Πάνειο όρος

Αυτό το ύψωμα των 648 μέτρων, είχε πάντα μια ιδιαίτερη σημασία για μένα. Από την κορυφή του, ύστερα από την  ιδέα ενός συναδέλφου και συν-οδοιπόρου, είδα κάποιο χειμωνιάτικο πρωϊ όλη τη διαδικασία της αυγής – στην αρχή ένα γενικό ανθυποημίφως που γρήγορα  έγινε  άπλετο φως, στη συνέχεια τη τελετουργική βραδύτητα του ανερχόμενου ήλιου  από τα βάθη της θάλασσας…Είχαμε δώσει θυμάμαι ραντεβού μαύρα χαράματα,  κι ομολογώ ότι είχα πέσει   να κοιμηθώ  με την ελπίδα ότι   θα τον πάρει ο ύπνος και ότι θα προτιμήσει τη χειμωνιάτικη θαλπωρή του κρεβατιού , από το να σηκωθεί στις 3.30….

Σε μια άλλη εξόρμηση στο Πάνειο, ο  συνοδοιπόρος  μου ανακάλυψε μια ελληνιστική επιγραφή – ΟΡΟC ΛΑΟΔΙΚΗC ΑΝΤΙΟΧΗC – που κατά τη γνωμάτευση  φίλης αρχαιολόγου σήμαινε μια τοπική οριοθέτηση βοσκοτόπων, τον καιρό εκείνο…Είχα αρχίσει να το θεωρώ ως μεγάλη ανακάλυψη, όταν διαπίστωσα – προς το τέλος της δεκαετίας του 80, σε μια έκδοση  εισηγήσεων για τα συνέδρια της Ανατολικής Αττικής  όπου πρωτοστατούσε(ποιος άλλος;) ο Πέτρος Φιλίππου – ότι η επιγραφή είχε  ήδη ανακαλυφθεί από κάποιο Γερμανό Αρχαιολόγο, που μάλιστα είχε κάνει και ανακοίνωση επ’ αυτής….

Στην κορυφή του Πάνειου βίωσα τη βαναυσότητα των κεραιών της κινητής τηλεφωνίας και την καραηλιθιότητα των αντιπυρικών ζωνών. Στη πλευρά του προς τα Καλύβια, βίωσα μια απείρου κάλλους διαδρομή μέσα από ένα μονοπάτι μόλις διακρινόμενο από τους σχοίνους και τη θαμνώδη βλάστηση. Όλα αυτά κάηκαν, με αποτέλεσμα μετά από λίγα χρόνια να οργανώνει ο Σκάϊ τις συνήθεις αναδασώσεις ….

Τώρα ο ΑΡΙΣΤΟΔΙΚΟΣ, πολιτιστικός χώρος της Ανατολικής Αττικής, οργανώνει στις 14.12.14 μια πορεία στο Πάνειο. Λέω να πάω, αν μπορέσω…