Καταστροφή φυσικής περιοχής στην Βόρεια Κύπρο

Ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πρασίνων Νίκος Χρυσόγελος απευθύνεται στην Κομισιόν και ερωτά σχετικά με  επεμβάσεις που έγιναν στη περιοχή της Κερύνειας, στην Βόρεια Κύπρο… 

 

«Μηχανήματα εκσκαφής με ανοχή ή/και στήριξη των τουρκοκυπριακών αρχών έχουν προβεί σε εκχερσώσεις, για οικιστικούς λόγους στον Κορμακίτη, Κερύνεια. Παρόμοιες καταστροφές είχαν γίνει και παλιότερα (2008, 2010) στην περιοχή, που έχει αξιόλογα χαμαίφυτα και σημαντικό αριθμό σπάνιων κι απειλούμενων φυτών: κυπριακή τουλίπα (Tulipa cypria), κυπριακός κρόκος (Crocus cyprius), νάρκισσος (Narcissus tazetta), κυκλάμινο (Cyclamen cyprium), πλούσια ποικιλία ενδημικής κυπριακής ορχιδέας (Ophrys kotschyi, Ophrys lapetheca, Ophrys elegans, Ophrys syriana, Epipactis veratrifolia,  Serapias aphroditae). Γι αυτό έχει προταθεί προς ένταξη στο Δίκτυο NATURA.

Το 2008, σε απάντησή της σε καταγγελία για παρόμοια καταστροφή στην περιοχή, η Κομισιόν δηλώνει [1] “Με βάση το πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το μέσο χρηματοδοτικής στήριξης για την προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης της τουρκοκυπριακής κοινότητας [2], η Επιτροπή στηρίζει ένα σχέδιο για την προστασία των μελλοντικών ζωνών Natura 2000, στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Ο γενικότερος σκοπός του εν λόγω σχεδίου, του οποίου ο προϋπολογισμός ανέρχεται στα 5.000.000 ευρώ, είναι η εφαρμογή αποτελεσματικών συστημάτων προστασίας του περιβάλλοντος, σύμφωνα με τις διατάξεις της κοινοτικής νομοθεσίας και πολιτικής. Το πεδίο δράσης του σχεδίου αυτού αφορά την κατάρτιση λεπτομερών επιμέρους σχεδίων για τη διαχείριση και την προστασία έξι περιοχών στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Οι περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί ως περιοχές που χρήζουν άμεσης προστασίας, λόγω της οικολογικής τους σημασίας, της αστάθειάς τους και των πιέσεων που υφίστανται. Μια από αυτές είναι και η περιοχή της Αγίας Ειρήνης – Κορμακίτης. Οι τοποθεσίες αυτές είναι πιθανόν να χαρακτηρισθούν ως ζώνες «Natura 2000» μετά από πλήρη επίλυση του κυπριακού ζητήματος και επανένωση της Κύπρου. Μέσω του σχεδίου αυτού, θα υποστηριχθεί η προσπάθεια για εντατικοποίηση της ενημέρωσης κι επαγγελματικής ικανότητας των τουρκοκυπρίων εμπλεκόμενων, που είναι αρμόδιοι για την προστασία του περιβάλλοντος”.

Ερώτημα του ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Τι εμποδίζει την Επιτροπή να προωθήσει την προστασία των  συγκεκριμένων περιοχών – ανεξάρτητα από το πολιτικό Status, που  έχει διαμορφωθεί μετά την τουρκική εισβολή του 1974; Μήπως η προϋπόθεση της «επανένωσης» του νησιού για τη προστασία των φυσικών περιοχών συνιστά  (μια ακόμη) πίεση προς την ελληνική πλευρά; Αν όχι, τότε γιατί η Επιτροπή δεν αξιώνει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων (σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ)   για να επιτευχθεί η επανένωση και επομένως να προστατευθεί η φύση;

Είναι δύσκολο να είσαι Αγρότης και τραγικό να είσαι Νέος Αγρότης

   Η Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών-ΠΕΝΑ, όπως έχει πάγια στρατηγική, υποστηρίζει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας του αγροτικού κόσμου και χαιρετίζει τις προσπάθειες να εκφρασθεί το αγροτικό κίνημα ενιαία, και όπως σε όλους τους χώρους, με ξεχωριστή πρόνοια για τους νέους.

   Από το 1995 ο πραγματικό εισόδημα της αγροτικής οικογένειας μειώνεται συνεχώς, και με βάση υπολογισμών το 100 για το 2005, το 1995 το εισόδημα ήταν 140, ενώ το 2011 έπεσε στο 75 περίπου, ενώ ταυτόχρονα στην ΕΕ αυξήθηκε !!!  

   Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων αν και αυξήθηκαν την τελευταία δεκαετία, αυξήθηκαν υπερβολικά δυσανάλογα τα λιπάσματα και η ενέργεια για την παραγωγή τους, επιβαρύνοντας τελικά οικονομικά την παραγωγική διαδικασία και τους αγρότες.

   Το 1960 από ένα αγροτικό προϊόν στο ράφι (τιμή καταναλωτή) οι εισροές κόστιζαν το 10% της τιμής καταναλωτή, ο αγρότης έπαιρνε το 60% και οι μετασυλλεκτικές εργασίες απορροφούσαν το 30%. Το 2010 από το ίδιο αγροτικό προϊόν στο ράφι, οι εισροές κοστίζουν το 20%, ο αγρότης εισπράττει ΜΟΝΟ το 10% και οι μετασυλλεκτικές δραστηριότητες (συσκευασία, μεταφορά, ψυγεία, εμπορία, χονδρεμπόριο, λιανεμπόρια κλπ) απορροφούν το 70%.

   Στην Ελλάδα το άνοιγμα της ψαλίδας (τιμή καταναλωτή προς τιμή παραγωγού) είναι 5-8 φορές (η ΠΑΣΕΓΕΣ τον φθάνει στο 15), ενώ στο Βέλγιο είναι 2,25 φορές ΜΟΝΟ.

   Η μόνη υπάρχουσα λειτουργούσα οργανική κοινωνία είναι η αγροτική κοινωνία και το αποτελεσματικότερο εργαλείο διαχείρισης της είναι η κοινωνική οικονομία. Στον αστικό χώρο επικρατεί ο ορθολογισμός και η οικονομία της αγοράς. Η επιβολή μορφών της οικονομίας της αγοράς στην αγροτική κοινωνία δημιουργεί ανωμαλίες και δυσαρμονίες, εις βάρος των μελών της αγροτικής κοινωνίας.

   Οι αγρότες, αν και είναι οι δημιουργοί πραγματικού πλούτου και πρωτογενών αξιών, αναζητούν εναγωνίως την αναλογούσα προσοχή της εκτελεστικής & βουλευτικής εξουσίας στα θέματα που τους απασχολούν, και βλέπουν όλο το ενδιαφέρον να απορροφούν οι προσκείμενοι στα ΜΜΕ και στα κέντρα λήψης αποφάσεων αστοί διαχειριστές της υπεραξίας  που παράγεται πρωτογενώς από τους αγρότες.

Παράνομο «Λιμναίο» Σκι…..

Καταγγελία [1] κατέθεσαν στον Εισαγγελέα Περιβάλλοντος ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις για την παύση των παράνομων χωματουργικών εργασιών, εκσκαφής και κοπής καλαμιώνα για την κατασκευή πίστας θαλασσίου σκι στον υγρότοπο Αμφιθέας που εκτελεί ο Δήμος Ιωαννιτών. Οι περιβαλλοντικοί φορείς ελπίζουν ότι θα αποδοθεί έτσι το περιβαλλοντικό και κοινωνικό δίκαιο.

Το έργο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα χωρίς τεχνική μελέτη και ελλείψει της απαραίτητης περιβαλλοντικής αδειοδότησης [2], παρότι είναι σε γνώση των αρχών ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος υποβάθμισης του περιβάλλοντος. 

Η περιοχή όπου χωροθετείται το έργο ανήκει στο δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Διατήρησης (ΖΕΔ) για τους οικότοπους και Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) για τα άγρια πουλιά (GR 2130005). Η αξία της περιοχής έγκειται στην παρουσία και την αναπαραγωγή παγκοσμίως απειλούμενων και προστατευόμενων ειδών, όπως η Βαλτόπαπια, ο Ήταυροςμ ο Καλαμόκιρκος και το ενδημικό ορθόπτερo Chortippus lacustris. Για την προστασία των ειδών αυτών η ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία απαιτεί πρώτα την εκτίμηση και έπειτα την πρόληψη αρνητικών επιπτώσεων στο βιότοπό τους. Παράλληλα προβλέπεται η εκ των προτέρων γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας ο οποίος δυστυχώς παρακάμφθηκε.

Η πίστα θαλασσίου σκι αποτελεί έργο στα πλαίσια των Πανευρωπαϊκών Αγώνων Θαλασσίου Σκι Ανδρών- Γυναικών, οι οποίοι το Σεπτέμβριο 2013 θα φιλοξενηθούν στην Ηπειρωτική πρωτεύουσα. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα Ιωάννινα φιλοξενούν αγώνες θαλασσίου σκι, αλλά είναι η πρώτη φορά που ξαφνικά χρειάζεται η δημιουργία νέας εναλλακτικής πίστας σε ακατάλληλα ρηχά νερά [3].

