|
|
ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΝ Κανέλλον Δεληγιάννην, κατὰ τὴν ἔλευσιν
εἰς τὴν ἀρχὴν ἀνδρός, τὸν ὁποῖον οὐδόλως ἐξετίμα, ἠρώτησαν τὴν γνώμην
του περὶ τοῦ νέου ὑπουργείου. Ἐν τῇ αἰθούσῃ τοῦ στρατηγοῦ παρῆν καί
τις εἰσαγγελεὺς διακρινόμενος ἐπὶ ὑπερβολῇ ζήλου. Ὁ στρατηγὸς εἶπε
πρὸς τοὺς ἐρωτῶντας:
«Ἂς ἀφήσωμεν, παιδιά, τὰ πολιτικὰ καὶ νὰ σᾶς διηγηθῶ ἕνα μῦθον.
»Ἕνας Σουλτάνος, ἰδών ποτε εἰς μίαν τῶν πυλῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως
ἕνα ἄνθρωπον ἀνίκανον, ὁ ὁποῖος τοῦ ἤρεσεν, τὸν ἐκάλεσε καὶ τὸν ἔκαμε
βεζύρην. Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἡσθένησεν ἐπικινδύνως ὁ πατὴρ
τοῦ Χασάν, τοῦ νέου μεγάλου βεζύρου, καὶ φθάσας εἰς τὰ ἔσχατα ἐζήτησε
νὰ ἴδῃ τὸν υἱόν του. Ὅταν ὁ Χασὰν ἦλθεν, ἀφοῦ ηὐχήθη καὶ ἐφίλησε τὸν
υἱόν του, εἶπε πρὸς αὐτόν: “Παιδί μου, τώρα ποὺ θὰ ‘πάγω εἰς τὸν ἄλλον
κόσμον, ἂν μ' ἐρωτήσουν οἱ μουσουλμάνοι πῶς 'πάει τὸ Δοβλέτι*, τί νὰ
τοὺς 'πῶ;”. — Πέ τους, πατέρα, ἀπεκρίθη ὁ εἰλικρινὴς Χασάν, πὼς ὁ Χασάνης
ἔγεινε Βεζύρης καὶ ἐκεῖνοι θὰ καταλάβουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου