Ακριβός άνθρωπος

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 7.10.23

Έζησε  μεγάλο μέρος από την περιπέτεια της αεροπορίας, αρχής γενομένης από την ελληνική «συμμετοχή» στον πόλεμο της Κορέας. Εκεί ήταν κυβερνήτης σε μια Ντακότα, αεροπλάνο πολύ αξιόπιστο αλλά με τα παραδοσιακά μειονεκτήματα από πλευράς ταχύτητας και βαθμού ανόδου : Τόσο μάλιστα ώστε μετά 20 περίπου χρόνια τους  ημι-άχρηστους στο στρατό  να τους λένε «ντακότες»! Ειρήσθω εν παρόδω ότι από την εποχή της Κορέας διασώθηκε ένα εμβατήριο που έλεγε : «Ο στρατός μας πήγε στη Κορέα -  πολεμώντας για ιδανικά – κι έπνιξε τους κίτρινους στο αίμα – μαθαίνοντάς τους τι θα πει ελευθεριά»!

Τα αεροπλάνα του 50 υστερούσαν από κάθε άποψη σε σχέση με εκείνα άλλων εποχών. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο  πρόεδρος της Grumman International   έλεγε στο  National Geographic : «Πάρτε ένα αεροσκάφος της δεκαετίας του 60, βάρους 36.400 κιλών και ξανασχεδιάστε το με την τεχνολογία του 80. Με βελτιωμένα συνθετικά υλικά μπορείτε να ελαττώσετε το βάρος του στα 24.100 κιλά, εάν δε βάλετε και καλύτερη αεροδυναμική κατασκευή η ελάττωση φτάνει στα 20.020 κιλά, και με τη σύγχρονη τεχνολογία των κινητήρων μπορούμε να έχουμε μόνο 16.800 κιλά». Το βάρος ήταν μια σημαντική παράμετρος της πτήσης, για τα πολιτικά αεροπλάνα.

Σε συνέδριο το   1998 του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) που έγινε στην Αθήνα, ο γενικός γραμματέας του οργανισμού αυτού θύμιζε τις εποχές που για να απογειωθεί ένα αεροσκάφος έπρεπε το πλήρωμα του θαλάμου διακυβέρνησης να είναι 11 άτομα !

Τον ίδιο χρόνο κατά τον Ακριβό Τσολάκη η βοήθεια των ηλεκτρονικών υπολογιστών επέτρεπε στον πιλότο να ολοκληρώσει μια πτήση χωρίς να παρέμβει παρά ελάχιστα στην όλη  διαδικασία.

Βέβαια το μέλλον ήρθε, αφού  πέρασε «επιτυχώς» από το αερόστατο των αδελφών Μογγολφιέρων, από την πτήση των αδελφών Wright, από τα σύγχρονα αεροπλάνα των υπερηχητικών συμπεριλαμβανομένων, από την εξερεύνηση του διαστήματος με τα διαστημικά λεωφορεία. Οι πτήσεις δεν ήταν  ασφαλείς 100%,όμως η «επίθεση εναντίον της ανασφάλειας»,   με άλλα λόγια η επιδίωξη της μάξιμουμ ασφάλειας , απαιτούσε  όλο και περισσότερα μέτρα και σχεδιασμούς .  Στον τομέα αυτό διέπρεψε πραγματικά ο Ακριβός Τσολάκης, γιατί είχε «τον… ιό της ασφάλειας των πτήσεων» (Καθημερινή) ! Αποδεικνύοντας  ότι όπως το καλύτερο είναι εχθρός του καλού, έτσι και το ασφαλέστερο  είναι εχθρός του ασφαλούς.