«Το έργο αυτό θα μπορούσε να μετακινηθεί στην υδάτινη επιφάνεια της Λίμνης εξασφαλίζοντας έτσι την προστασία του βιότοπου και των πουλιών, αλλά και την προσωρινή κατασκευή του έργου για το σκοπό διεξαγωγής των αγώνων. Σε κάθε περίπτωση, στη δύσκολη οικονομική κρίση που περνάμε δε θα πρέπει να υποτιμάται και να υποβαθμίζεται το μοναδικό πραγματικό κεφάλαιο που μας έχει απομείνει για το μέλλον των τοπικών κοινωνιών: το φυσικό περιβάλλον. Για εμάς τους Γιαννιώτες αυτό είναι η Λίμνη Παμβώτιδα», τονίζει ο Κωνσταντίνος Σακκάς, Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων.

Πληροφορίες

Κων/νος Σακκάς, Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων: 6972208032

Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία: 210 8228704

Άντρας του ΛΣ πυροβολεί κατσίκια σε βραχονησίδα ….

Γνωστός ιστότοπος αναφέρεται  στους πυροβολισμούς που έριξε άνδρας του Λιμενικού Σώματος εναντίον κατσικιών  σε βραχονησίδα όχι όπου –όπου, αλλά  στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Β. Σποράδων (ΕΘΠΑΒΣ)…Οι προθέσεις του οπλοφόρου δεν έγιναν  γνωστές, όμως το βέβαιο είναι ότι  σε ένα «θαλάσσιο πάρκο» δεν  μπορείς να εκτοξεύεις σφαίρες ή οβίδες στον υπερκείμενο, μη θαλάσσιο χώρο. Λαμβανομένου μάλιστα υπόψη ότι το ΕΘΠΑΒΣ «δεν αποτελεί μία "κλειστή" Προστατευόμενη Περιοχή, αλλά  μία εκτεταμένη θαλάσσια περιοχή 2.200 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το φυσικό περιβάλλον, ακολουθώντας πάντα τους κανονισμούς που έχουν θεσπιστεί για την προστασία του μοναδικού αυτού οικοσυστήματος!» - σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας του πάρκου…

Δεν γνωρίζω περισσότερα πράγματα για το επεισόδιο, δεν γνωρίζω αν οι κατσίκες έκαναν κάποια παράβαση του κανονισμού λειτουργίας και συνετίσθηκαν δια των πυροβολισμών, ούτε ξέρω αν οι πυροβολισμοί ρίπτονταν για εκφοβισμό παρά για να πλήξουν τα ζώα.

Γνωρίζω μόνο δυο πράγματα :

1.  Ότι στη περιοχή «συχνάζει» το αγριοκάτσικο των Γιούρων, που υποθέτω ότι δεν είναι διακριτό από μεγάλη απόσταση….

2.  Ότι το επεισόδιο με κάνει να θυμάμαι μια ξεκαρδιστική περίπτωση, πριν από τριάντα χρόνια, όταν συνελήφθη κάποιος στη Δυτική Αττική να κυνηγάει  νορμάλ κατσίκια με….ψαροντούφεκο !

Δίδαγμα για την σύγχρονη εποχή : Αν  πυροβολείς εντός εθνικού πάρκου με  δολοφονικούς/οικοκτονικούς  σκοπούς, χρησιμοποίησε σιγαστήρα αφενός και αφετέρου μη φιλμάρεσαι….

http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1994.html

Τα φάρμακά σου φέρε τέχνη της ποιήσεως

«Η φτώχεια θέλει καλοπέραση» - λέει ένα «εξαντρίκ» γνωμικό της ελληνικής κοινωνίας, ίσως για να δηλώσει ότι αυτοί που δεν έχουν (σε αντίθεση με τους έχοντες και κατέχοντες…) μπορούν αποκλειστικά να επιμελούνται του παρόντος χρόνου – «για να τη βγάζουν»  κατά το δυνατόν καλύτερα…. Με το ίδιο πνεύμα μπορούμε να πούμε ότι «η κρίση θέλει κουλτούρα», μια που αυτοί που υφίστανται τη κρίση έχουν ανάγκη από ένα βάθος και μια ποιότητα στους συλλογισμούς και στις πρακτικές τους. Οι δε αντιφρονούντες (επιτήδειοι ουδέτεροι ή και συμπαραγωγοί της κρίσης....),  σιγά μη νοιαστούν  για την κουλτούρα – καθώς αναζητούν επιμόνως τηλεοπτικούς χρόνους και επικοινωνιακά στασίδια κάθε λογής…

Είμαστε ΜΕ το περιοδικό ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ και τους συντελεστές του (Κώστας Κρομμύδας κ.ά)   όχι γιατί  είναι αντίπαλοι των αντιπάλων μας που λένε σαχλαμάρες (π.χ. Νάσος Βαγενάς, ΝΕΑ, 13.5.12 : «(η) ιδιότυπη ισχύς της Αριστεράς (είναι) υπεύθυνη για τη δημαγωγία που επιδαψίλευαν ανέξοδα επί δεκαετίες τα δυο εναλλασσόμενα κόμματα εξουσίας»)  -  αλλά γιατί επιμένουν  σε ένα αντικαθεστωτικό (αλλά καθόλου ημετεροκρατικό) εγχείρημα στο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών…

