1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα : Τὸ ἄδοξο τέλος τοῦ ἔνδοξου Φιλικοῦ [τοῦ Ἐμμανουὴλ Ξάνθου]

 

Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟΣ, γεν­νη­θεὶς εἰς τὴν νῆ­σον Πά­τμον, (ἔν­θα ὁ θε­ο­λό­γος Ἰ­ω­άν­νης εἶ­δεν τὴν θεῖ­αν ἀ­πο­κά­λυ­ψιν,) ἐ­κεῖ­νος ὅ­στις με­τὰ τρι­ῶν ἢ τεσ­σά­ρων ἄλ­λων πρω­τα­θλη­τῶν τοῦ ὑ­πὲρ τῆς ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­ας τοῦ ἔ­θνους Ἱ­ε­ροῦ ἀ­γῶ­νος, τὰ μέ­γι­στα μο­χθή­σας καὶ κα­τα­στρέ­ψας τὴν πε­ρι­ου­σί­αν του, ἔ­ζη ἔ­κτο­τε ἰ­δι­ω­τεύ­ων ἐν πε­νί­ᾳ καὶ πα­ραγ­κω­νι­ζό­με­νος ἀ­γνω­μό­νως ὑ­πὸ ὅ­λων τῶν κα­τὰ και­ρὸν Κυ­βερ­νή­σε­ων, ἐν ᾧ το­σοῦ­τοι ἄλ­λοι τῶν ὁ­ποί­ων πα­ρα­λεί­πο­μεν τὰ ὀ­νό­μα­τα, καὶ οἵ­τι­νες ἔ­πρε­πε νὰ κα­τέ­χω­σι θέ­σεις ἐν τῷ Βου­λευ­τι­κῷ Ναυ­πλί­ας, σή­με­ρον ἁ­δρῶς μι­σθο­δο­τοῦν­ται πα­ρὰ τοῦ πτω­χοῦ τα­μεί­ου μας, ἵ­να ἐ­πὶ τὸ ἀ­να­παυ­τι­κώ­τε­ρον ἐ­ξυ­βρί­ζω­σι διὰ τῶν βδε­λυ­ρῶν σπου­δαρ­χι­κῶν πρά­ξε­ών των τὸ ἔ­θνος καὶ τοὺς νό­μους· ὁ Ἐμμ. Ξάν­θος λοι­πὸν οὗ­τος πρὸ ἡ­με­ρῶν, τὴν πα­ρα­μο­νὴν τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς ἡ­μέ­ρας τοῦ ἁ­γί­ου Ἀν­δρέ­ου, ἐ­ξερ­χό­με­νος τοῦ εἰς τὴν Βου­λὴν θε­ω­ρεί­ου τῶν Δη­μο­σι­ο­γρά­φων ὀ­λί­σθη­σεν καὶ πε­σὼν ἀ­πὸ τὰς ὑ ­ψ η ­λ ο ­κ ρ ή ­μ ν ο υ ς  κ ο ­ρ υ ­φ ὰ ς τῆς κλί­μα­κος κα­τε­συν­τρί­φθη, καὶ με­τὰ τρί­ω­ρον ὀ­δύ­νην, προ­σευ­χό­με­νος καὶ με­τα­σχῶν τῶν ἀ­χράν­των μυ­στη­ρί­ων ἐ­τε­λεύ­τη­σε.

     

 Ἐν τού­τοις το­σαῦ­τα ἐ­λέ­χθη­σαν ἐν ταῖς βου­λαῖς, το­σαῦ­τα ἀ­νέ­φε­ρεν ὁ τύ­πος, το­σαύ­τας ἀ­να­μνή­σεις ἐ­προ­κά­λε­σεν ὁ θά­να­τος τοῦ Πρω­τα­γω­νι­στοῦ τού­του, καὶ ὅ­μως ἡ Κυ­βέρ­νη­σις οὐ­δὲν Π ρ α γ ­μ α ­τ ι ­κ ὸ ν μέ­χρις ὥ­ρας ἔ­λα­βε μέ­τρον ὑ­πὲρ τῆς Οἰ­κο­γε­νεί­ας τοῦ ἀ­οι­δί­μου τού­του ἀν­δρός, ἐ­κτὸς τῆς ξη­ρᾶς ἀ­ναρ­τή­σε­ως τοῦ ὀ­νό­μα­τός του εἰς τὴν αἴ­θου­σαν τοῦ Βου­λευ­τη­ρί­ου. Τὸ κοι­νὸν πε­ρι­μέ­νει νὰ ἴ­δῃ τὸ ἀ­πο­τέ­λε­σμα διὰ νὰ ἐκ­φρα­σθῇ κα­θα­ρώ­τε­ρον.

Πη­γή: Ἐφημερίδα Ἡ Τρακατρούκα, 1 Ἰανουαρίου 1852.

Εἰσαγωγὴ (βλ. ἐδῶ) καὶ ἐπιμέλεια ἀφιερώματος: Γιάννης Πατίλης.

Εἰκόνα: Ἐμμανουὴλ Ξάνθος. Ἔργο ἀγνώστου.