Μεγάλη πορεία

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 28.4.23

 

Tελικά  η πορεία που έγινε στις 23 Απριλίου στην Οίτη, το μεγάλο αυτό βουνό της Στερεάς Ελλάδας, με τις υπέροχες  χιονισμένες κορυφές και τα πυκνά δάση, με το μυθολογικό ενδιαφέρον, με την Παύλιανη και το υπέροχο τουριστικό  πάρκο αναψυχής,  απέφερε περισσότερα από όσα είχε ελπίσει ο κοινός  νους.  Ήταν η μεγαλύτερη πορεία διαμαρτυρίας, ξεπερνώντας ακόμη και αυτήν που είχε γίνει το Δεκέμβριο του 2019, από το Μοναστηράκι , με κατεύθυνση την Ομόνοια και την οδό Σταδίου, σε  συνθήκες καταρρακτώδους βροχής και κεραυνών. Είναι σίγουρο  πως οι εκπρόσωποι των εταιρειών και όλοι  οι  υπερτοπικοί  παράγοντες  της (δήθεν)πράσινης ανάπτυξης πτοήθηκαν  από μια συγκέντρωση κομμάτων  και εκπροσώπων πολιτικών οργανώσεων   μαζί με  τοπικές, ορειβατικές και φυσιολατρικές οργανώσεις,  μαζί  με πλήθος κόσμου :  Που ήταν τόσο θεαματική ώστε πέρασε στη δημοσιότητα από φωτογραφίες  βγαλμένες από  drones, που υπερϊπταντο στο χώρο της συνάντησης.

Αυτό το διάστημα συνέβησαν  πολλά τα οποία έγειραν το «ισοζύγιο πάλης» μεταξύ των οπαδών της πράσινης οπτικής και των οπαδών των ανεμογεννητριών :  Πρώτον  η διακήρυξη της  Οστάνδης, η οποία έλαβε χώρα μεταξύ των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων εννέα χωρών,   συμπεριλαμβανομένου του καγκελάριου Όλαφ Σολτς, του Γάλλου Προέδρου  Μακρόν και του Βρετανού πρωθυπουργού  Σούνακ. Σ’ αυτή τη Σύνοδο Κορυφής, οι 9 χώρες  συνομολόγησαν να    επεκτείνουν μαζικά την παραγωγή αιολικής ενέργειας στη Βόρεια Θάλασσα. Σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung : «Η Διακήρυξη της Οστάνδης είναι μια από τις πολλές ανοδικές διορθώσεις στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενεργειακής μετάβασης που ήταν απαραίτητες επειδή η ενεργειακή πολιτική είχε αποτύχει». Μάλιστα κατά δήλωση των 9 χωρών, που  είναι απότοκη της πορείας τους για απεξάρτηση από το ρωσικά ορυκτά καύσιμα,  η δυναμικότητα της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας θα δεκαπλασιαστεί μέσα σε είκοσι πέντε χρόνια.

Ένα ενδιαφέρον από τεχνική άποψη στοιχείο που συνδέεται με την παραπάνω εξέλιξη είναι η απόφαση του Βελγίου, της Δανίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, να σχηματίσουν ένα σύμπλεγμα «ενεργειακών νησιών» , πάνω στα οποία θα γίνεται  η άντληση αιολικής ενέργειας,  προστατευμένη από  έξωθεν απειλές και χωρίς βλαπτικές επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και τις τοπικές κοινότητες.

Με μια λέξη : Κάτω από την πίεση των κινημάτων για τη σωτηρία των κορυφών  και από τις  διεθνείς εξελίξεις, μια νέα χωροταξία των ανεμογεννητριών προβάλλει.