Θανάσης Αναπολιτάνος

Πρόσφερε  πολλά σε ένα κίνημα όπως το αντιπυρηνικό, που βρέθηκε για μια ολόκληρη φάση  να είναι «κινηματικώς ντεμοντέ», παραγκωνισμένο, δεύτερης και τρίτης προτεραιότητας για τους πολιτικά δραστήριους…Σε μια περίοδο που ακόμη και η Ακαδημία Αθηνών ξιφουλκούσε  υπέρ της «ειρηνικής εφαρμογής της πυρηνικής ενέργειας», όπου η γείτων Τουρκία μεθόδευε το πυρηνικό της μέλλον  και την εισδοχή της στο κλαμπ των χαϊ-τεκ χωρών με τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ακούγιου, ο Θανάσης Αναπολιτάνος  ήταν σταθερά προσηλωμένος  στο αντιπυρηνικό  μετερίζι…

Βρεθήκαμε σε πολλές  κινήσεις  μαζί, μεταξύ των οποίων και στην αντιπυρηνική συνάντηση στο Svistov της Βουλγαρίας (Αύγουστος 2009)και στη συνέχεια στο ανενεργό αλλά πάντοτε υποψήφιο ενεργοποίησης, εργοστάσιο του Belene, στην ίδια χώρα. Η   φωτογραφία εν όψει είναι από το Svistov, όχι μακριά από τον Δούναβη, όπου  εκτός από τον  Θανάση Αναπολιτάνο , διακρίνεται η Μαρία Σωτηροπούλου, ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος, στη μέση ο υποφαινόμενος και δυο ακόμη συμμετέχουσες στην αντιπυρηνική συνάντηση.

Η τελευταία  τηλεφωνική επαφή μου με τον Αναπολιτάνο έγινε στις αρχές του 12, με αφορμή τη δημοσίευση  ενός  άρθρου  μου στην ΑΥΓΗ, υπό τον τίτλο : «Εύχομαι να πεθάνω υγιής» http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/02/blog-post_24.html. Ο Θανάσης βρισκόταν τότε στο νοσοκομείο και συγκινήθηκε από την αναφορά   στο Υγειονομικό Σύστημα των Ινδιών , με  τις απίθανες ταλαιπωρίες  των ασθενών από τη διαδικασία της νοσηλείας και «θεραπείας» τους…

Αυτός ο ευγενικός, γλυκομίλητος, διαλλακτικός αλλά και σταθερός άνθρωπος, θα  λείψει  πολύ από όλους τους  φίλους  και συναγωνιστές του – που είχαν την μεγάλη τύχη να τον  γνωρίσουν.....