Απειλές

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή, 18.6.22

Ζούμε  μια κατάσταση απειλών  που γίνονται  κάθε άλλο παρά απωθημένες  από την κοινωνική συνείδηση . Ζούμε έναν  απειλούμενο παγκόσμιο πόλεμο, που μπορεί μάλιστα να μετεξελιχθεί σε  πυρηνικό, με αφορμή το ξέσπασμα της ουκρανικής σύγκρουσης . Βέβαια, θα υπάρξουν πολλοί που θα πουν ότι «ξέρεις,  σύντομα θα βρεθεί μια οδός ή ένα μονοπάτι  διαπραγματεύσεων κλπ. κλπ»,  πάντως  η  αβεβαιότητα που κυριαρχεί δείχνει ότι  προς ώρας  κάθε σενάριο είναι πιθανό. Απομένει σε μας να αναρωτηθούμε γιατί βιαστήκαμε  να κάνουμε ιδιαίτερα εχθρική  τη  Ρωσία, όταν και εμείς θα έπρεπε να κρατήσουμε μια πισινή όπως κράτησε και η Τουρκία, παίζοντας σε διάφορά ταμπλό.

Κοντά σε όλα αυτά «παίζει» και η απειλή της Τουρκίας, τάχα μου για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών : Μια απειλή απέναντι στην οποία καμιά ελληνική πολιτική δύναμη  δεν  κράτησε μια αξιόλογη αποτρεπτική στάση – δηλαδή στάση εθνικής πανστρατιάς. Βέβαια ο πρόεδρος του Σύριζα κατέβηκε μέχρι τη Σύμη και έδωσε εκεί μια  νότα  αποφασιστικότητας απέναντι στην τουρκική απειλή,  αλλά για το σύνολο του πολιτικού κόσμου  πρέπει να υπενθυμίσουμε  ότι  η πολιτική δεν γίνεται μόνο με ανακοινώσεις και δηλώσεις αρχηγών  αλλά και με συγκεκριμένα μέτρα.   

Ο  κύριος  Μητσοτάκης   δίνει  συνεντεύξεις  όπου ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να κάνει διάλογο με το παράλογο  και ότι  αυτός τελεί με τη πλευρά του διαλόγου :  Όπου με ένα γνήσιο αριστερίστικο λόγο (!) αναπτύσσει την ιδέα ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε  με τον τουρκικό λαό. Όλα αυτά είναι καλά , αλλά είναι αμφίβολο το κατά πόσο  φτάνουν στον μέσο Τούρκο και δεν πνίγονται στο πέλαγος της προπαγάνδας. Τέλος,  πρέπει να αναρωτηθούμε,  σε  περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου, εάν  η αποτρεπτική ισχύς των αμερικανών – στην οποία πολύ υπολογίζουμε - θα είναι επαρκής για να  καταστείλει κάθε θερμό επεισόδιο. Τα τελευταία δείγματα γραφής της τέως μοναδικής  υπερδύναμης  ήταν κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά.  

Στην όλη κατάσταση αθροίζουμε   την  απειλή  των καυσίμων  που ακριβαίνουν διαρκώς καθώς και μια  κυβέρνηση που αποκοιμίζει  με τα λεγόμενα της  - αντί να  συνεγείρει.

Ακόμη έχουμε την  απειλή των πυρκαγιών μεγάλης κλίμακας, που αντιστοιχούν σε νέα ποιότητα αναφλέξεων : Πυρκαγιών  που δεν ισούνται με πολλές μικρές πυρκαγιές αλλά με μεγαπυρκαγιές άνευ συγκεκριμένου μετώπου, που ξεσπούν εδώ και εκεί χάρη στην ξηρότητα του φυσικού σκηνικού.