὲ μὴ μὲ ἕ­να ντε­σκε­ρέ­μι (ὀ­λι­γό­λε­ξον ἐ­πι­στο­λήν) ἔ­φερ­να καὶ τὸν Σουλ­τά­νον τὸν ἴ­διον ἐ­δῶ. Ξεύ­ρω τί θὰ πά­θω μα­ζὶ καὶ σεῖς καὶ ὁ τό­πος μας. Μὰ ὁ Θε­ὸς θὰ παι­δέ­ψῃ (τι­μω­ρή­σῃ) καὶ τὰ ζου­λού­μια (ἀ­δι­κί­ας) τῶν Τούρ­κων καὶ τὴν ἀ­νευ­χα­ρί­στη­σιν (ἀ­χα­ρι­στί­αν) τῶν Μω­ρα­ϊ­τῶν.

Πη­γή: Δη­μή­τριος Γ. Δη­μη­τρα­κά­κης, Ἀ­πο­μνη­μο­νεύ­μα­τα Ἢ Ἐν­θυ­μή­μα­τα καὶ Δι­η­γή­σεις ἑ­νὸς κοι­νο­βου­λευ­τι­κοῦ τοῦ 19ου αἰ­ώ­να. Ἐ­πι­μέ­λεια: Θε­οδ. Δα­ρει­ώ­τη-Πε­λε­κά­νου, φι­λό­λο­γος. Πο­λι­τι­στι­κὸς σύλ­λο­γος Κα­στο­ρεί­ου «Ὁ Πο­λυ­δεύ­κης», Νο­μι­κὸ Πρό­σω­πο Πο­λι­τι­σμοῦ, Ἀ­θλη­τι­σμοῦ καὶ Πε­ρι­βάλ­λον­τος Δή­μου Σπάρ­της, Ἀ­θή­να, 2013, σελ. 60-61.

Εἰσαγωγὴ (βλ. ἐδῶ) καὶ ἐπιμέλεια ἀφιερώματος: Γιάννης Πατίλης. ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Εἰ­κό­να: Ὁ πύρ­γος τοῦ Κι­α­μήλ­μπε­η στὴ Συ­κιὰ Κο­ριν­θί­ας. Ἱ­στο­ρι­κὸ μνη­μεῖο