Για να δούμε, θα κλείσει τα 20 χρόνια του ή θα γίνει  το περιεχόμενο μιας μελλοντικής νοσταλγίας για μια ακόμη απώλεια;

Προς το παρόν πάντως, οι εκδόσεις του περιοδικού «ξαναχτυπούν» με την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Χρυσούλας Αγκυρανοπούλου "Βύβλος" ,  με εισήγηση-χαιρετισμό από τον εκδότη και ποιητή Κώστα Κρεμμύδα και παρουσίαση από τον ποιητή Θάνο Κανδύλα. Η παρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013 και ώρα 20:00 «Σπίτι της Κύπρου» (Ξενοφώντος 2Α, 10557 Αθήνα, Τηλ: +30 210 3734934) 

Θα ακολουθήσει κοντσέρτο από τη Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου και τους σολίστες κιθάρας Πηνελόπη Κάππου και Άγγελο Αγκυρανόπουλο, με θέμα «Από τον Domenico Scarlatti στον Γιάννη Κωνσταντινίδη» και έργα των: Scarlatti, Chopin, Χατζιδάκι, Φάμπα, Villa-Lobos, Cardoso, Albeniz, Κωνσταντινίδη

Παράλληλα στη διάρκεια της παρουσίασης θα προβάλλονται έργα του ζωγράφου Κώστα Ντιό που φιλοτέχνησε το εξώφυλλο της Βύβλου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ

Ήταν 1981, ακόμη δεν είχε πέσει η «επάρατη δεξιά», το ΠΑΣΟΚ δεν είχε  ακόμη έλθει στη κυβέρνηση και ο λαός δεν είχε ακόμη έλθει στην εξουσία(……), όταν γινόταν μια από τις πρώτες μαζώξεις του μετέπειτα οικολογικού κινήματος, στα γραφεία του ΠΑΚΟΕ, στους Αμπελόκηπους της Αθήνας… Ανάμεσα σε αυτούς που ήταν παρόντες, εκτός από την «Ένωση για την Ποιότητα Ζωής» (ΕΠΟΙΖΩ), τους «Αντικαπνιστές»  και άλλους, ήταν κι ο Παναγιώτης Κουμεντάκης, εκπρόσωπος της « αφαρμάκου θεραπευτικής»…Τότε η απόσταση από την εποχή των Αντρέ Γκορζ, Πιερ Σαμουέλ, Ιβάν Ίλιτς κ.ά της «μετά Μάη 68 κριτικής» ήταν ακόμη σχετικά μικρή, η κριτική εναντίον του «σκληρού»  ιατρικού συστήματος  ακουγόταν περισσότερο από ό,τι σήμερα, η πρόκριση μιας άλλης θεραπευτικής  αντίληψης εύρισκε αρκετά πρόθυμα αυτιά ανάμεσα στους κύκλους των αντιρρησιών στον συμβατικό και οικονομίστικο λόγο- Δεξιάς και Αριστεράς....

Ο Παναγιώτης  Κουμεντάκης υπηρέτησε αυτή την «άλλη» θεραπευτική αντίληψη μέχρι το θάνατό του (28.1.2013), υποστηρίζοντας επίμονα την πρόληψη ως κορυφαίο φάρμακο κατά  της αρρώστειας, υπογραμμίζοντας την αξία των ήπιων – και χωρίς παρενέργειες – θεραπευτικών μέσων.  Με την Ιπποκράτεια ιατρική ως σημαία – «η τροφή είναι το φάρμακό σου» - με την ακατάβλητη υπομονή και τη διάθεση συμπόρευσής του με ριζοσπαστικές και περιβαλλοντικές ομάδες,  έδωσε μια νότα για την απαραίτητη σύγκλιση ιατρικής και πολιτικής οικολογίας. 

Εξεστράτευσε σταθερά ενάντια στα τρία λευκά δεινά της σύγχρονης ζωής – το αλάτι, τη ζάχαρη, το αλεύρι – και ενόχλησε οπωσδήποτε το ιατρικό και φαρμακευτικό κατεστημένο με τις «εναλλακτικές» θεραπευτικές υποδείξεις του – που καταργούσαν προσοδοφόρες δραστηριότητες όπως αυτή των εμβολίων γρίπης….

Εναλλακτικό Σχολείο Οικολογικής Γεωργίας…

Εν πρώτοις, δεν μπορώ να μην χαιρετίσω την αντικατάσταση του όρου «Βιολογική Γεωργία» από τον όρο «Οικολογική Γεωργία» - που δηλώνει  πολύ καλύτερα τη συμβατότητα της συγκεκριμένης δραστηριότητας  με τον περίγυρό της : Το έδαφος, τα νερά, τους γενετικούς πόρους, τον άνθρωπο-καταναλωτή…

Το Εναλλακτικό Σχολείο Οικολογικής Γεωργίας άνοιξε εχθές, 27 Ιανουαρίου, στο φιλόξενο κτήμα των αδελφών Αρβανίτη, σε ένα σκηνικό θερμό από το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων  -  αλλά  και   από δυο ξυλόσομπες… Το «εναρκτήριο λάκτισμα» δόθηκε από τον Θοδωρή Αρβανίτη, γενικώς υπεύθυνο για την πορεία των 20 Κυριακών, στη διάρκεια των οποίων θα δοθούν μαθήματα για τα εδάφη, για τη φυτοπροστασία, για τον αγροτοτουρισμό, για τα μείζονα οικογεωργικά θέματα. Στη συνέχεια μίλησαν οι εκπαιδευτές , παρουσιάζοντας περιλήψεις των προθέσεών τους και της διδακτέας ύλης, ενώ αμέσως μετά ακολούθησαν οι αυτοσυστάσεις των μαθητών : Πολλοί από τους οποίους ήταν ήδη φτασμένοι οικοκαλλιεργητές, άλλοι υποψήφιοι φυγάδες της πόλης, άλλοι  μεταξύ επαγγελματισμού και απλής διάθεσης για ποιοτική αυτοκατανάλωση της μέλλουσας παραγωγής τους…Ήταν άνδρες, γυναίκες, σπουδαστές και υποψήφιοι διδάκτορες, άνθρωποι των τεχνών, άνθρωποι σε αναζήτηση εργασιακού διεξόδου σε μια εποχή άκρατης ανεργίας…

Σε μια διακήρυξή τους,  αρκετοί πολίτες που υποστηρίζουν το πολλά υποσχόμενο εγχείρημα  σημειώνουν :



«……Μόνο αν η οικολογική γεωργία κερδίσει το έδαφος που δικαιωματικά της ανήκει, θα οδηγηθούμε στην παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας, στην διατήρηση και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος  και στην προάσπιση της υγείας μας. Παρόλα τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει, η εδραίωση της οικολογικής γεωργίας εξακολουθεί να αποτελεί καίρια ανάγκη.
Η παραγωγή τεχνογνωσίας και η διάδοση της, είναι αναγκαία σε όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την οικολογική γεωργία και κτηνοτροφία, σε επαγγελματικό επίπεδο (βιοκαλλιεργητές, γεωτεχνικοί, ερευνητές, σύμβουλοι κ.α.), αλλά ακόμα και ως ερασιτέχνες που ενδιαφέρονται να παράγουν προϊόντα ποιοτικής διατροφής για τις οικογένειες και τους φίλους τους……
……Όλοι εμείς που υπογράφουμε αυτή την διακήρυξη, έχοντας επίγνωση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγεί ο συμβατικός τρόπος παραγωγής, προσφερόμαστε ανιδιοτελώς να συνδράμουμε στην υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος, που θα έχει έδρα το Αγρόκτημα του Θοδωρή Αρβανίτη, όπου θα πραγματοποιούνται όλες οι δραστηριότητες του φορέα.
Σε όλα αυτά θέλουμε τη βοήθεια όσων ατόμων ή φορέων βλέπουν θετικά αυτή την προσπάθεια και σας καλούμε να συνεργαστείτε μαζί μας με όποιο τρόπο εσείς επιλέγετε»

Ακολουθεί το αναλυτικό πρόγραμμα του 2^ου εκπαιδευτικού κύκλου, που ξεκίνησε στις 27.1.13 :

Προβλήματα στη βιολογική γεωργία…

Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ φέρνει στην επιφάνεια την απόπειρα μιας στροφής στην ποιοτική γεωργία – την οποία εκθείαζε μέχρι και ο Κάρολος Παπούλιας ! – και την περιορισμένη έως ανύπαρκτη επιτυχία της…

Λένε οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (Κοδέλας Δημήτριος,Αποστόλου Ευάγγελος,Αγαθοπούλου Ειρήνη,Αμμανατίδου Ευαγγελία,Βαρεμένος Γεώργιος,ΓάκηςΔημήτριος,Γελαλής Δημήτριος,Γεροβασίλη Όλγα

Γεωργοπούλου-Σαλτάρη Έφη,Διακάκη Μαίρη,Δριτσέλη Παναγιώτα, Θεοπεφτάτου Αφροδίτη,Κανελλοπούλου Μαρία,Καραγιαννίδης Χρήστος,Κατριβάνου Βασιλική,Κριτσωτάκης Μιχαήλ,ΜπάρκαςΚωνσταντίνος,Μιχαλάκης Νικόλαος,ΞανθόςΑνδρέας,Πετράκος Αθανάσιος,Σταμπουλή Αφροδίτη,Τριανταφύλλου Μαρία και Χατζηλάμπρου Βασίλειος) 

«Τις ημέρες αυτές ανακοινώνονται από τις κατά τόπους Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής οι καταστάσεις με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης των αιτήσεων των παραγωγών για ένταξη στο μέτρο 214 Βιολογική Γεωργία.

