Η γρουσουζιά, ανώτατο στάδιο της μεταφυσικής

Ο Λένιν έγραψε το πολιτικό δοκίμιο «Ο Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», του οποίου τον τίτλο (τουλάχιστον) θα έπρεπε  να πάρουν υπόψη  όσοι φαντασιώνουν κλασικές και απλές   ταξικές αντιπαλότητες,   σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη …Εκτός  όμως από τον καπιταλισμό  και όλες οι μεγάλες οντότητες  διαθέτουν ένα «ανώτατο στάδιο», το οποίο στη περίπτωση της μεταφυσικής είναι η γρουσουζιά…...

Τι εννοώ γρουσουζιά; Λόγου χάρη την πρόσφατη «απόφανση» κάποιων «ειδικών», που έτυχε ευρείας δημοσιότητας στο διαδίκτυο,  ως υποστηρίζουσα  ότι η 21^η Ιανουαρίου 2013 είναι η πιο δυσμενής ή/και δυσοίωνη ημέρα του έτους που διανύουμε…

Στην έννοια    της γρουσουζιάς  εμπίπτει και η περίφημη αναγγελία του «τέλους του κόσμου»  πριν ένα μήνα, που ναι μεν δεν επήλθε, πλην όμως έδωσε την ευκαιρία σε κάτι αετονύχηδες του χιούμορ να «μοντάρουν» τη γιαγιά μιας φωτογραφίας με το ερώτημα προς το σύζυγό της, σχετικά με το αν έχουν καταβάλει το «τέλος» :  Η γυναίκα άκουγε «τέλος» και ο νους της πήγαινε  αυτόματα στις μνημονιακές φορομπηχτικές καταβολές -   κατά τον ίδιο τρόπο που  η δήλωση του μεγέθους ορισμένων ψαριών  κάνει κάποιες γυναίκες  να σκέπτονται  το ανδρικό όργανο και να ζητούν συγγνώμη  …

Το «Τρίτη και δεκατρείς» προφανώς δεν θα  υπήρχε, αν η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 γινόταν την Τετάρτη 30 Μαϊου…Δεν θα υπήρχε επίσης και η δεισιδαιμονία για το άναμμα του τσιγάρου από τρίτο κατά σειράν πρόσωπο, αν δεν είχε γίνει ο  πόλεμος των χαρακωμάτων του 1914 και δεν έκαναν οικονομία στη χρήση των σπίρτων οι στρατιώτες, με αποτέλεσμα οι εχθροί να παρακολουθούν τη φορά της φλόγας και να πυροβολούν τον τελευταίο χρήστη… Εξ άλλου  δεν θα υπήρχε και η  εμμονή των ορεσίβιων των Ιμαλαϊων στη δολοφονική ισχύ  μιας ινδουϊστικής θεάς ,  αν μια  κακοκαιρία στη δεκαετία του 80  δεν οδηγούσε στην πτώση του ελικοπτέρου   ιταλικής ορειβατικής επιστολής, που αγνόησε  την «υποχρέωση»   νηστείας προς  τη συγκεκριμένη θεά…

Οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις  γενικώς «πατάνε»  κάπου και διαθέτουν μια «ιστορικότητα». Στην Πλατεία Κυψέλης ένας αφρικανός μάγος μοιράζει μεγάλες λευκές κάρτες όπου υπόσχεται άσκηση τηλε-πειθούς σε πρόσωπα  που δεν ενδίδουν ερωτικά, ενώ τα ωροσκόπια ακόμη και εντύπων προβεβλημένης «ελευθεριότητας» πιπιλάνε  τα μυαλά ενός κόσμου που καταπίνει εύκολα προβλέψεις  πιο αβέβαιες και από το αρχαιοπρεπές «ήξεις αφήξεις»... Εξ άλλου το «γούρι»   ως αλγεβρικά αντίθετο της γρουσουζιάς,  δυναστεύει τόσο πολύ  τη κοινωνική ψυχή, ώστε πρόσφατα μια εκδήλωση διαφημιζόταν με βάση τα «γούρια» που είχε κατασκευάσει σε πεπερασμένο αριθμό  και πούλαγε γνωστός καλλιτέχνης !   Στις λαϊκές συνοικίες τα ζάρια στο μπαρμπούτι εξακολουθούν να προσεγγίζουν προ της ρίψεως τα γυναικεία «απαυτά»,σε μια προσπάθεια προσεταιρισμού  της θεάς τύχης…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι άλλο, από μια ενδόμυχη αίσθηση αβεβαιότητας και ανασφάλειας, σε ένα σκηνικό κινδύνων και φόβων. Τι άλλο, από την εσωτερίκευση ενός ανταγωνιστικού συστήματος και την προσπάθεια μιας ατομικής διαφυγής.

Το γούρι, οι ευχές, οι κατάρες, οι προλήψεις, το «μάτιασμα» και το ξεμάτιασμα, οι εξορκισμοί, εντάσσονται σε μια «λογική» παραβίασης της φυσικής νομοτέλειας  προς ίδιον όφελος…Όπου  πολλοί  προτιμούν την κατά φαντασίαν άρση της αιτιότητας και την εξ αυτής ευόδωση των σκοπών τους, από το να αποδεχθούν την εγγενή ανασφάλεια και αβεβαιότητα που συνεπάγεται «η ζωή εν καπιταλισμώ»……

Η ενεργητική και συλλογική προσαρμογή στην κοινωνική ανασφάλεια  είναι κάτι προφανώς διαφορετικό από την παθητική και ατομική  προσαρμογή με  τα δεισιδαιμονικά «μαντζούνια» . Κι όμως, αυτή η τελευταία υπάρχει.  Υπάρχει , μεταξύ άλλων, και για να διαψεύδει κάποιους αφελείς που πιστεύουν ότι η καταπίεση φέρνει 100%  την εξέγερση….