Σελήνη

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγη 2/9/23
 

 

Όλοι όσοι ατένισαν  το μαγικό θέαμα της Σελήνης να καταυγάζει το σκοτάδι και να διαχέει χίλιες δυο επιθυμίες, πρέπει  να λάβουν υπόψη ότι εκτός από αυτή την   αυγουστιάτικη εκδοχή   υπήρξε  και  μια υπερπανσέληνος, που ζήσαμε το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου του 2016 : Ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων επτά δεκαετιών και πρόσφερε τη μαγεία της σε υπερθετικό βαθμό. Την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου του 2016 η σελήνη, της οποίας η απόσταση από τη γη είναι μεταβλητή, ήταν 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη από ότι συνήθως! Η τελευταία φορά που η ανθρωπότητα είδε αυτό το φαινόμενο ήταν το 1948, ενώ η επόμενη φορά που το φεγγάρι θα είναι και πάλι τόσο κοντά στη Γη  θα είναι τον Νοέμβριο του 2034.

Όμως τώρα, για πρώτη φορά στην ιστορία,  το διακύβευμα δεν   αναφέρεται στην αισθητική πλευρά  του φεγγαριού, αλλά  στην  απόδειξη της τεχνολογικής  και οικονομικής πρωτοκαθεδρίας από τους γνωστούς παίχτες. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία , μαζί με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και  ιδιωτικές εταιρείες, ενδιαφέρονται για τα τυχόν μεταλλεύματα  που υπάρχουν στην Σελήνη , πρόσφατα δε είχαμε μια επιτυχία και μια αποτυχία: Την επιτυχία των Ινδών, που πέτυχαν να προσεδαφιστούν στο νότιο πόλο του φεγγαριού, και την αποτυχία των Ρώσων για εξερεύνηση του κρατήρα «Μπογκουσλάβσκι» στον ίδιο χώρο,  μετά την συντριβή του σκάφους Luna-25.

Οι προσδοκίες για την ύπαρξη πολύτιμων μετάλλων στον φυσικό δορυφόρο της γης δεν είναι μικρές, όμως στην παρούσα συγκυρία  κατευθύνονται κυρίως στην εύρεση νερού. Υποτίθεται ότι στο νότιο πόλο υπάρχουν αποθέματα παγωμένου νερού, που μια αποστολή της ΝΑSΑ εκτιμά ότι ανέρχονται σε 600 δισεκατομμύρια κιλά, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο ως πόσιμο νερό όσο και σαν πηγή υδρογόνου.

Με τις προβλέψεις της  διαστημικής συνθήκης του 1967, απαγορεύονται τα πυρηνικά όπλα και περιορίζεται η χρήση της Σελήνης και των άλλων ουρανίων σωμάτων σε ειρηνικούς σκοπούς. Παρά το γεγονός ότι οι διατάξεις της συνθήκης για εξόρυξη πόρων από την Σελήνη ή άλλους αστεροειδείς είναι μάλλον διφορούμενες ή απλώς απουσιάζουν, η συνθήκη αυτή αποτελεί το πρώτο και θεμελιώδες νομικό μέσο του δικαίου του διαστήματος. Έτσι δεν είναι περίεργο ότι μέχρι το 2021 είχε  υπογραφεί από 111 χώρες, ενώ έχει επικυρωθεί από άλλες 23.