Τα αποτελέσματα σε όλη τη χώρα, παρά τις δηλώσεις του Υπουργού ότι «είναι δικιά μας προτεραιότητα να κάνουμε μία μεγάλη στροφή στη λεγόμενη “ποιοτική γεωργία”» και ότι «βρήκαμε 191 εκατ. € για να υποστηρίξουμε όλους αυτούς τους γεωργούς να στραφούν στη βιολογική γεωργία», είναι απογοητευτικά. Σε ορισμένες περιοχές το ποσοστό απόρριψης των αιτήσεων φτάνει το 90 %!

Τα προβλήματα του προγράμματος τα γνώριζε το Υπουργείο πολλούς μήνες πριν, αφού τόσο οι φωνές φορέων και υπηρεσιών της περιφέρειας όσο και οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις –να θυμίσουμε τη σχετική ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ‒ έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για την αποτυχία του προγράμματος.

Σοβαρά προβλήματα εντοπίζονται ακόμα και για προγράμματα παλαιότερων ετών. Υπάρχουν παραγωγοί που δεν έχουν πληρωθεί τις επιδοτήσεις που δικαιούνται από το 2009

Βασιλίκας Σαριλάκη : Η Ακρόπολη

Ο Μαρκ Τουαίην είπε το 1867 για τα ερείπια του χώρου της Ακρόπολης , ότι «ήταν τα ευγενέστερα ερείπια που είδε ποτέ», ο πραγματιστής Φρόϋντ  σημείωνε (1904) με έκπληξη στο ημερολόγιό του τη πιστότητα των αφηγήσεων για την Ακρόπολη, ενώ  ο Λε Κορμπυζιέ (1911)αναμετρούσε με δέος τον όγκο της  σε σχέση με τον περιβάλλοντα κατοικημένο  χώρο – όγκο που δημιουργούσε  μια στοχαστική δυσαναλογία  , της οποίας η άρση από τον  κατασκευαζόμενο 20όροφο Πύργο των Αθηνών (1966) προκαλούσε  ενστάσεις…..Αυτά από  μια αναφορά δική μου για το Μουσείο της Ακρόπολης http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2009/07/umber-alles.html , αλλά προ-πάντων,  σκεφθείτε μια κουβέντα της Σαριλάκη :

«Χωρίς ίχνος εθνικισμού θα πω πως ο Παρθενώνας ακόμα και να πουληθεί πάντα θα συμβολίζει τι ήταν η Ελλάδα και πάντα θα μιλάει στις ψυχές των ολίγων Ελλήνων που πλέον έχουν απομείνει….»

Όλο το κείμενο της Σαριλάκη  από το  ART NOISE

"Πώς βλέπουμε άραγε σήμερα την Ακρόπολη; Πολλοί την αντιμετωπίζουν βαριεστημένα, με συγκατάβαση, ως μία άχρωμη τουριστική ατραξιόν.Κάποιοι μίλησαν ακόμη και για πώλησή της λόγω κρίσης! Το 30% των Ελλήνων μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα δεν έχει καν πατήσει το πόδι του εκεί, ενώ οι φύλακες απεργούν αβρόχοις ποσί. Κι όμως, η Ακρόπολη σφύζει κάθε μέρα. Μήπως τελικά όλοι αυτοί οι ξένοι είναι αφελείς ή τρελοί; Πόσο διαφορετικά βλέπουν από εμάς αυτό το πανανθρώπινο μνημείο αρχιτεκτονικής και τέχνης; Μήπως εκείνοι ξέρουν περισσότερα για την Ακρόπολη από μάς γιατί την θεωρούμε δεδομένη; Τελευταία μάθαμε πως οι ομογενείς της Αυστραλίας μήνυσαν το Βρετανικό Μουσείο που κρατάει παράνομα τα Μάρμαρα με νέα πολύ σημαντικά στοιχεία όπου σε αλληλογραφία του ίδιου του λόρδου Έλγιν ομολογείται το στοιχείο της παρανομίας. Γιατί δεν συνυπογράφει την μήνυση και το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού κι εξαντλείται κάνοντας…μια ακόμα Επιτροπή, λες και φτιάχνοντας επιτροπές λύνεται κανένα πρόβλημα; Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε τίποτα πιο σοβαρό κι εμείς οι πολίτες αντί να υπογράφουμε petitions;

* * * * * * * * *

Αρχίζοντας μια ομιλία του κάποτε ο Beuys είχε πει. Ας ξεκινήσουμε, μιλώντας για το τραύμα. Έτσι κι εγώ σήμερα, νοιώθω χρέος μου να ξεκινήσω απ΄ το πλέον τραυματισμένο σύμβολο της Αθήνας. Την Ακρόπολη. Που ο μεγάλος ζωγράφος De Chirico είχε πει πως μοιάζει πλέον με ακυβέρνητο καράβι..

