Γνωρίζουμε ότι έχει ξεκινήσει ένα πολύ σημαντικό τεχνικό έργο στον σταθμό του Ρουφ. Μπορείτε να μας μιλήσετε γι’ αυτό;
Μετά από μια αδιάλειπτη πορεία 28 ετών, το Τρένο στο Ρουφ μπαίνει σε έναν νέο κύκλο δημιουργίας και πολιτιστικής προσφοράς, χάρη σε ένα σημαντικό έργο ανάπλασης του χώρου όπου είναι σταθμευμένο. Το 1997, όταν δημιουργήθηκε η Αμαξοστοιχία-Θέατρο και τα βαγόνια της στάθμευσαν στο Ρουφ, ο σταθμός όπως και η ευρύτερη περιοχή έδιναν την εικόνα εγκατάλειψης και τα λειτουργικά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε ήταν μεγάλα και άλυτα. Το 2013, με κύριο στόχο πλέον την επίλυση αυτών των προβλημάτων, ξεκίνησα αρχικά έναν προσωπικό αγώνα και στη συνέχεια μαζί με μια ομάδα πιστών συνεργατών, φίλων και υποστηρικτών του πολιτιστικού μας έργου, εργαστήκαμε προς την κατεύθυνση να βρεθεί μία λύση για να αναβαθμιστούν οι υποδομές του σταθμού, ώστε να επιλυθούν παράλληλα και τα χρονίζοντα προβλήματα του θεάτρου μας.
Το έργο ανάπλασης έχει αναλάβει να υλοποιήσει η Περιφέρεια Αττικής με σύμφωνη γνώμη της ΓΑΙΑ ΟΣΕ και του ΟΣΕ. Η αναβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου μέσα στον σταθμό θα μας επιτρέψει να διασώσουμε κάποια παλαιά ταχυδρομικά βαγόνια, να επεκτείνουμε τις δραστηριότητές μας, να φιλοξενήσουμε περισσότερες καλλιτεχνικές δράσεις, να προσφέρουμε περισσότερες θέσεις εργασίας διατηρώντας παράλληλα τον αυθεντικό χαρακτήρα του πολιτιστικού πολυχώρου μας. Είναι ένα εμβληματικό έργο όχι μόνο για την ανάπτυξη της περιοχής του Ρουφ και τους πολίτες της Αθήνας, αλλά συνολικά για τον ελληνικό πολιτισμό, τον σιδηρόδρομο και τον τουρισμό. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να διασφαλίσουμε τη συνέχεια αυτού του μοναδικού χώρου για τις επόμενες γενιές, καθώς αποτελεί ένα σπάνιο βιομηχανικό μνημείο του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και της νεότερης ιστορίας και με την ολοκλήρωσή του θα αποτελεί έναν ξεχωριστό πόλο έλξης για Έλληνες και ξένους επισκέπτες. Παράλληλα, προχωράμε και στην ψηφιοποίηση του πολύ πλούσιου αρχείου του Τρένου στο Ρουφ. Διαθέτουμε ένα ιδιαίτερα λεπτομερές και ογκώδες αρχείο, καθώς έχουμε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια με πάνω από 2.000 καλλιτέχνες σε εκατοντάδες δράσεις από όλες τις μορφές της Τέχνης. Φέτος κάνουμε τα πρώτα μας βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να διατηρήσουμε και να αναδείξουμε αυτήν τη μοναδική κληρονομιά που θα είναι προσβάσιμη σε όλους.Ποιες δράσεις φιλοξενούνται φέτος στο Τρένο στο Ρουφ;
Φέτος έχουμε ένα ποικίλο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τη Γυναίκα, με Γ κεφαλαίο, στο επίκεντρο της θεματολογίας μας. Στο Θεατρικό μας Βαγόνι παρουσιάζουμε την Κρεατόπιτα της Αγγελικής Δαρλάση, με μια εξαιρετική ερμηνεία της Φανής Γέμτου, ένα έργο που εστιάζει στη γυναικεία ταυτότητα και ύπαρξη. Επιπλέον, φιλοξενούμε την πολύ πρωτότυπη χοροθεατρική παράσταση με τίτλο Τι νέα ψιψίνα;, που συνδυάζει κείμενο, μουσική και σύγχρονο χορό, εξερευνώντας τη γυναικεία ταυτότητα μέσα από τις καθημερινές αγωνίες και προκλήσεις. Στην Παιδική μας σκηνή έχουμε το Φτου και Τρ_αίνω!, μια συμπαραγωγή με την Ομάδα Βίδα, μια παράσταση που βοηθά τα παιδιά να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν τα συναισθήματά τους. Στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express, συνεχίζεται για έκτη χρονιά το Paris Istanbul, που ενώνει μουσικά τη διαδρομή του θρυλικού τρένου Orient Express από το Παρίσι έως την Κωνσταντινούπολη, ενώ έχουμε και μοναδικά jazz αφιερώματα με τους The Jazz Express, τους Glitter Grotesque αλλά και την Άρτεμη Ματαφιά με τη μουσικοθεατρική παράσταση Μεγάλες Κυρίες τραγουδούν. Τέλος, για πρώτη φορά φέτος φιλοξενούμε τη Νένα Βενετσάνου, που παρουσιάζει τις Σκοτεινές βιολέτες, τα νέα της τραγούδια σε ποίηση μεταπολεμικών ποιητριών, ενώ οργανώνουμε ήδη το «13ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών τα 12 Κουπέ» για τον ερχόμενο Μάιο. Τα τεχνικά έργα υποδομής θα εξελίσσονται παράλληλα με τις παραστάσεις και τις δράσεις μας και ελπίζουμε ότι θα ολοκληρωθούν το συντομότερο.
