Το Βέλγιο σχεδιάζει ένα τεχνητό νησί για την αποθήκευση αιολικής ενέργειας…

Το 1988, όταν στην Ελλάδα ήταν σε εξέλιξη η συζήτηση για τα «μεγάλα έργα» (Μετρό, ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου, νέο αεροδρόμιο κλπ) είχα συναντήσει σε μια Ημερίδα τον καθηγητή Μαγειρία – δίδασκε στο Πολυτεχνείο και ήταν κατασκευαστής των μεγάλων χωματουργικών έργων στην περιοχή της εκτροπής του Αχελώου…Ένα από τα «σημεία αντιλεγόμενα»  της  όλης συζήτησης  για τα μεγάλα έργα   ήταν η επιλογή του χώρου διαμόρφωσης αεροδρομίου, περί του οποίου λέγονταν πολλά και οι υποψηφιότητες δεν ήταν λίγες : Τανάγρα, Μακρόνησος (Δοξιάδης), Σπάτα , επιθαλάσσια κατασκευή.  Η τελευταία λύση της επιθαλάσσιας ανάπτυξης  του Ελληνικού, ήταν η πιο φθηνή, μπορούσε να γίνει με δόσεις, διατηρούσε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του δημοσίου, απάλασσε τις τοπικές κοινωνίες από κάθε περιβαλλοντική όχληση. Σε μια πρώτη φάση προβλεπόταν η επέκταση του τροχοδρόμου 03/21 στη θάλασσα, ενώ στη δεύτερη φάση θα δημιουργείτο παράλληλος προς τον υφιστάμενο 15/33 διάδρομος στη θάλασσα και η εκτόπιση του αεροδρομίου Ελληνικού  θα είχε ολοκληρωθεί…  

Κάποιοι λοιπόν τότε, προέβαλαν αντιρρήσεις στο συγκεκριμένο  σχέδιο, όσον αφορά την εύρεση των στερεών υλικών που απαιτούντο για τις επιχωματώσεις στο Σαρωνικό , όσον αφορά  τη στερεότητα της όλης κατασκευής, και διάφορα άλλα..  Σχολιάζοντας αυτές τις αντιρρήσεις μου είπε ο καθηγητής  Μαγειρίας :  «Ξέρεις πως κατέλαβε ο  Μέγας Αλέξανδρος  τη φοινικική Τύρο; Απλούστατα, κατασκεύασε – εκείνη την εποχή ! – ένα τεράστιο βραχίονα στη θάλασσα, και δια μέσου αυτού προσέβαλε την Τύρο από τα πιο ευαίσθητα σημεία της…Και έρχονται σήμερα, στον 20^ο αιώνα, να σου  λένε ότι ένα τέτοιο έργο δεν μπορούμε εμείς να κατασκευάσουμε…»

Κάποιοι πράγματι αμφισβητούσαν από τότε την ικανότητα της χώρας και την προτιμούσαν ως μια φτωχομπινέδικη αποικία, εξειδικευμένη  στη παραγωγή ψυχαγωγικών υπηρεσιών... Σήμερα το Βέλγιο -   χωρίς να έχουν επέλθει  κατακλυσμιαίες αλλαγές στις κατασκευαστικές τεχνικές -    προωθεί τη δημιουργία  όχι απλώς ενός επιθαλάσσιου βραχίονα αλλά ένός ολόκληρου   τεχνητού  νησιού  σε σχήμα πετάλου. Ο καθείς και τα συμπεράσματά του…

Την πρόθεσή του να δημιουργήσει ένα τεχνητό νησί, σε σχήμα περίπου ενός πετάλου, στα ανοικτά της Βόρειας Θάλασσας με στόχο την αποθήκευση της πλεονάζουσας ενέργειας που παράγεται από τα αιολικά πάρκα ανακοίνωσε το Βέλγιο.

Το φιλόδοξο σχέδιο παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα από τον αρμόδιο υπουργό του Βελγίου και προβλέπεται πως το έργο θα έχει ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών σε απόσταση περίπου τριών έως τεσσάρων χιλιομέτρων από την ακτή κοντά στο χωριό Wenduine της επαρχίας West Flanders.

Το νησί θα έχει περίπου τρία χιλιόμετρα διάμετρο και μια τεράστια δεξαμενή νερού, που θα καταλαμβάνει και το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του. Η αποθήκευση της ενέργειας, όπως αναφέρει το RT, θα γίνεται μέσω άντλησης υδάτων, τα οποία θα συγκεντρώνονται στην εν λόγω δεξαμενή.

Όταν οι άνεμοι μειώνονται και τα αιολικά πάρκα δεν μπορούν να προσφέρουν την απαιτούμενη ενέργεια τότε το νερό θα διοχετεύεται πάλι πίσω. Την κίνηση των υδάτων θα εκμεταλλεύεται ένας υδροηλεκτρικός σταθμός.

Η μέθοδος δεν χρησιμοποιείται για πρώτη φορά, εξάλλου είναι μέθοδος που έχει αναπτυχθεί από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ωστόσο οι εν λόγω εγκαταστάσεις συνηθίζεται να κατασκευάζονται στην ενδοχώρα σε ορεινές περιοχές και να χρησιμοποιούν γλυκό νερό. Για πρώτη φορά θαλασσινό νερό, σύμφωνα με το RT, είχε χρησιμοποιηθεί το 1999 στην Ιαπωνία στο υδροηλεκτρικό σταθμό της Okinawa.

Το σχέδιο που παρουσίασε η Βελγική κυβέρνηση εντάσσεται στο πλαίσιο των κινήσεων για σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας και στροφής στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σημειώνεται πως το Βέλγιο εδώ και πολλά χρόνια καλύπτει πάνω από το 50% των ενεργειακών της αναγκών από πυρηνική ενέργεια, ωστόσο σχεδιάζει μέχρι το 2025 να έχει κλείσει του πυρηνικούς αντιδραστήρες.

ΠΗΓΗ http://tvxs.gr/