Και στάνες και βοβάλες, όλα να γίνουν ρημαδιό……

 

«Τραγουδιστική αδεία» ή μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο Γιάννης Μηλιώκας σκιαγράφησε με το γνωστό τραγούδι του μια κτηνοτροφική   κοινωνία σε απαξίωση και υποχώρηση. Έκτοτε ο ρόλος του μεταλλασσόμενου  κτηνοτρόφου  σε Homo Kobinadorιus  παίχτηκε σε πολλά «θέατρα επιχειρήσεων» διανομής κοινοτικών  πόρων -  και «ματαξαναδιανομής» τους,  κατά πως θάλεγε ο Τραμπάκουλας του Χάρυ Κλύν….. Όμως το καθαρό αποτέλεσμα για την ελληνική κοινωνία   ήταν πικρό  : Σε μια χώρα με 60 εκατομμύρια στρέμματα «δυνάμει» βοσκοτόπων και  με μεγάλη κτηνοτροφική παράδοση, το 2007  υπήρχε  έλλειμμα  1595 εκατομμυρίων ευρώ στο  «ισοζύγιο» εξαγωγών-εισαγωγών σε ζώντα ζώα, κρέατα, γάλατα και αυγά – σύμφωνα με  το βιβλίο του Γιάννη Τόλιου  «Περιβάλλον και αγροτική πολιτική σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης» (εκδόσεις ΚΨΜ, 2009)….

 

Το 1987 επιχειρήθηκε και τελικά πραγματοποιήθηκε  η ψήφιση του Νόμου 1734 περί βοσκοτόπων, που συμπεριελάμβανε ορισμένες διατάξεις αντιπεριβαλλοντικού και κλεπτοκρατικού χαρακτήρα…Παρ’ όλα τα «σάπια» που θα μπορούσε κανείς να βρει  στο νόμο (με όρους μαναβικής…),  το σίγουρο είναι ότι υπήρχε ένας θετικός πυρήνας : Ο οποίος σχετιζόταν με  τη διαχείριση των φυσικών πόρων της ελληνικής γης, με την αποτίμηση της βοσκοϊκανότητας των λιβαδιών, με  την αειφορική διαχείρισή τους…Όμως ο  Νόμος 1734 απενεργοποιήθηκε, ιδιαίτερα μετά από επιτυχημένη προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας για το περιβαλλοντικά ύποπτο άρθρο 15…

 

Τα πράγματα πήγαν εκεί που πήγαν, παρά τα σήματα συναγερμού  που αναδύθηκαν  στη διάρκεια μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου  και παρά τις προτάσεις εναλλακτικής διαχείρισης της ελληνικής υπαίθρου και της κτηνοτροφίας, από ένα ευάριθμο σώμα μελετητών και ακτιβιστών. Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας  δυο συνέδρια για τη βιολογική αιγοπροβατοτροφία – εναλλάξ στο Αγρίνιο και στο Μεσολόγγι – έδειξαν την ανάγκη μετασχηματισμού του ελληνικού προϊόντος και μέσω αυτής την αποτελεσματική προώθησή του στην εγχώρια και διεθνή αγορά. Τα πορίσματα των δυο συνεδρίων, με 300 τουλάχιστον συνέδρους κάθε φορά και συμμετοχές καταξιωμένων επιστημόνων, με είχαν οδηγήσει  τότε στη συγγραφή ενός άρθρου στην ΑΥΓΗ υπό τον  τίτλο : «Κτηνοτρόφος τουρίστας»…Ο τίτλος ήταν παράδοξος αλλά όχι άστοχος, λαμβανομένης υπόψη,  πρώτον, της τοτινής ισχύος του γνωμικού «Αλβανός τουρίστας», και δεύτερον, της σιαμαίας σχέσης του  έλληνα κτηνοτρόφου με τα ζώα, στα πλαίσια ενός  νομαδικού πρωτογονισμού που δεν του επέτρεπε μια στοιχειώδη ποιότητα ζωής και   αποθάρρυνε τη νέα γενιά από το  επάγγελμα…

Οι «Σκουριές» της Αιθιοπίας…..