Μετά από μια αδιάλειπτη πορεία 28 ετών, το Τρένο στο Ρουφ μπαίνει σε έναν νέο κύκλο δημιουργίας και πολιτιστικής προσφοράς, χάρη σε ένα σημαντικό έργο ανάπλασης του χώρου όπου είναι σταθμευμένο.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις παραστάσεις που θα ανεβάσετε;
Τα τελευταία χρόνια οι επιλογές μου περιστρέφονται γύρω από το δίπολο «Γυναίκα και Ελλάδα». Από τη μία, με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η προβολή της Ελλάδας, όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στους ίδιους τους συμπολίτες μας με έναν θετικό τρόπο, ώστε να μάθουν να αγαπούν, να τιμούν και να νιώθουν περήφανοι για τη χώρα τους, κι από την άλλη, με απασχολεί η ανάδειξη και η υποστήριξη της γυναικείας υπόστασης. Μέσα από την τέχνη, τις επιλογές μας και τον ρόλο μας ως γυναίκες στην κοινωνία, έχουμε την ευθύνη να αποτελούμε ζωντανά, θετικά παραδείγματα. Με τις επιλογές και τη στάση ζωής μου όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθώ να λειτουργώ ως ένα θετικό πρότυπο, δείχνοντας πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή ως γυναίκες: να είμαστε περήφανες για το φύλο μας, να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να μας επηρεάζει, να μας χειραγωγεί και να μας καθοδηγεί σε μονοπάτια που δεν επιθυμούμε, να ενδυναμώνουμε και να εμπνέουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους γύρω μας. Όλα αυτά προσπαθώ να τα αναδείξω μέσα από τον τρόπο ζωής μου, αλλά και τις παραστάσεις που επιλέγω να παρουσιαστούν στο Τρένο στο Ρουφ.
Μάθαμε πως πρόσφατα ταξιδέψατε στην Κίνα με μια από τις παραστάσεις που έχετε σκηνοθετήσει. Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή την εμπειρία.
Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι. Η υπέροχη εμπειρία μιας 20ήμερης περιοδείας σε πέντε μεγάλες πόλεις της Κίνας με την παρουσίαση της αγγλόφωνης παράστασης Women of Passion, Women of Greece που σκηνοθέτησα, αφιερωμένης στη Μαρία Κάλλας, τη Μελίνα Μερκούρη και τη Μήδεια. Η παράσταση, που αναδεικνύει τη γυναίκα και την Ελλάδα μέσα από το συγκινητικό κείμενο της Τζένης Αρσένη και τη πολυποίκιλη ερμηνεία της Εβελίνας Αραπίδη, έχει ήδη ταξιδέψει στην Αυστραλία, την Ινδία και τις Βρυξέλλες, και τώρα είχαμε την τιμή να ταξιδέψει και στην Κίνα. Γνώρισα μία χώρα με τεράστια δύναμη τόσο σε πληθυσμιακό επίπεδο όσο και στον τομέα της τεχνολογίας. Παρά τα εντυπωσιακά επιτεύγματα που συνάντησα, επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνειδητοποίησα ακόμα μία φορά σε τι παράδεισο ζούμε εν αγνοία μας, πόσο όμορφη χώρα έχουμε. Κάνουμε όμως τα πάντα για να την υποβαθμίζουμε με τις επιλογές και τις συμπεριφορές μας. Ζούμε σε ένα κλίμα γκρίνιας και μιζέριας, ξεχνώντας πως η Ελλάδα παραμένει ένας από τους τελευταίους επίγειους παραδείσους. Όσο περισσότερο ταξιδεύω, τόσο περισσότερο εκτιμώ τη μοναδικότητά της. Ναι, υπάρχουν πολλά προβλήματα, όπως σε κάθε χώρα, όμως η χώρα μας είναι ένας τόπος που αξίζει να τιμούμε, να σεβόμαστε και να φροντίζουμε.
Πολλές φορές ρωτάμε τους δημιουργούς για τα πρότυπα ή τις επιρροές τους. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σας έχει εμπνεύσει;
Δεν νομίζω πως είχα ποτέ συγκεκριμένα πρότυπα. Η έμπνευσή μου πηγάζει από τα καθημερινά ερεθίσματα που λαμβάνω, είτε από τον περίγυρό μου και από τις απλές, καθημερινές στιγμές, είτε από τα ταξίδια, τα οποία αποτελούν τη μοναδική μου διέξοδο από τα δεκαοχτάωρα που εργάζομαι. Αδυνατώ να συγκρατήσω ονόματα διάσημων συγγραφέων, επιστημόνων, πολιτικών, καλλιτεχνών. Η μνήμη μου είναι συναισθηματική. Η έμπνευσή μου προκύπτει από οτιδήποτε ενεργοποιεί το συναίσθημά μου: μια γνωριμία, μια κουβέντα, μια ματιά, μια καθημερινή σκηνή στον δρόμο, έναν πίνακα στο μουσείο, μια θεατρική παράσταση ή τα vibes που μπορεί να εκπέμπει η κοινωνία μια δεδομένη στιγμή. Όλα αυτά με επηρεάζουν. Αυτά τα ερεθίσματα με συνεπαίρνουν, με επηρεάζουν και με γεμίζουν δημιουργικές ιδέες για το επόμενο βήμα.
Έχουμε συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια με πάνω από 2.000 καλλιτέχνες σε εκατοντάδες δράσεις από όλες τις μορφές της Τέχνης.
Ποιες είναι οι σκέψεις σας για το μέλλον; Υπάρχει κάτι που σας ανησυχεί;
Νιώθω τρομοκρατημένη για την ξέφρενη εξέλιξη που έχουν οι σύγχρονες κοινωνίες. Από τη μία, η ταχύτατη πρόοδος της τεχνολογίας και η έκθεση στη βία, κι από την άλλη, το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, ο απολυταρχισμός που διογκώνεται και η κλιματική κρίση, που οδηγούν σε μεταναστεύσεις, πολέμους και γεωπολιτικές εντάσεις. Όλο αυτό το κλίμα γεννά μία αίσθηση ανασφάλειας, που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη βία και απρόβλεπτες συμπεριφορές. Παράλληλα αυξάνεται η διαφορά ανάμεσα στην ανθρωπότητα και το εικονικό της αποτύπωμα, με το τελευταίο να κυριαρχεί όλο και περισσότερο. Είναι αναγκαίο να αντιμετωπίσουμε άμεσα και συλλογικά αυτές τις προκλήσεις, να νομοθετηθούν κανόνες και να τεθούν σαφή όρια. Αλλιώς, σε ελάχιστες δεκαετίες, δεν θα αναγνωρίζουμε τον πλανήτη όπου ζούμε.
Τέλος, θα θέλαμε να μάθουμε ποια είναι η σχέση σας με το βιβλίο και την ανάγνωση.
Η οικογένειά μου από πολύ μικρή ηλικία με μύησε στον κόσμο του βιβλίου. Πέρασα τουλάχιστον δύο δεκαετίες, από τα πέντε μου μέχρι τα εικοσιπέντε, που διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου: ξένη λογοτεχνία, ελληνική, ποίηση… Ολόκληρες βιβλιοθήκες ακόμα και με βιβλία που δεν ήταν τότε για την ηλικία μου. Αυτές οι αποσκευές με διαμόρφωσαν βαθιά. Και η μεγάλη μου αγάπη για την ποίηση καθόρισε αρκετές φορές τις καλλιτεχνικές μου επιλογές, αλλά με στήριξε και σε δύσκολες προσωπικές στιγμές. Μου γέμιζε άδειες μπαταρίες. Σήμερα δεν διαθέτω πια τον χρόνο να αφιερωθώ σε ένα μυθιστόρημα απλώς για απόλαυση. Επικεντρώνομαι κυρίως στην έρευνα γύρω από τις παραστάσεις που ονειρεύομαι ή προετοιμάζω και μελετώ μία ευρεία βιβλιογραφία για κάθε έργο. Αν, όμως, με ρωτούσατε τι θα με έκανε πραγματικά ευτυχισμένη, θα ήθελα να έχω την πολυτέλεια του δυσεύρετου χρόνου για να απομονωθώ σε ένα απομακρυσμένο μέρος, χωρίς κινητό και ίντερνετ, με μια στοίβα βιβλίων και απεριόριστο χρόνο για να διαβάζω, να διαβάζω, να διαβάζω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου