ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ
"Οι πολιτικές που αφορούν στο αστικό πράσινο στην Ελλάδα, ανέκαθεν ήταν ελλιπείς και κατακερματισμένες. Οι διάφορες νομικές και κανονιστικές διατάξεις διέπονται από έναν δυϊσμό: κάποια τμήματα του Αστικού Πρασίνου (όπως είναι τα πάρκα και τα άλση) αντιμετωπίζονται ως προστατευόμενα αγαθά και υπόκεινται στην πράξη σε τουλάχιστον κάποια έννομη προστασία. Από την άλλη, το μεγαλύτερο και πλέον διάσπαρτο τμήμα του Αστικού Πρασίνου, το οποίο απαρτίζεται από ασφράγιστους χωμάτινους χώρους, ακάλυπτους χώρους, πρασιές, νησίδες, παρτέρια, δενδροστοιχίες, μεμονωμένα δένδρα, παιδικές χαρές, κλπ, αντιμετωπίζεται συχνά ως ένας -εκ των πολλών- τεχνητός «διακοσμητικός αστικός εξοπλισμός» και δεν έχει στην πράξη παρά ελάχιστη νομική προστασία. Οι νομικές και κανονιστικές διατάξεις που ακουμπούν αυτό το τμήμα του Αστικού Πρασίνου εκπορεύονται με ασύνδετο τρόπο, λίγο πολύ τυχαία, από πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους κατευθύνσεις πολιτικής και, κατά συνέπεια, από διάφορες αρχές και υπουργεία.
Στην παρούσα χαρτογραφούνται συνοπτικά αυτές οι κατευθύνσεις πολιτικής και οι σχετικές νομικές και κανονιστικές διατάξεις που καθορίζουν το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται το «διάχυτο» τμήμα του Αστικού Πρασίνου και εντοπίζονται οι αδυναμίες τους όσον αφορά στην εν τοις πράγμασι προστασία του πρασίνου και του αστικού περιβάλλοντος εν γένει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου