Χωροταξικές αλχημείες *

 

του Νίκου Τσεμάνη, Πολιτικού Μηχανικού

Η αναρχία στη δόμηση, η οικιστική ασχήμια, το κυκλοφοριακό χάος στις ελληνικές πόλεις, οι πανταχόθεν κατεδαφίσεις δειγμάτων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, οι ιδιωτικοποιήσεις και καταστροφές παραλιών και αιγιαλών στις τουριστικές περιοχές, η ανοχή στην κατασκευή και η νομιμοποίηση «μυριάδων» αυθαίρετων, είναι ιστορικά πλέον γεγονότα, καταγεγραμμένα με εναέριες δορυφορικές αποτυπώσεις στον ελληνικό χώρο.

Τραγικές εικόνες μετά από φυσικές καταστροφές, πλημμύρες και πυρκαγιές, που προβάλλονται στις τηλεοράσεις του κόσμου όλου, όπως στο Μάτι, τη Μάνδρα και αλλού, έρχονται κατά καιρούς να επιβεβαιώσουν τις προαναφερόμενες διαπιστώσεις και να μας υπενθυμίσουν την προχειρότητα της οικιστικής ανάπτυξης στη χώρα μας.

Η τελευταία κυβερνητική τετραετία (2019-2023) υπήρξε η πλέον καταστροφική για το περιβάλλον και την ομορφιά αυτής της χώρας. Νόμοι και Αποφάσεις της Δικαιοσύνης, που προστάτευαν υποτυπωδώς το περιβάλλον, παρακάμπτονται, οι λιγοστοί ελεύθεροι κοινόχρηστοι χώροι στις πόλεις μας εκποιούνται και τα εναπομένοντα προπύργια ομορφιάς στις τουριστικές περιοχές του ελληνικού  χώρου προσφέρονται θυσία στο βωμό της real estate κερδοσκοπίας.

Σε αυτές τις πολιτικές ιστορικές συνθήκες, θα ήθελα ως διαχρονικός αυτόπτης μάρτυρας, πολιτικός μηχανικός, μέλος του ΤΕΕ, να αναφερθώ αναλυτικά σε διαπιστώσεις από μεθόδους και πρακτικές, που θεωρώ ότι έχουν οδηγήσει στην εμφανή, πλέον, πανταχόθεν αισθητική και περιβαλλοντική υποβάθμιση του ελληνικού χώρου.

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΔΟΜΗΣΗΣ

Είναι γνωστό στους περισσότερους συναλλασσόμενους με το Δημόσιο πολίτες, από προσωπικές εμπειρίες τους, ότι μηχανικοί, πολεοδόμοι, αστυνομικοί, δήμαρχοι, βουλευτές, υπουργοί κ.ά. συμμετέχουν σε ένα ευρύτερο μέτωπο συγκάλυψης και νομιμοποίησης παρανομιών δόμησης, που έχει οδηγήσει στην κατασκευή ενός και πλέον εκατομμυρίου αυθαίρετων κτισμάτων στη χώρα μας.

Το εμπόριο αυτό - χρήμα και ψήφοι - έναντι χαριστικών νομοθετικών ρυθμίσεων παροχής δικαιωμάτων δόμησης αποτυπώνεται ανεξίτηλα στην πολυδαίδαλη  χωροταξική και πολεοδομική νομοθεσία της χώρας και έχει επιφέρει ανυπολόγιστες βλάβες στο ελληνικό περιβάλλον και στην ποιότητα της ζωής μας. Οι όποιες προσπάθειες  έντιμων πολιτικών από θέσεις εξουσίας να σταματήσει το εμπόριο αυτό υπονομεύτηκαν ακαριαία εν τη γενέσει τους.

Η δομημένη οικιστική αναρχία, τα σπασμένα και στενά πεζοδρόμια, όπου «φυτρώνουν» παντοειδείς κατασκευές, που εμποδίζουν τη διέλευση των πεζών, η ασάφεια νομοθετικού διαχωρισμού χρήσης της αγροτικής από την οικιστική γη, δεν είναι παθογένειες της νεοελληνικής δημοκρατίας, όπως εκ του πονηρού θέλουν να παρουσιάσουν μερικοί «υπεύθυνοι», αλλά είναι επιπτώσεις συγκεκριμένων νομοθετικών πράξεων και μεθοδεύσεων, που οι διαχειριστές της εκάστοτε εξουσίας νομοθετούν για να αποκομίσουν οικονομικά και εκλογικά οφέλη

Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΏΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ

Ο Νόμος 3894/2010 περί στρατηγικών επενδύσεων, που εκπονήθηκε για να απλοποιήσει τις διαδικασίες δημιουργίας στρατηγικών επιχειρήσεων, που θα συνεισέφεραν στην καινοτομία και αμυντική θωράκιση της χώρας για την προάσπιση του Εθνικού Συμφέροντος, εξελίχτηκε απροκάλυπτα, με διακομματική συναίνεση, σε ένα real estate εφαλτήριο εκμετάλλευσης τουριστικών περιοχών της χώρας και χρυσή νομοθετική ευκαιρία παράκαμψης πολεοδομικών διατάξεων δόμησης, προς εξυπηρέτηση ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.

Η παροχή πολεοδομικών και άλλων οικονομικών και θεσμικών προνομίων του Νόμου περί Στρατηγικών Επενδύσεων σε επιλεγμένες Ανώνυμες Εμπορικές Εταιρείες ολιγοπωλίων οικονομικά ισχυρών συμφερόντων, που δραστηριοποιούνται στην τουριστική εκμετάλλευση των τουριστικών προοπτικών της χώρας ( π.χ  AΠ. ΔΕΣΕ 34/23-11-2017) στο Σκορπιό  (τέως ιδιοκτησία Ωνάση) και άλλα ελληνικά νησιά, καθώς και η αμέριστη κυβερνητική συνδρομή των επιχειρηματικών σχεδίων των εταιρειών αυτών με εκατομμύρια επιδοτήσεων (π.χ. AΠ. 85500/2021) είναι ενδεικτική της νοοτροπίας που οι Υπουργοί Ανάπτυξης και Τουρισμού στη χώρα μας από το 2015 μέχρι σήμερα αντιλαμβάνονται την έννοια του «Eθνικού Συμφέροντος» και  μοιράζουν τους φόρους των εργαζόμενων Ελλήνων.

Ο ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Παράλληλα και όχι τυχαία, ο Νόμος 4579/2020 αφαιρεί από τους Δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια το θεμελιώδες, κατά το Ευρωπαϊκό δίκαιο, δικαίωμα συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στη λήψη των αποφάσεων χωροταξικών επιλογών και καθορισμού δικαιωμάτων δόμησης στον τόπο τους, και παραδίδει την αρμοδιότητα αυτή στους συμβούλους των Υπουργικών γραφείων.

Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και προκαλεί υποψίες ότι στο θέμα αυτό, του περιορισμού του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) δεν έτυχε να εκφράσoυν, έστω και για την «τιμή των όπλων», εύλογες νομοθετικού περιεχομένου αντιρρήσεις.

Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΜΠΕΤΟΝΕΝΙΑΣ ΔΙΑΦΘΟΡΆΣ 

Σε συνέχεια της διαχρονικής νομοθετικής συγκάλυψης και νομιμοποίησης παρανομιών δόμησης (Ν.4014/2011,Ν.4178/2013, Ν.4495/2017,Ν. 4612/2019, κλπ) η μπετονένια περί τα οικιστικά διαφθορά στον τόπο μας ανθεί σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.

Τα πολεοδομικά γραφεία και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί νομιμότητας οικοδομικών αδειών έχουν συνειδητά υποστελεχωθεί και αδρανοποιούνται. Η μετάθεση των ευθυνών ελέγχου νομιμότητας της δόμησης, αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας, σε ιδιώτες μηχανικούς, που εκ των πραγμάτων δεν ελέγχονται ποτέ, έχει ήδη iοδηγήσει στην έκδοση χιλιάδων οικοδομικών αδειών καθ’ υπέρβαση των εν ισχύι πολεοδομικών διατάξεων δημιουργώντας στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων μια νέα γκρίζα  «ηλεκτρονική» γενιά  αυθαιρέτων.

Οι ψευδεπίγραφες επαναλαμβανόμενες υπουργικές εξαγγελίες αυστηρών δήθεν ελέγχων με τη χρήση νέων τεχνολογιών και υψηλά πρόστιμα, που θα έρθουν στο «μετεκλογικό» αύριο και η ψηφοθηρική άφεση αμαρτιών παρανομιών δόμησης του χθες είναι πάγιες χιλιοειπωμένες επικοινωνιακές πρακτικές ωραιοποίησης των ευθυνών των αρμοδίων, που δεν πείθουν πλέον κανένα.

Η ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Οι φιλικές προς το περιβάλλον Αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, που προστατεύουν το περιβάλλον, θίγουν οικοδομικά συμφέροντα και επιβάλλουν την κατά το Σύνταγμα  ίση μεταχείριση των πολιτών, όπως οι Αποφάσεις Α 1037/2022,Α 176/2023, Α293/2024 και άλλες, πολεμούνται λυσσαλέα, ναρκοθετούνται και αδρανοποιούνται με τη νομοθέτηση άλλων παρακαμπτήριων νόμων. Η προάσπιση του δικαιώματος παροχής ρουσφετολογικών προνομίων δόμησης φαίνεται ότι για τους εκάστοτε κυβερνώντες τη χώρα μας αποτελεί εξέχουσας προτεραιότητας πολιτικής επιβίωσης θέμα.

ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Πράσινα δώματα, πράσινα νησιά, πράσινα άλογα, έχουν επιστρατευτεί για να αυξήσουν τα περιθώρια δόμησης και κέρδους των επιτήδειων και αποτελούν ένα ακόμη άλλοθι για την ανάπτυξη της οικιστικής κερδοσκοπίας, που ανθεί στη χώρα μας. Οι επιπτώσεις της πράσινης προχειρότητας διαχείρισης των οικιστικών μας θεμάτων γίνονται πλέον εμφανή σε κάθε γωνία της ελληνικής γης.

Συστοιχίες φωτοβολταϊκών τοποθετούνται άναρχα, εδώ και εκεί, ανάμεσα σε ντομάτες και μπαμπάκια προς οικονομική υποτίθεται ενίσχυση των αγροτών με Ευρωπαϊκά τα χρήματα, καταστρέφοντας την ενιαία χρήση και ομορφιά των αγροτικών περιοχών της χώρας, ανεμογεννήτριες-τέρατα «φυτρώνουν» ανεξέλεγκτα στις υπερήφανες κορυφογραμμές τοπίων ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, χωρίς κοινωνική διαβούλευση και εθνικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό, ενώ τα μπόνους ορόφων κερδοσκοπίας, με πράσινες δικαιολογίες στις κορεσμένες από μπετόν πόλεις μας, πολλαπλασιάζονται και μεσουρανούν.

Το αιτιολογικό της Απόφασης Α293/2024 του Συμβουλίου της Επικρατείας, περί ακύρωσης των πράσινων μπόνους του α.10 του ΝΟΚ, με αφορμή προσφυγή κατά οικοδομικής αδείας στον  Άλιμο, που έλαβε για «οικολογικούς» λόγους έγκριση αύξησης του ύψους της οικοδομής από 17 μ. που ισχύει στην περιοχή στα 25 μ., αποκαλύπτει την πράσινη υποκρισία των υπεύθυνων, που χαρίζουν ορόφους στην ήδη ασφυκτικά δομημένη πόλη των Αθηνών και επιτρέπουν στους χρήματα έχοντες να χτίζουν πιο πολύ και πιο ψηλά και να κλέβουν το φως και τον αέρα των περίοικων, με πρόσχημα  την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Είναι  απορίας άξιο πώς μετά  τις ασύμμετρες δήθεν αντισταθμιστικές αυτές πρακτικές δεν έχουμε δει ακόμα πράσινα μπόνους επιπλέον ορόφων δόμησης για οπαδούς του Παναθηναϊκού  γύρω από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Παράλληλα το μπόνους αύξησης κατά 50% του συντελεστή δόμησης για την κατασκευή υπόσκαφων «οικολογικών» τουριστικών οικοδομών με γυάλινες προσόψεις σε ακατάλληλα σχιστολιθικά εδάφη, που έχει ως αποτέλεσμα να τινάζονται με δυναμίτες στον αέρα ολόκληρες πλαγιές και να καταστρέφεται για πάντα η αιγαιοπελαγίτικη  φυσιογνωμία, το φυσικό τοπίο και οι παραδοσιακοί αναβαθμοί στα νησιά των Κυκλάδων, είναι ένα ακόμα δείγμα περιβαλλοντικής πράσινης υποκρισίας  κερδοσκοπικού περιεχομένου.

Η πρόσφατη απόπειρα επικοινωνιακής διαχείρισης του θέματος των πράσινων μπόνους δόμησης, μετά τις  εκτεταμένες αντιδράσεις με κατάθεση τροπολογίας στη Βουλή, που με απλά λόγια λέει …ότι τα πράσινα δωράκια επιπλέον ορόφων στους χρήματα έχοντες δεν επιτρέπεται να λειτουργούν συσσωρευτικά αλλά ένα-ένα τη φορά, για να μην προκαλούν τους περίοικους, είναι ένα ακόμα δείγμα πράσινης νομοθετικής υποκρισίας.

Η ΦΕΡΟΥΣΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Η οικιστική υποβάθμιση και αναρχία στη χώρα μας δεν οφείλεται σε διαχρονικές παθογένειες της νεοελληνικής δημοκρατίας, όπως εκ του πονηρού προσπαθούν να ισχυριστούν μερικοί υπεύθυνοι, ούτε οφείλεται στην ανικανότητα των Ελλήνων μηχανικών να οδηγήσουν τη χώρα σε μια συντεταγμένη σύγχρονη οικιστική ανάπτυξη, αλλά είναι αποτέλεσμα της μετά δόλου φέρουσας ανικανότητας των πολιτικών διαχειριστών των οικιστικών μας θεμάτων τις τελευταίες δεκαετίες, που με σειρά νομοθετικών πράξεων ρουσφετολογικής σκοπιμότητας, διαχειρίζονται προς όφελος κερδοσκόπων, χωρίς κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια την υπεραξία της προς δόμηση γης.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι σήμερα στα υπουργικά γραφεία, οι περισσότεροι εισηγητές των νόμων, που καθορίζουν τις οικιστικές τύχες της χώρας μας, έχουν διατελέσει επίσημοι τεχνικοί και νομικοί σύμβουλοι real estate επιχειρηματιών.

ΤΟ ΤΕΕ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΊ

Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το συνδικαλιστικό όργανο120.000 Ελλήνων μηχανικών, έχει δυστυχώς καταντήσει το επίσημο ηλεκτρονικό συμβολαιογραφείο καταγραφής αυθαίρετων κτισμάτων στη χώρα μας, αρνούμενο μάλιστα να δίνει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις τα στοιχεία από τις δηλώσεις αυθαίρετων, που θεσμικά πλέον  καταγράφει και ταξινομεί, επικαλούμενο προσωπικά δεδομένα των παρανομούντων.

Τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής, που θα προστάτευαν υποτίθεται τις οικολογικά ευαίσθητες περιοχές της χώρας μας, εγκρίνουν μελέτες με ύψη κτηρίων που περιχαρακώνουν ιστορικά μνημεία, ενώ αδιαφορούν για νόμους και ειδικά προεδρικά διατάγματα προστασίας οικισμών στο νησιωτικό χώρο, εξυπηρετώντας επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα Πολεοδομικά Γραφεία ελέγχου της δόμησης συνειδητά υποβαθμίζονται, για να μη δύνανται να εκτελούν ελέγχους και δημιουργούν καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της κερδοσκοπικής οικιστικής ασυδοσίας στη χώρα μας.

Χωροταξικές μελέτες, που έχουν ήδη εκπονηθεί, όπως π.χ. η χωροταξική μελέτη του ΕΜΠ για την τουριστική ανάπτυξη της Ίου, κρύβονται στα συρτάρια και νέες χωροταξικές μελέτες εξαγγέλλονται εσπευσμένα, μαζικά και πρόχειρα, υπό την αιγίδα του ΤΕΕ, με προφανή στόχο να παρακάμψουν συνταγματικά εμπόδια περί φέρουσας ικανότητας, που έχουν προκύψει από ευνοϊκές για το περιβάλλον Αποφάσεις του ΣτΕ.

Ο πρόεδρος του ΤΕΕ, σε ένα κρεσέντο υπεράσπισης ιδιωτικών συμφερόντων, με δημόσιες δηλώσεις του αντιστρατεύεται ευνοϊκές για το περιβάλλον αποφάσεις τουΣτΕ, όπως οι Α176/2023 και Α 293/2024 και υπερασπίζεται, παρά την τραγωδία στο Μάτι, απαράδεκτες από τεχνική άποψη θέσεις, όπως η ανέγερση εκτός σχεδίου νέων οικοδομών, χωρίς να υπάρχει δημόσιος δρόμος πρόσβασης σε αυτές, και συνηγορεί σε αυξήσεις του ύψους και των συντελεστών δόμησης των κτηρίων σε κορεσμένες πολεοδομικά περιοχές της Αθήνας, με ευτελείς «πράσινες» δικαιολογίες.