του Μιχάλη Μιχελή
 

«Στον τόπο μου, σε τούτο το ποτάμι, δεν έχω δικαίωμα να ζήσω.

Παρακαλώ κάνε κάτι. Πες στο διπλανό σου το πρόβλημά μου.

Βοηθήστε, όσο μπορείτε στον αγώνα μας.

Μας διώχνουν με το ζόρι, από την πατρίδα μας».

              

Απ’ εδώ ξεκινά η μετανάστευση. Από τούτο το γράμμα αρχίζει η «οδύσσεια», που καταλήγει στην Ελλάδα.  Κι εμείς εδώ βλέπουμε αποσβολωμένοι τα παραλειπόμενα των απόκληρων. Καταχωνιασμένοι στα κέντρα υποδοχής, οι κατατρεγμένοι της Γής, αναζητούν μια ελπίδα ζωής, προβάλλοντας τη δικαιολογία του ξενιτεμού τους. 

·       Πριν λοιπόν η αγανάκτηση και τ’ αδιέξοδα, θολώσουν των συντοπιτών μας την οργή, για το χάος με τους ξένους, που έχουν πλημμυρίσει την Ελλάδα.

·       Πριν οι  όποιες αοριστολογίες (για την έλλειψη ορθολογικής μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας μας), πέσουν στις πολιτικάντικες αδιέξοδες  συζητήσεις.

·       Πριν αρχίζουμε να καταριόμαστε το «Δουβλίνο 2» και την αναλγησία των συν-Ευρωπαίων, με τα κλειστά σύνορα.

·       Πριν συνάνθρωποί μας, καταλήξουν στην Ελλάδα, θύματα της   φασιστικής βίας.

·       Πριν λοιπόν βγάλουμε μια γνώμη, για το πώς διογκώνεται η μετακίνηση πληθυσμών, σε τόπους ξένους και αφιλόξενους, ας γυρίσουμε το χρόνο (ένα μήνα πριν), σ’ εκείνη την Παρασκευή της 28^ης Δεκεμβρίου του 2012.

 

Στον οικισμό Μπαλέσα των Σούρι (οι ντόπιοι τον ονομάζουν Μπεγιαχόλα, δηλαδή άσπρη πέτρα), εκεί στα νότια υψίπεδα των Αιθιοπικών βουνών (που τα διασχίζει ο ποταμός Όμο), δεν είχε ξημερώσει για τα καλά η μέρα.

Τα σκυλιά αλυκτούν χωρίς σταματημό.   

Η επιμονή στα γαβγίσματα τους, έφερε τους ντόπιους στο πόδι.

Γούρλωσαν τα μάτια τους, παραξενεμένοι και φοβισμένοι, από την εικόνα που αντίκρισαν.

Ήταν περικυκλωμένοι από στρατεύματα των κυβερνητικών δυνάμεων. Τα παρατεταμένα όπλα, ήταν η ένδειξη της απειλής, σε τούτο το φιλήσυχο τόπο.

Η διαταγή ήταν σαφής. Σε μια ώρα, θα πρέπει να εγκαταλείψετε, το χωριό.

Επιτρέπεται να πάρετε μόνο τα χρειαζούμενά σας. Θα μεταφερθείτε σε νέο τόπο. Αυτή η γη, δεν είναι πια δικιά σας. Πουλήθηκε!

Η απορία των Σούρι έγινε αγανάκτηση. Αρνήθηκαν να φύγουν. Επικαλέστηκαν την ιθαγενή τους σχέση με το συγκεκριμένο τόπο και την ενδημική τους μακρόχρονη παράδοση. Θεώρησαν προσβολή να εγκαταλείψουν τους τάφους των προγόνων τους. Τα ζώα τους, το ποτάμι τους, τα χωράφια τους, τα βοσκοτόπια τους.

Για τον στρατό, οι δικαιολογίες ήταν περιττές, δείχνοντας ότι οι όποιες αντιρρήσεις, δεν θα περάσουν. Οι εντολές ήταν συγκεκριμένες. Άμεση εκκένωση, γιατί η παρουσία τους ενοχλεί. Λόγο με το λόγο, τα πνεύματα οξύνθηκαν.   

Τελικά από τους 154 του χωριού, οι 147 Σούρι εκτελέστηκαν! Μόνο 7 νεαροί πρόλαβαν και την κοπάνησαν. Τα πτώματα κάηκαν ομαδικά, για να μην μείνει ίχνος τους. Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας επέβαλε λογοκρισία. Όμως τα νέα μαθεύτηκαν για το εν λόγω στυγερό έγκλημα. 

Αυτή η ιστορία είναι ενδεικτική, στο τι σημαίνει ληστρική λεηλασία.

Το λάθος των Σούρι, ήταν ότι κατοικούσαν «άθελά τους», πάνω σε μια περιοχή, πλούσια σε αποθέματα χρυσού