ΓΙΑΝΝΗ ΣΧΙΖΑ :
Πριν λίγα χρόνια, η δημοτική αρχή της βελγικής πόλης Ghent , που βρίσκεται 50 χιλιόμετρα δυτικά των Βρυξελών, ανακήρυξε τις Πέμπτες ως «Ημέρες Φυτοφαγίας», ζητώντας τη συμμετοχή των πολιτών και την εκ μέρους των επιλογή μιας επί πλέον ημέρας την εβδομάδα, για τη λήψη πλήρως χορτοφαγικών γευμάτων….Η καμπάνια της Δημοτικής Αρχής υπογράμμισε ότι η μικρότερη κατανάλωση κρέατος , εκτός από τις θετικές συνέπειες στην υγεία, επιφέρει και μικρότερες επιπτώσεις στην κατάσταση του πλανήτη – κοντολογίς μικρότερο «οικολογικό αποτύπωμα» – επικαλούμενη στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, που έδειχναν «υπαιτιότητα» της κτηνοτροφίας στη παραγωγή του 18% των αερίων του Θερμοκηπίου….Το Ghent έφτασε να καυχάται για το ότι διαθέτει περισσότερα κατά κεφαλήν χορτοφαγικά εστιατόρια από ό,τι το Παρίσι, το Λονδίνο ή το Βερολίνο, ενώ τις Τετάρτες οι συντελεστές της καμπάνιας μοίραζαν στον κόσμο δωρεάν χορτοφαγικές συνταγές και λίστες με τα «σωστά» εστιατόρια….
Στην Ελλάδα, μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ακόμη εν χρήσει η βρισιά «ψωμόλυσσας» – που σήμαινε αυτόν που δεν είχε τα στοιχειώδη να φάει, ούτε καν το ψωμί… Μεταγενέστερα όμως, η διαδικασία της τσίκνισης στο μέσο του Αποκριάτικου χρόνου έγινε σημαντική, ιδιαίτερα στις μεγαλομεσαίες τάξεις, παρά το γεγονός ότι είχε ακόμη πέραση στις κατώτερες τάξεις μια «ατάκα» του Βέγγου σε κάποιο φιλμ με κατοχική υπόθεση : Όταν ο δημοφιλής κωμικός παρακαλούσε έναν ταβερνιάρη να τον αφήσει κοντά στο ψητό για να μυρίζει ενώ στο στόμα μασούσε ψωμί – επιχειρώντας «εν φαντασία και τσίκνα» ** να έχει κρεοφαγική απόλαυση……
Έπειτα όμως σταδιακά η κουλτούρα της μπριζόλας επεκτάθηκε , που σχετικά ενδυνάμωσε τον θεσμό της Τσικνοπέμπτης. Τότε , στον περιαστικό χώρο της Αθήνας και όχι μόνο, αναπτύχθηκαν ταβερνοχώροι ***όπως αυτός των θυσιαστήριων της Βάρης ή των Καλυβίων – οι τελευταίοι με επικεφαλής τον επιχειρηματία Μουρούζη και τις διάσημες ΧΧΧΧL μερίδες του, με κάτι μπριζόλες γιγαντιαίες σα να προέρχονται από μαμούθ και αναμφίβολα συμπεριλαμβανόμενες στα «μετά συγχωρήσεως συντασσόμενα» της γλώσσας μας – π.χ. όπως λέμε «μια τσιπούρα ή ένα φαγκρί, να, τόσο μεγάλο, ‘μετά συγχωρήσεως’», σε τυχόν παρευρισκόμενες κυρίες…
Η ιστορία όμως δεν τελείωσε με την ύστερη περίοδο της Μπριζολοκρατίας… Η εποχή του Μνημονίου μας απείλησε με μια «επιστροφή στις ρίζες», με μια μελλοντική κατανάλωση εικονικών κοψιδιών από το διαδίκτυο – σύμφωνα με το πνεύμα ενός ευφυολογήματος του Χάρυ Κλυν …Αλλά επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού», θα άξιζε εκτός από την μέση εθνική χοληστερίνη και τα κατά κεφαλήν εθνικά τριγλυκερίδια, να αναφερθούμε και στα εθνικά ελλείμματα στο εμπορικό «ισοζύγιο», ειδικά στα ζώντα ζώα και στα σφάγια . Προφανώς σε συνθήκες κρίσης έχουμε μικρότερο εμπορικό έλλειμμα και λιγότερα τριγλυκερίδια, μόνο που η εκάστοτε κυβέρνηση δεν τολμά να ενοχλήσει τους προμηθευτές μας και να εμφανίσει την αναβάθμιση της εθνικής υγείας ως δικό της επίτευγμα…
ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΚΉ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΙΣ ΓΑΛΛΙΑΝ
Το να κάνεις καμπάνια υπέρ της χορτοφαγίας σε μια χώρα όπως το Βέλγιο ή η Γαλλία, όπου τα συνδικάτα δηλώνουν ότι αγωνίζονται «για το μπιφτέκι του εργαζόμενου», πάει στο διάολο…Όμως μια τέτοια καμπάνια φαίνεται αλλόκοτη στον χωροχρόνο «Ελλάδα του Μνημονίου»….
