Γιορτή κηδείας

Ποιος θυμάται το αμερικάνικο Studio 54;  Έκλεισε τη δεκαετία του 90- αν δεν κάνω λάθος- γιατί οι ιδιοκτήτες του μπήκαν «στη στενή» λόγω φορολογικών ατασθαλιών, αφού προηγουμένως είχαν δημιουργήσει ένα μοναδικό βιότοπο για σελέμπριτις. Σε αυτό το  τρομερό κλαμπ,  σε άφηναν να μπεις μέσα μόνο εάν ήσουν διασημότητα (του χρήματος, της πολιτικής, της τέχνης, των σπορ) , ή….εάν ήσουν πρωτότυπος. Π.χ μια κυρία εξασφάλισε την είσοδό της φτάνοντας στην είσοδο του Studio 54 γυμνή, ιππεύουσα ένα άσπρο άλογο ! Κι ένας άλλος τύπος χώθηκε σε ένα φέρετρο και οδηγήθηκε με μια κανονική νεκροφόρα στην είσοδο του κλαμπ, όπου ως νέος Δράκουλας σήκωσε το καπάκι, αυτοσυστήθηκε στους πορτιέρηδες και – φυσικά-  έγινε πανηγυρικά δεκτός…..

Ανακάλεσα αυτή την ιστορία χάρις σε μια αφήγηση του 7NEWS.GR για μια γιορτή που – από ό,τι κατάλαβα, έχει σαν στόχο να περιπαίξει τον θάνατο.

Είναι – κατά πως λένε- το πιο  μακάβριο φεστιβάλ του κόσμου  και γίνεται  σε μία μικρή πόλη κοντά στην Αβάνα
. Ο «νεκρός» ξαπλώνει  αναπαυτικά στο φέρετρο και οι υπόλοιποι τον...κλαίνε. Μάλιστα στη σκηνοθεσία συμμετέχει και μια περίλυπη χήρα που σπαράζει  για τον «καλό άνθρωπο που χάθηκε».

Στη συνέχεια οι κάτοικοι συνοδεύουν τον νεκρό  στην τελευταία του κατοικία, όπου μάλιστα το φέρετρο μπαίνει  κανονικά στον τάφο για να ολοκληρωθεί το τελετουργικό. Αμέσως μετά ρίχνουν αρκετό ρούμι στο στόμα του, με αποτέλεσμα ο μακαρίτης να γίνεται μακάριος – και να ξαναγεννιέται… .

Η συγκεκριμένη  γιορτή γίνεται στις 5 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, όπως αναφέρει η Daily Mail, στο Σαντιάγο ντε λας Βέγκας.