Ένας άλλος τύπος ανεμογεννητριών….

 

Οι χερσαίες  ανεμογεννήτριες  και μάλιστα σε ειδικές περιοχές της υπαίθρου – προστατευόμενες, ορεινές, ενδιαφέρουσες από την άποψη του τοπίου κλπ. -  σημαίνουν μια φρανκεσταϊνική μεταμόρφωση της φύσης σε ανοιχτό εργοτάξιο…Εξ ου και οι  αντιστάσεις που προβάλλονται σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και στη δική μας.

Λόγω αυτών των αντιστάσεων η  αιολική βιομηχανία βιομηχανία υποχρεώνεται να μπει σε σκέψεις και να ανιχνεύσει άλλα πεδία, με υψηλό αιολικό δυναμικό αλλά και προβλήματα. 

Για τη στροφή  της αιολικής βιομηχανίας  στη θάλασσα γράφουν οι   Frank Grotelüschen  και Κώστας Συμεωνίδης :

http://www.dw.de/κερδίζουν-έδαφος-οι-πλωτές-ανεμογεννήτριες/a-16540979?maca=gri-standard_feed-gri-10507-xml 

 

Η εγκατάσταση των συμβατικών επίγειων ανεμογεννητριών είναι σήμερα δυνατή μόνον σε ρηχά νερά. Γι΄ αυτό και οι ειδικοί αναζητούν νέους δρόμους και στρέφουν το βλέμμα τους σε πλωτές εγκαταστάσεις

Η εγκατάσταση μιας ανεμογεννήτριας στην ανοιχτή θάλασσα είναι δαπανηρή αλλά και τεχνικά δύσκολα υλοποιήσιμη. Στον σχεδιασμό πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί και διαφορετικοί παράγοντες, ενώ για να περιοριστεί το κόστος, η εγκατάστασή τους γίνεται μόνον σε ρηχά νερά, βάθους έως 50 περίπου μέτρων.

Διαφορετική είναι η εικόνα στη νέα γενιά των ανεμογεννητριών: οι πλωτές εγκαταστάσεις βρίσκονται πάνω σε επιπλέουσες πλατφόρμες, στερεώνονται στο βυθό με χοντρά καλώδια και έτσι μπορούν να τοποθετηθούν σε νερά με βάθος ακόμη και αρκετών εκατοντάδων μέτρων, σε μεγάλη απόσταση δηλαδή από τη στεριά.


Η πρώτη ανεμογεννήτρια που επιπλέει στη θάλασσα εγκαινιάστηκε στα ανοιχτά των νορβηγικών ακτών, στη Βόρεια Θάλασσα. Ανήκει στην νορβηγική εταιρία Statoil Hydro και ονομάζεται Hywind. Πρόκειται ουσιαστικά για μια τεράστια σημαδούρα που έχει τη μορφή μπουκαλιού. Το κάτω μέρος στερεώνεται στο βυθό με τρία χοντρά καλώδια και γεμίζει με νερό και πέτρες για μεγαλύτερη σταθερότητα.

Μια εναλλακτική λύση αποτελούν και τα «πλωτά νησιά». Οι ανεμογεννήτριες στερεώνονται πάνω σε τεράστιες σχεδίες και έτσι είναι –σε αντίθεση με εκείνες τύπου Hywind- πιο σταθερές. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλωτή ανεμογεννήτρια Windfloat –που εγκαταστάθηκε το 2011 στις πορτογαλικές ακτές. Η σουηδική εταιρία Hexicon σχεδιάζει μάλιστα την κατασκευή μιας σχεδίας που θα αξίζει όντως το χαρακτηρισμό «πλωτό νησί» αφού θα έχει πλάτος μισού χιλιομέτρου και θα κουβαλά πάνω του ένα πλήρες αιολικό πάρκο.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα

Το Hywind της Statoil Hydro στη Νορβηγία

Ένα σημαντικό πλεονέκτημα τέτοιων ανεμογεννητριών, πέραν του ότι μπορούν να εγκατασταθούν σε βαθιά νερά, μακριά από τις ακτές, είναι ότι η συναρμολόγησή τους γίνεται στη στεριά και έτσι πρέπει απλώς να μεταφερθούν στα ανοιχτά, όπου και θα γίνει η τελική εγκατάστασή τους. Έτσι μπορεί να περιοριστεί το κόστος.

Το βασικότερο μειονέκτημα των θαλάσσιων εγκαταστάσεων είναι ότι ταλαντεύονται, όπως ένα καράβι όταν έχει θάλασσα. Επί της αρχής η λύση είναι απλή: ένα βαρύ πλοίο κοντέινερ είναι φυσικά πιο σταθερό από ένα μικρό ιστιοπλοϊκό. Όσο πιο βαριές λοιπόν οι εγκαταστάσεις, τόσο πιο σταθερές. Αυτό όμως συνεπάγεται από την άλλη πλευρά μεγαλύτερο κόστος κατασκευής. Γι΄ αυτό και οι ειδικοί αναζητούν εναλλακτικές λύσεις. Έτσι θα μπορούσαν, για παράδειγμα, τα καλώδια με τα οποία στερεώνονται οι πλατφόρμες στο βυθό να τεντωθούν έτσι, ώστε να κουνιέται λιγότερο η εγκατάσταση που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Βέβαιο είναι όμως ότι οι πλωτές ανεμογεννήτριες δεν θα είναι ποτέ τόσο σταθερές όσο οι συμβατικές. Πάντα θα κινούνται πέρα δώθε, εξαρτώμενες από τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες. Αυτό όμως επηρεάζει φυσικά και την παραγωγή ενέργειας καθώς η ανεμογεννήτρια δεν μπορεί να έχει την ίδια ισχύ όταν τη μια κινείται με την κατεύθυνση του ανέμου, και λίγο αργότερα μετακινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Γι΄ αυτό το λόγο θα πρέπει να προσαρμοστούν και οι ίδιες οι ανεμογεννήτριες και όχι μόνον οι εγκαταστάσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται.