Νίκη ενάντια στο δασοκτόνο νόμο – ο πόλεμος συνεχίζεται….

 

Κάποιοι καλόγεροι  ήταν ικανοί να βαφτίζουν  το κρέας ψάρι, προκειμένου να  επιδίδονται σε νηστεία  με το αζημίωτο….Το ΠΑΣΟΚ του 2003 είχε επιχειρήσει  να αλλάξει τον ορισμό του δάσους με τον νόμο 3208, επιτρέποντας κατ’ αυτό τον τρόπο τη μετάταξη κάποιων δασών στη κατηγορία των  «δασικών  έκτασεων», που απολάμβαναν  σχετικά μικρότερης προστασίας. 9  χρόνια αργότερα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ως υπουργός Περιβάλλοντος (ΥΠΕΚΑ)   «ευδοκίμως τερματίσας» (!) τη σχέση του με το Υπουργείο Οικονομικών , εξέφραζε με άκρως γλαφυρό τρόπο  το πνεύμα του Νόμου 3208 του 2003, λέγοντας  «ας αποφασίσουμε τι θέλουμε να είναι δάσος» !  

 Αυτή η συγκεκριμένη διασκευή  της  λογικής του Λουϊτζι Πιραντέλο ( «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε») παρέκαμπτε τους δασικούς επιστήμονες, λες και δεν ήταν ειδήμονες  που μπορούσαν να δώσουν – έστω και με τις όποιες αντιγνωμίες -  τον ορισμό του δάσους, αλλά μια συντεχνία δημοσίων υπαλλήλων,  που διεκδικούσε για πάρτη της έναν κατά το δυνατόν μεγαλύτερο χώρο  επιρροής και διαχείρισης….Ή λες και η απόφανση περί της δασικής ποιότητας των Χ ή Ψ  εδαφών μπορούσε να παράγεται  αυθαίρετα  από τον οποιονδήποτε πολιτικό ή πολιτευόμενο – εν δυνάμει  ρουσφετολόγο…..

Ο ιδιοτελής   προσδιορισμός της έννοιας του  δάσους από τον 3208/2003  και ειδικά η «Παπακωνσταντινοποίηση» της έννοιας,  δεν ήταν φυσικά τυχαίος και άσχετος με τις βλέψεις για τη  μελλοντική μετατροπή κάποιων χώρων σε εμπορεύσιμους …

Όμως η  Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ως αντισυνταγματικό τον ορισμό του δάσους από τον νόμο  3208/2003, δικαιώνοντας το  Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, που είχε καταθέσει προσφυγή και είχε αιτηθεί την κήρυξη της αντισυνταγματικότητας… Η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ’ αριθμ. 32/2013 απόφασή της έκρινε ότι οι ορισμοί του «Δάσους» και της «Δασικής έκτασης»  κατά τις διατάξεις του Ν. 3208,  είναι αντίθετοι με το άρθρο 24 του Συντάγματος ,που αφορά την προστασία του περιβάλλοντος.

Η νίκη εναντίον του προβληματικού  νόμου ήταν πραγματικά μεγάλη  και αντανακλούσε  τη βούληση  της ολότητας των  οικολογικών οργανώσεων – ενώ για μια περίοδο εξέφραζε και τη πολιτική βούληση της Νέας Δημοκρατίας. Στη συνέχεια όμως, επί κυβερνήσεων Καραμανλή, επακολούθησε  η συνήθης «συμπολιτευτική κολοτούμπα» και ο 3208 βρέθηκε με νέους κυβερνητικούς  σπόνσορες. Τα δασικά προβλήματα της χώρας εντάθηκαν έκτοτε λόγω του συστηματικού  παραγκωνισμού  των δασολόγων δημοσίων υπαλλήλων, προκαλώντας τις αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης (ΠΕΔΔΥ).  Και ενώ συνέτρεχαν όλα αυτά, η περιβαλλοντική διαχείριση σε ολόκληρη τη χώρα  χαρακτηριζόταν από εκτεταμένους θύλακες ανομίας  και παραβατικότητας, που έκανε έγκριτους επιστήμονες – όπως ο αείμνηστος Γιώργος Παπαδημητρίου -  να αναρωτιώνται  για την αξία των νομικών θεσμών  εν όψει της μη  εφαρμογής τους σε πολλές περιπτώσεις….

 Στη τρέχουσα περίοδο των μνημονιακών ρυθμίσεων, πολλές από τις οποίες χαρακτηρίζονται από  ευθεία παράκαμψη της νομιμότητας,  το μέλλον του δασικού χώρου είναι πραγματικά αόρατο: Γιατί - προφανώς - μια νίκη δεν προδικάζει την έκβαση ενός πολέμου….

 
Δες σχετικά

http://www.naturagraeca.com/ws/139,201,16,1,1,Μια-σημαντική-νίκη-ενάντια-στον-δασοκτόνο-νόμο-3208-2003