Όταν έκλαψε ο Σήφης

Tης Ελένης Καπετανάκη-Μπριασούλη* Σημείωση ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : «Σήφης» είναι ο γνωστός κροκόδειλος , που έγινε ακούσιος  μετανάστης   στο  Νομό  Ρεθύμνου και αναζητείται μέχρι τώρα, χωρίς επιτυχία. Ο τίτλος  του άρθρου «παραπέμπει» σε ένα άλλο διάσημο κλάμα  («Όταν έκλαψε ο Νίτσε») , του Irvin Yalom.
Σύρθηκε προσεκτικά από την κρυψώνα του, εκεί στην απόμερη μεριά του φράγματος των Ποταμών που έχει αποτραβηχτεί, τρομαγμένος από το θόρυβο γύρω απ' αυτόν. Για να πάρει αέρα χωρίς να τον δουν όσοι επιμένουν ακόμα να τον ψάχνουν, μια που ο Μπεχρά απελπίστηκε κι έφυγε... Από το χαρακτηριστικά ακίνητο μάτι του άρχισαν να κυλάνε δάκρυα (όχι κροκοδείλια...) και άρχισε να μονολογεί, βαθιά προβληματισμένος για τον εαυτό του και για τους άλλους: Δε μου έφτανε που με κάνουν τσάντες και παπούτσια, που με εγκλωβίζουν σε ζωολογικούς κήπους, που με τριγυρνάνε σε τσίρκα, έπεσα πάλι θύμα εμπορικής εκμετάλλευσης εδώ στην Κρήτη που βρέθηκα... Γιατί με είπαν Σήφη, αφού μπορεί να 'μαι γένους θηλυκού κι όχι Κρητικός; Γιατί με θέλουν για τουριστική ατραξιόν, αφού έχει τόσα άλλα να δείξει τούτος ο τόπος, που κάθε σπιθαμή γης του έχει βαριά ιστορία κι ομορφιά που δεν αντέχεται; Γιατί έχουν μανία κι έχουν γεμίσει τον τόπο με ό,τι είναι "ξένο"; Ξένα τα μιλιούνια οι ακριβοπληρωμένοι φοίνικες που γέμισαν παραλίες, προκυμαίες, ξενοδοχεία, όλο τον τόπο όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, για να τα κάνουν, λέει, τουριστικά! Ξένα και τα ακριβά εντομοκτόνα που τους ρίχνουν για να μην τους αφανίσει τόσο γρήγορα το ξένο κόκκινο σκαθάρι. Ξένα και τα στρωσίδια του γκαζόν που μάχονται να τα ποτίζουν για να τα κρατάνε πράσινα όταν πυρώνει ο ήλιος και χρυσοκαψαλίζει την κρητική γη... Ξένα και τα θέρετρα γκολφ που ονειρεύονται ότι θα τους κάνουν οι επιδοτούμενοι "επενδυτές" και θα φέρουν, λέει, πολύ και πλούσιο κόσμο, δουλειές, χρήμα και άλλα πολλά... Ξένα και τα παρδαλά υδατοπάρκα... Ξένα και τα all-inclusive πακέτα... που φέρνουν κόσμο κι όχι χρήμα... Γιατί μου φαίνεται πως δεν ξέρουν τι πλούτο έχει ο τόπος τους - φύση, αρχαία, πολιτισμό, τόπους, τοπίο - και τον καταστρέφουν αλόγιστα και αβασάνιστα; Γιατί δε θέλουν να καταλάβουν ότι οι ξένοι θέλουν να δουν την αυθεντική κι όχι τη φτιασιδωμένη, την παγκοσμιοποιημένη "τουριστική" Κρήτη, ούτε αυτά που βλέπουν στον τόπο τους και στους άλλους τόπους που πηγαίνουν; Κι όταν κάποια στιγμή τα δάκρυά του στέρεψαν, ο Σήφης σύρθηκε πάλι μέσα στην κρυψώνα του. Να ετοιμαστεί να φύγει, όταν κάποιοι πονόψυχοι του κάνουν τη χάρη. Κι έγραψε πάνω στα φύλλα το γράμμα του αποχαιρετισμού να το διαβάσουν οι άρχοντες και οι αρχόμενοι... Δε με λένε Σήφη, κροκόδειλος είμαι και ζω σε τροπικές περιοχές. Εκεί ας έρθουν να δουν εμένα και το σόι μου όποιοι θέλουν... Αν θέλετε να δουν ζωντανά οι τουρίστες, φέρτε τα συμπαθητικά γαϊδούρια που αιώνες ζήσανε και δουλέψανε στον τόπο σας και τώρα εξαφανίζονται... Μάθετε καλά την ιστορία και τον πλούτο της κρητικής γης - τόσα και τόσα έχουν γράψει αναρίθμητοι μορφωμένοι Κρητικοί, άλλοι Έλληνες και ξένοι χρόνια τώρα - και φροντίστε να προστατέψετε από τις καταστροφές, τις μικρές και τις μεγάλες, παραλίες, βουνά, χωριά, και πόλεις, να τα αναδείξετε κι όχι να τα "αναπτύξετε" και να τα "αξιοποιήσετε"... Πάρτε παράδειγμα από τους τόπους που το κατάφεραν και ζούνε καλά κι ευημερούνε... Φυλάξτε σαν κόρη οφθαλμού όσες περιοχές του νησιού μένουν αλώβητες από "άγριο" τουρισμό και "άγρια" ανάπτυξη και κάντε τις γεωπάρκα, αρχαιολογικά-φυσικά πάρκα, όπου η ανάπτυξη σέβεται, προστατεύει και δουλεύει με και για την ιδιαιτερότητα του τόπου. Αφήνετε τόσα χωριά εγκαταλελειμμένα και ρημάζουν, ενώ θα μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν με παραδοσιακές παραγωγικές δραστηριότητες υπαίθρου, να γεμίσουν κόσμο και να φιλοξενήσουν επισκέπτες χειμώνα-καλοκαίρι. Να θυμάστε, στην Κρήτη δεν έρχονται μόνο τουρίστες, έρχονται κι άλλοι για μελέτη, εργασία, να δουν συγγενείς και φίλους. Μην περιμένετε Μεσσίες και "επενδυτές" να τα κάνετε όλα αυτά. Δικός σας είναι ο τόπος, εσείς πρέπει να είστε τα αφεντικά, να παίρνετε συνετές αποφάσεις και να τις εκτελείτε με φροντίδα περισσή και σεβασμό στον τόπο σας. Και, σας παρακαλώ, άμα με βρείτε, προστατέψτε με απ' αυτούς που θέλουν ακόμα να με κρατήσουν για να με εκμεταλλευτούν... Πηγαίνετέ με στα πάτρια νερά της τροπικής μου γενέτειρας να κολυμπήσω ελεύθερος... Με συμπάθεια, ο εξόριστος κροκόδειλος του φράγματος των Ποταμών, Ρέθυμνο. * Η Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. * Διευκρινιστική σημείωση Η συγγραφέας επιθυμεί να σημειώσει ότι μετά τη δημοσίευση του άρθρου στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας, διαπίστωσε ότι κυκλοφόρησε κείμενο του κ. Ν. Σαραντάκου με τον ίδιο τίτλο στις 22 Ιουλίου 2014. Η ομοιότητα των τίτλων είναι θέμα σύμπτωσης.