Αναμνήσεις από ξηρασίες

 

Του  Γιάννη Σχίζα

Αυγή 22.4.23

Tώρα που η ξηρασία  στην Ισπανία πλήττει  τις αγροτικές περιφέρειες της  Καταλονίας και Ανδαλουσίας  επηρεάζοντας  8 εκατομμύρια  ανθρώπους, καιρός να θυμηθούμε τα δικά μας στην περίοδο 1989-90. Τότε η λίμνη του Μαραθώνα είχε ελάχιστη περιεκτικότητα σε νερό, που άφηνε μάλιστα τα ίχνη της στον περίγυρο της λίμνης. Με το προχώρημα της ξηρασίας εξαιρέθηκαν τα αυτοκίνητα από το πλύσιμο, οι γλάστρες των μπαλκονιών απαγορεύθηκε  να ποτίζονται και  υπήρχαν σκέψεις για εφοδιασμό της Αθήνας με υδροφόρα πλοία (!). Στην Βόρεια Εύβοια που βρέθηκα , διαπίστωσα ότι όλες οι πηγές απέδιδαν λίγο έως ελάχιστο νερό.

Όμως  η καταστροφή δεν ήταν μόνο ελληνική. Στη Βουδαπέστη όπου επίσης βρέθηκα είχε σοβαρή ξηρασία, μη έχοντας ρίξει βροχή το διάστημα Οκτωβρίου – Μαρτίου, εκτός από ένα ψιλόχιονο. Εκεί όμως που είχε γίνει βιβλική καταστροφή από τη ξηρασία ήταν η Αυστραλία :  Δεν  ήταν μόνο ένα φιλμ που είχα παρακολουθήσει στο Φεστιβάλ Οικολογικών Ταινιών της Ρόδου, που έδειχνε τη βαθμιαία αποξήρανση του χώρου , των ζώων και τελικά των ανθρώπων, μέσα από τη σταδιακή μείωση της ποσότητας νερού…. Επί πλέον ήταν η ξηρασία της περιόδου 1984-85, που είχε πλήξει σ’ αυτή τη χώρα μια έκταση ίση με την Ιβηρική χερσόνησο ! Το αστείο όλης της υπόθεσης  ήταν ότι όταν  ο τότε Πρίγκηπας Κάρολος αποφάσισε να επισκεφθεί την Αυστραλία, οι ουρανοί άνοιξαν και έπεσε πολύ νερό. Όμως, όπως έλεγε το  περιοδικό Time , επρόκειτο για mixed blessing – για μια ευλογία ανάμικτη με καταστροφή, αφού προκάλεσε τεράστια διάβρωση του εδάφους….

Στην Ελλάδα  έχουμε μια μέτρια μονοετή ξηρασία περίπου κάθε 5 χρόνια, μια ισχυρή μονοετή ξηρασία κάθε 10 χρόνια και μια ισχυρή διετή ξηρασία κάθε 25 χρόνια – όπως  βεβαιώνει  στατιστική εκτίμηση του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων. Γενικώς με το νερό δεν τα πάμε καλά, αφού σκεπτόμαστε να το εξασφαλίσουμε παράλληλα με κάποιο ποσοστό κέρδους των ιδιωτών (!) και παράλληλα να φροντίσουμε την  βιομηχανία εμφιαλωμένου νερού …. Αν κρίνουμε πάντως από τη ζήτηση που έχει το θέμα στην προεκλογική περίοδο, διαπιστώνουμε ότι οι υποψήφιοι  ελάχιστη κάνουν μνεία των τεχνικών άρδευσης και των υδροβόρων καλλιεργειών, που πρέπει να αντικατασταθούν : Για να μην πούμε για την ανακύκλωση νερού και την αφαλάτωση, που μπορούν να δώσουν μια προσωρινή λύση