Προ ετών τέτοιο καιρό , επί Τσικνοπέμπτης, είχε γίνει από Φιλοζωϊκές οργανώσεις μια κίνηση διαμαρτυρίας στον ηλεκτρικό σταθμό Μοναστηρακίου, εναντίον της μπριζολοκρατίας και της Ηρωδιάδας που εξαπολύεται κατά δεκάδων χιλιάδων ζώων…Παράλληλα με αυτή τη κίνηση , ακούγονταν εδώ και εκεί διάφορα για μια υπόθεση ξεχασμένη όσο ο τρίτος κόσμος (για τους γνωστούς λόγους…): Ότι δηλαδή ο πρώτος κόσμος καταναλώνει κρέας απομυζώντας τις ζωοτροφές που παράγει ο τρίτος κόσμος, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να έχει διατροφικές ελλείψεις ή/και να λιμοκτονεί…Εξ άλλου οι έχοντες κάποια ένσημα στο οικολογικό κίνημα, πρέπει να θυμούνται καμπάνιες όπως αυτή της διεθνούς Οργάνωσης «Φίλοι της Γης», που από τη δεκαετία του 80 κατήγγελλαν τα μπιφτέκια των Βορειοαμερικανών ως υπαίτια για την εκχέρσωση των τροπικών δασών για τη δημιουργία βοσκοτόπων στα βοοειδή…
Θα μπορούσαμε φυσικά να μετριάσουμε την κρεοφαγία για λόγους υγείας και με αυτό τον τρόπο να επαν-ορθώσουμε το γόητρο της Τσικνοπέμπτης, ως εορτής που στηρίζεται στην αφθονία, στην υπερπροσφορά ενός είδους. Θα μπορούσαμε ακόμη να επαν-ορθώσουμε την ελληνική κτηνοτροφία ως «συγκριτικά πλεονεκτούσα» δραστηριότητα της ελληνικής υπαίθρου και να την απελευθερώσουμε από τις βλακώδεις εμμονές στα στερεότυπα των «εκσυγχρονιστών».Γενικώς, πολλά θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν υπήρχε μια πολιτική βούληση μη διεκπεραιωτική, μη πελατειακή, μη ενδοτική στην υποτέλεια και στις εγχώριες αδράνειες….
Σημειώσεις:
**«Εν φαντασία και τσίκνα», κατά το Καβαφικό «εν φαντασία και λόγω…» του ποιήματος «Μελαγχολία Ιάσωνος Κλεάνδρου –ποιητού εν Κομμαγηνή-595μΧ»
**** «Ταβερνοχώρος» , (Tavernspace) κατά το «Κυβερνοχώρος» ( Cyberspace). Προσωπική ανακάλυψη του γράφοντος, υπογραμμιστέα όσο και κάτι ανθυποανακαλύψεις πανεπιστημιακών τινών, που βάζουν το ονοματάκι τους για να κατοχυρώσουν το ο,τιδήποτε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου