Η ΟΣΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ

Για μερικούς το τοπίο έχει απλά και μόνο μια εικαστική υπόσταση, όμως στη πραγματικότητα  είναι ένα σύνθετο μόρφωμα, στο οποίο συμμετέχει ο ήχος  και η οσμή…Ως ακραία   και μάλιστα αρνητικά παραδείγματα αυτής της συμμετοχής έχω αναφέρει παλιότερα τις μοτοσυκλέτες εντούρο,  που διεισδύουν  σε ορεινές περιοχές παράγοντας μια μικρή κόλαση θορύβων και εξουδετερώνοντας την αισθητική «είσπραξη» του χώρου από τους «χρήστες» - συνήθως περιπατητές και  ορειβάτες..

(«Τοπίο και σώμα» ,http://oikologein.blogspot.gr/2012/06/blog-post_30.html )

Πρόσφατα ένα περιστατικό μεγάλης κλίμακας, ήλθε για να αποδείξει  αυτή τη φορά τη συνάφεια του «εικονικού τοπίου» με τις  οσμές, παράγοντας κάτι αντίστοιχο με τη δυσοσμία που βιώνουν αυτοκινητιστές και περίοικοι  στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου,  στο 60ο περίπου χιλιόμετρο, έξω από τα διυλιστήρια…

Σύμφωνα με το   in.gr (    Ανυπόφορη δυσωδία πνίγει το Παρίσι )  
 « ένα  σύννεφο ακίνδυνου αερίου που μυρίζει σαν «κλούβιο αβγό, ιδρώτας και σκόρδο» διέρρευσε … από εργοστάσιο στη Ρουέν και διέσχισε τη Μάγχη για να φτάσει μέχρι το Λονδίνο, προκαλώντας πονοκεφάλους, ναυτία και ανησυχία στο πέρασμά της.

Η ιδιοκτήτρια του εργοστασίου Lubrizol France, η οποία παράγει χημικά βιομηχανικής χρήσης, ανακοίνωσε ότι το αέριο είναι μερκαπτάνη, γνωστή και ως μεθανοθειόλη, μια άχρωμη και ακίνδυνη ουσία που χρησιμοποιείται ως πρόσθετο στο φυσικό αέριο, καθώς η έντονη οσμή της (λόγω του θείου που περιέχει) διευκολύνει τον εντοπισμό διαρροών.

Τη νύχτα Δευτέρας προς Τρίτη, η δυσάρεστη οσμή ταλαιπώρησε εκατοντάδες ανθρώπους στην πορεία του αερίου και οι αρχές δέχτηκαν εκατοντάδες τηλεφωνήματα. Ακόμα και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στη Rouen και την Olympic Masreille χρειάστηκε να αναβληθεί λόγω της μπόχας»

Η «μπόχα»  ως παράμετρος ενός τοπίου προφανώς αφαιρεί πόντους στην αξιολόγηση αυτού του τοπίου, όπως αντίθετα η ευοσμία προσθέτει. Είναι προφανές ότι η μεγαλύτερη δυνατή παρουσία της φύσης  σε ένα αστικό ή υπαίθριο χώρο, πολλαπλασιάζει τα σημεία επαφής και διασποράς της μπόχας, και επομένως συμβάλλει στην αραίωσή της…Από την άλλη πλευρά η «αρωματική» και γενικώς «εύοσμη»  φύση εκτός από την ευχάριστη υπόμνηση των εποχών και των καιρών, ανεβάζει τον  πήχυ (των απαιτήσεων και αισθητικών κριτηρίων) της κοινωνίας των πολιτών και την κάνει πιο επιθετική απέναντι στη δυσοσμία….

Εν όψει,Joan Miro,"Ο κήπος"