Σε ένα παρισινό καφέ ο φιλόσοφος συναντά έναν περίεργο και
αντιφατικό άνθρωπο, που τίποτα δεν του μοιάζει λιγότερο απ’ ό,τι ο ίδιος
του ο εαυτός. Ο διάλογος που ανοίγει μεταξύ τους, με την απαράμιλλη χάρη,
το ανάλαφρο χιούμορ και την ευφυΐα του Ντιντερό, διευρύνεται σταδιακά για
να καλύψει όλα τα κεντρικά θέματα της νεωτερικότητας: την αρετή και τη
γνώση, τον έρωτα και το χρήμα, την ιδιοφυΐα και την πίστη, την πολιτική
και την τέχνη. Το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκδοχές του εαυτού που
σκηνοθετεί ο Ντιντερό, η πρωταρχική σχάση του εγώ σε δύο διακριτές αλλά
και ενίοτε συμπληρωματικές θέσεις, αποτελεί μια κομβική στιγμή στην
ιστορία του πνεύματος, μια στιγμή ρήξης, μια βόμβα, όπως τη χαρακτήρισε ο
Γκαίτε, τα θραύσματα της οποίας διασπείρονται σε όλο το πεδίο της λογοτεχνίας
μέχρι και σήμερα.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου