Η "θεία" Μυρσίνη (Το χρέος μας στην 4η ηλικία)

 

του Δημήτρη Οικονόμου Μιμίτα» για μας τους πιο κοντινούς της ανθρώπους. Η θεία της μητέρας μου. Ένα πρόσωπο στο οποίο χρωστάω, σε μεγάλο βαθμό, την πολύ καλή παιδική, και όχι μόνο, ηλικία μου. Να με καταφέρνει να πηγαίνω με τα πόδια στην παραλία κοντά στο σπίτι για μπάνιο, στα βράχια. Και αφού βγαίναμε από την θάλασσα, να αρχίζει τις διηγήσεις της. Από την «χαλάστρα» που της έκανε η μητέρα της σε μια κρουαζιέρα στον Σηκουάνα, ως τα ταξίδια στη λίμνη Τιτικάκα για να δει και κάτι διαφορετικό βρε παιδί μου. Με ιστορίες αβάσταχτης αθωότητας από την κατοχή στη Μυτιλήνη, με την μεταφορά, μέσα στο δίχτυ με τα φρούτα, μηνυμάτων στο νησάκι έξω από τα Πάμφιλα. Και μνήμες συζητήσεων σε ταβέρνες της Αθήνας με τον Ηλία Τσιριμώκο και τον Αλέξανδρο Σβώλο. Με τον ανομολόγητο θαυμασμό της για τον δυναμισμό κάθε παρέμβασης της Μαρίας Σβώλου. Και, φυσικά, για το «φλέρτ» που δεν εξελίχθηκε ποτέ σε κάτι περισσότερο, γιατί ο Σπύρος ήταν αριστερός και δεν μπορούσε να τον παρουσιάσει στην οικογένεια. Με το παράπονο ότι δεν κατάφερε να πάει ποτέ στο Βελιγράδι, αν και έπεφτε «πολύ κοντά», επειδή την πρόλαβαν οι βομβαρδισμοί. Η Μυρσινούλα όμως, εκτός από ζωντανό σφουγγάρι εμπειριών, αναμνήσεων και εικόνων είναι, ακόμα και σήμερα. ένας και από τους πιο ζωντανούς ανθρώπους που έχω συναντήσει. Πριν μερικά χρόνια, από τον λογαριασμό της στο facebook έστειλε συγχαρητήρια στον Barack Obama για την δεύτερη εκλογή του. Είχε διαβάσει μια βιογραφία του και είχε συγκινηθεί πολύ. Νομίζω ότι δεν την ενοχλεί να αποκαλύψω εδώ ότι τα χρόνια της στον πλανήτη είναι περισσότερα από τριψήφια. Η «θεία» Μυρσίνη είναι μια από εμάς η οποία βρίσκεται πια στην λεγόμενη 4η ηλικία. Την οποία επιμένει να διάγει μετά λόγου γνώσεως, με τον Στρατή να επιστρατεύεται να την πάει στον εμβολιασμό για τον κορονοϊό (πώς να πάει μόνη της) και με την μόνιμη έγνοια ότι μας έχει γίνει βάρος. Που να την πείσουμε όμως ότι απλώς ανταποδίδουμε μικρό μόνο μέρος από όσα μας έχει δώσει! Η φροντίδα των ανθρώπων της 4ης ηλικίας είναι ένα θέμα το οποίο καλούμαστε να σκύψουμε, ως κοινωνία, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση. Μιλάμε για μια ομάδα συνανθρώπων που μεγεθύνεται διαρκώς λόγω προόδου της επιστήμης, αλλά και των δημόσιων υπηρεσιών υγείας στην πατρίδα μας (παρά τις ταλαιπωρίες στις οποίες υποβάλλουμε αυτές τις τελευταίες από ιδεοληψίες και υπέρ μικρών συμφερόντων). Οφείλουμε στους ανθρώπους αυτούς δομές στήριξης, προγράμματα «βοήθειας στο σπίτι», και δημόσιες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, με σεβασμό στις συνήθεις τους. Η απαίτηση να συναλλάσσονται υποχρεωτικά μέσω web banking και να ενημερώνονται για κανόνες μέσω gov.gr προδίδουν ελαφρότητας εκ μέρους όσων προβάλλουν τέτοιες απαιτήσεις. Αξιώσεις ενδεικτικές αγνωμοσύνης απέναντι σε ανθρώπους που έχουν προσφέρει πολλά. Και παραγνώριση της δυνατότητας τους να εισφέρουν ακόμα περισσότερα με την προϋπόθεση να τους αποδώσουμε μέρος μόνο από τον σεβασμό που τους οφείλουμε και εξασφαλίζοντας τους ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. το επιτρέψουμε με λίγη περισσότερη εξασφάλιση ενός ελάχιστου απόδοση στο πρόσωπο τους. Αυτό το ελιξίριο νεότητας οφείλουμε στην «θεία» Μυρσίνη και ας είμαστε βέβαιοι θα ανταποδώσει και αυτό στο πολλαπλάσιο, προσφέροντας μας αδιάκοπα αγάπη, ιστορίες, εμπειρίες και αποφυγή επανάληψης μεγάλων συλλογικών μας λαθών!