Βιογραφικό

Του Δημήτρη Μαστροδήμου

 

Τ’ όνομά της «Νίτσα»

Αυτή προσπαθούσε

να χορτάσει από μένα

κι εγώ απ’ αυτήν.

Κάποιο καλοκαίρι

πέρασα πολλές  ώρες

περιμένοντάς την.

Στην αρχή, που δεν γνωριζόμαστε, αργούσε στα

«ραντεβού» (κυκλοφορούσε μόνο βράδια λόγω

βαθειάς παρανομίας). Κάποιες φορές περίμενα

ως το πρωί! Αν δεν ερχόταν μ’ έπνιγε η θλίψη…

Ύστερα όμως που ανακάλυψε προθέσεις κι

αισθήματα, πριν πέσει το βράδυ ερχόταν κάτω απ’

το τραπέζι !

Κατεβαίναμε στην αυλή

την τάϊζα

φωτογραφιζόμαστε

και χωρίζαμε…

Ώσπου οι άνθρωποι τη σκότωσαν