«Πρώτη μέρα στην Ευρώπη»*, του Μιχάλη Πιερή

Σ΄ αυτή τη μέρα κάθομαι στεγνός από τη θλίψη.

Καφέ  L’ Ecritoire, Πλατεία της Σορβόννης.

Δεν περιμένω τίποτα. Σταλμένος είμαι κι ήρθα.

Από μικρό και σταυρωμένο τόπο. Ήρθα και βλέπω

αυτούς τους δυνατούς που εμπορεύονται το δίκιο.

Λόγος διπλότυπο ψευτιάς και διπλοπροσωπείας.

Μαχαίρι οι λέξεις τους για κάθε τι. Γνωρίζουν,

κρίνουν, σχολιάζουν. Λόγια σκληρά που λέγονται

και γράφονται με τόση ευκολία. Έχουν τις πλάτες

δυνατές ολόκληρης Γαλλίας, Αγγλίας και Αμερικής.

Εγώ με τι να πω. Η μεγαλότητά μου μια πέτρα

φυτεμένη μες τη θάλασσα. Και γύρω της Σαρακηνοί

και Τούρκοι. Καλύτερα η σιωπή λοιπόν. Τα λόγια

τα σφιγμένα. Κλειστός, κρυμμένος μες το ρόλο ταπεινού

γραφιά. Αυτοί μπορούν να είναι χαλαροί. Αργόσχολοι,

μπλαζέ. Εγώ με τι να είμαι. Που είναι η μνήμη ξέχειλη.

Γεμάτη χαλασμούς, ξενιτεμούς και οδύνη – όμως!,

εισήλθες ξαφνικά. Δέσμη φωτός που έκοψες στη μέση

το σκοτάδι. Εισήλθες μ’ εκείνο το χαμόγελο.

Και τα μαλλιά λυμένα. Τα έφτιαχνες ανέμελα.

Μ’ ατίθασες κινήσεις του αυχένα. Κοιτάζοντας

τι πανικό σκορπούσες γύρω σου – όμως!,

η μέρα έπαψε να είναι σκοτεινή. Μ’ αυτή την ηδονή

της προδοσίας. Γιατί σε ξέχασα (έστω για λίγην ώρα)

μικρή πικρή πατρίδα. Σε ξέχασα. Λησμόνησα τα πάθη σου

μπροστά σ’ αυτή τη ξενική Θεά. Που κάθεται

και με κοιτά μαγνητικά. Στο διπλανό τραπέζι.

Παρίσι, 1 Μαϊου 2004

*Το ποίημα του Κύπριου  Μιχάλη Πιερή δημοσιεύθηκε στο περιοδικό  «Παρέμβαση» (εκδότης Βασίλης Καραγιάννης) τον Ιανουάριο του 2005. Η πρωτομαγιά του 2004 ήταν η ημέρα εισδοχής της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση – που δεν θα υπήρχε, αν λίγες ημέρες πριν ψηφιζόταν το Σχέδιο Ανάν.... Ο Πιερής  ξέχασε  για χάρη μιας «ξενικής Θεάς» τη «μικρή πικρή πατρίδα» -  που κάποιοι θέλουν να την ξεχάσουμε για πάντα. Γ.Σχ.