Παράλληλα, έμπρακτα το ΤΕΕ υιοθετεί τον « Ρουσφετολογικό Χωροταξικό Μεταχρονισμό», αυτή τη νέα μόδα νομοθετικών επιλογών μετάθεσης του χρόνου ισχύος νομοθετημένων πολεοδομικών διατάξεων (Ν. 4759/2020),για να προλαβαίνουν (χωρίς απώλειες ψήφων ) οι ημέτεροι επιτήδειοι να χτίζουν τετελεσμένα και χωρίς γκρίνιες σε οικολογικά ευαίσθητες τουριστικές περιοχές, πριν εφαρμοστούν οι  θεσμοθετημένες πλέον διατάξεις προστασίας των περιοχών αυτών, δυναμιτίζοντας έτσι κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού.

Η αποστροφή της ηγεσίας του ΤΕΕ σε κάθε ενέργεια περιβαλλοντικών οργανώσεων, που έχει σκοπό την προστασία των φυσικών και πολιτιστικών μνημείων της χώρας από την ανελέητη εκμετάλλευση, δεν κρύβεται.

Προκαλεί δέος και προμήνυμα  παράδοσης στην κερδοσκοπία των τελευταίων προστατευόμενων περιοχών ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους της χώρας  ότι  η  σημερινή ηγεσία  του ΤΕΕ, με  την ανοχή που έχει επιδείξει σε μεγάλες παρανομίες δόμησης σε δάση και παραλίες και μετά τις πρωτόγνωρες παγκοσμίως χωροταξικές αλχημείες και αντι-περιβαλλοντικές  και  ρουσφετολογικές αντιλήψεις που υιοθετεί  δυναμιτίζοντας ουσιαστικά  κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού και  απαξιώνοντας  επιστημονικά τους Έλληνες  μηχανικούς έχει εξουσιοδοτηθεί να διαχειριστεί  χωροταξικές μελέτες  πολεοδομικής - υποτίθεται - ανασυγκρότησης της χώρας, που χρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης με το τεράστιο ποσό των 240 εκ. Ευρώ.

Είναι, μάλιστα, απορίας άξιο, πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση εκταμιεύει τα χρήματα αυτά, χωρίς σε πρώτη φάση να έχει προηγηθεί ο καθορισμός ζωνών προστασίας πέριξ των οικισμών, και χωρίς τις εγκρίσεις των δημάρχων και των τοπικών κοινωνιών, πράγμα που αποτελεί απαραίτητη νομοθετική προϋπόθεση εκπόνησης χωροταξικών μελετών οικισμών και εκταμίευσης των σχετικών κονδυλίων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ

Η έμπρακτη απαξίωση από την ελληνική πολιτεία  της Σύμβασης της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς (που είναι Νόμος των κρατών μελών της ΕΕ), η νομιμοποίηση οικοδομών που περικυκλώνουν πολιτιστικά μνημεία, η  αλλοίωση επιστημονικών δεδομένων που αφορούν σε μνημεία, για τουριστικούς λόγους εντυπωσιασμού, η παράδοση στην κερδοσκοπία, με πακτωλούς επιδοτήσεων επιχειρήσεων σε περιοχές γύρω από μνημεία και τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, είναι ενέργειες που αποκαλύπτουν την απαξίωση πολιτιστικών παραμέτρων για τη διευκόλυνση της άναρχης οικιστικής ανάπτυξης της κερδοσκοπίας, που εξελίσσεται στη χώρα.

Η αξιοπιστία του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), η πλειοψηφία των μελών του οποίου διορίζεται και αντικαθίσταται από τον εκάστοτε Υπουργό, τίθεται λόγω πολιτικών εξαρτήσεων υπό αμφισβήτηση. Τα λεγόμενα μνημεία «πρώτης γραμμής» κινδυνεύουν από τους πακτωλούς χρημάτων που διατίθενται σε έργα εντυπωσιασμού και εμπορικής αξιοποίησης γύρω τους, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των μνημείων της χώρας έχουν αφεθεί στην τύχη τους και σταδιακά καταστρέφονται.

Η τσιμεντοποίηση και η προγραμματισμένη διέλευση σε όλο το πλάτος των Προπυλαίων της Ακρόπολης των Αθηνών για την ταχύρυθμη εξυπηρέτηση τουριστών από κρουαζιερόπλοια, είναι κραυγαλέο παράδειγμα της εμπορευματοποίησης των μνημείων της χώρας. Η Ακρόπολη και τα μνημεία της αρχαιότητας δεν είναι μοντέρνα μουσεία εκθέσεων Πικάσο.  Ας επιμεληθούν τουλάχιστον οι αρμόδιοι να απαλείψουν τις  ακμές στις άκρες των μπετονένιων διαδρόμων για να μην στραμπουλούν τα πόδια τους οι απρόσεκτοι τουρίστες.

Αν συνεχίσουν οι μπετονολάτρες υπεύθυνοι των έργων στο διασημότερο πολιτιστικό μνημείο τους κόσμου  την υλοποίηση των εξαγγελθέντων σχεδίων τους για επιβλητικές κλίμακες εισόδου στα Προπύλαια και τεράστιες μπετόν αρμέ ράμπες δήθεν για ΑΜΕΑ στο ιερό βράχο της Ακρόπολης, προβλέπω ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης, ο Φειδίας και ο Περικλής να εγκαταλείψουν τις ανέσεις στις σουίτες τους στον Άδη και να έρθουν πάλι στη γη, να κηρύξουν μια πολιτιστική επανάσταση προστασίας των μνημείων της αρχαιότητας στον ελληνικό χώρο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 

Οι κοινόχρηστοι χώροι, τα μνημεία και τα τελευταία οχυρά ομορφιάς στη χώρα μας παραδίδονται σήμερα στην ανελέητη οικοδομική κερδοσκοπία και «τουριστική ανάπτυξη», με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς υπερασπιστές. Οι πανταχόθεν εκπρόσωποι των κομμάτων και μηχανισμών εξουσίας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σιωπούν και μόνο λίγοι μικροί ήρωες, μέλη οικολογικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων αντιδρούν στην πώληση και κακοποίηση του ελληνικού χώρου.

Οι θησαυροί της ελληνικής γης, οι παραλίες μας, οι κοινόχρηστοι χώροι μας, τα μνημεία μας και τα τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους της χώρας μας δεν είναι εμπορικά προς πώληση αγαθά από κανένα ΤΑΙΠΕΔ ούτε και κανέναν άλλο. Η ελληνική νεολαία δεν μπορεί να μένει άλλο απαθής στην εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων που της ανήκουν.

Το εμπόριο, εκμετάλλευσης της υπεραξίας της προς δόμηση γης, σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η διασπάθιση των χρημάτων των Ευρωπαίων φορολογούμενων σε αναπτυξιακά δήθεν έργα που έμμεσα ή άμεσα καταστρέφουν μνημεία της φύσης και του πολιτισμού στον ελληνικό χώρο πρέπει να σταματήσει.

Η δημιουργία μιας έντιμης, υπό κοινωνικό έλεγχο, ανεξάρτητης αρχής διαχείρισης των οικιστικών μας θεμάτων, απαλλαγμένης από το εφήμερο πολιτικό κόστος, είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ. Μια ακόμα πολιτιστική, περιβαλλοντική  και οικονομική χρεωκοπία δεν αντέχει αυτή η χώρα.

Αν όλοι εμείς, Έλληνες και ξένοι φίλοι της Ελλάδας, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, φοιτητές, μαθητές και καθηγητές, νεολαία και γερουσία, δεν ενωθούμε σε ένα αγώνα προάσπισης της ομορφιάς και απελευθέρωσης των κοινόχρηστων χώρων  του τόπου μας, σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε στις πόλεις μας ελεύθερους χώρους και πεζοδρόμια να περπατήσουμε, δεν θα μπορούμε χωρίς εμπόδια να βλέπουμε τον ουρανό από τα παράθυρα των σπιτιών μας, δεν θα έχουμε καμία ελεύθερη παραλία δωρεάν να κολυμπήσουμε και θα περιφερόμαστε σαν ζόμπι στις πόλεις και τα νησιά που γεννηθήκαμε με ένα μικροτσίπ τραπεζικής πολυεθνικής κάρτας πιστοληπτικής ικανότητας, τοποθετημένο ανεξίτηλα στο  δέρμα της άκρης των δακτύλων του χεριού μας, χωρίς πατρίδα πια.

Η αυθεντική ομορφιά της χώρας μας θα έχει χαθεί για πάντα.

* του Νίκου Τσεμάνη, πολιτικού μηχανικού Dipl.Ing.ETH Ζυρίχης - tsemanisnicos@gmail.com