Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 25.11.23

Από την ειδησεογραφία μαθαίνω ότι η Ισπανία,  που  παράγει 1,5  εκατομμύρια τόνους ελαιόλαδο και καλύπτει περίπου το μισό της παγκόσμιας ζήτησης, έπεσε φέτος στους 664.000 χιλιάδες τόνους, λόγω της ξηρασίας και του καύσωνα που επικράτησε στη χώρα. Η πτώση αυτή αναμένεται να έχει διεθνείς παρενέργειες, πολύ περισσότερες από τη στροφή των φτωχών νοικοκυριών στα Έλαια β κατηγορίας – δηλαδή ηλιέλαια, αραβοσιτέλαια, βαμβακέλαια κλπ. Εικάζεται ότι  ένα μέρος της παραγωγής   θα αποτελέσει υλικό για νοθεία, με την μίξη και άλλων ποιοτήτων λαδιού, γι αυτό εξ άλλου και στο διαδίκτυο άρχισαν να κυκλοφορούν και οδηγίες για την επισήμανση του Fake λαδιού από το original… Θυμάμαι προ πολλών ετών, σε ένα ανάλογο περιστατικό που είχε συμβεί στο Μαρόκο και τροφοδότησε την πιο δολοφονική νοθεία εναντίον των καταναλωτών,  ότι είχαν καταδικαστεί και εκτελεστεί 50 λαδέμποροι !

Πηγαίνοντας πάντως στην Ιταλία, που είναι δεύτερη μετά την Ισπανία στην παραγωγή λαδιού και πιθανόν να βγει πρώτη τη τρέχουσα περίοδο, είδα στην επαρχία Απουλίας  που πλησιάζει τα 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, τους πλέον απίθανους ελαιώνες, πολύ μεγαλύτερους από τους δικούς μας, σε βαθμό ώστε να σε βάζουν σε σκέψεις αν το μέγεθός τους σημαίνει και μια μονοκαλλιέργεια… Το ιταλικό λάδι φέρεται να είναι β κατηγορίας σε σχέση με το ελληνικό – αλλά αυτό τον ισχυρισμό δεν μπορεί να τον πάρει ο καθένας πολύ στα σοβαρά.

Ο καθολικισμός είναι  ζωντανός στην Ιταλία και συνήθως εκφράζεται με πολλές εκκλησίες, που είναι όλες ξεχωριστού ρυθμού. Το ιδιάζον στοιχείο του ιταλικού νότου είναι η ύπαρξη μιας  μαύρης Παναγίας(!), που λατρεύεται σε ξεχωριστή γιορτή, ενώ η καθολική εκκλησία έχει αγιοποιήσει προ εικοσαπενταετίας περίπου έναν ιερωμένο ονόματι Πίο(Ευσεβή) : Η φιγούρα του είναι έκδηλη σε αδριάντες καθώς και σε εικονικές αναπαραστάσεις, σε διάφορα καταστήματα…

Σ’ αυτή τη χώρα που η δράση της Μαφίας συνεχίζεται, σε ξαφνιάζει ευχάριστα το στοπ στους δρόμους
για να περάσει ο πεζός – δείγμα της προτεραιότητας που δίνεται στην πεζοκίνηση. Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά ελληνικών ονομάτων στους δρόμους της – αρχής γενομένης από τη λεωφόρο Magna Grecia που διασχίζει τη Ρώμη. Τελευταίο σημάδι του φιλελληνισμού της γειτονικής χώρας είναι η ονομασία μιας ομάδας της ως Hellas Verona – Α κατηγορίας παρακαλώ !