ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

 

Του Γιάννη Σχίζα

ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 22.4.22 

           Για την Ουκρανία μαθαίνουμε ότι είναι ένας μέγιστος τροφοδότης σπορελαίων, πράγμα που εμείς ως τρίτη χώρα διεθνώς στη παραγωγή  ελαιολάδου δεν αμφισβητούμε, έλα όμως που τα σπορέλαια είναι σε μεγάλο βαθμό προβληματικά….. Τα  ηλιέλαια  που υπεισέρχονται στις μαγιονέζες, στις κονσέρβες ψαρικών,στις σαλάτες σε κεσεδάκι ή σωληνάριο, στα τσιπς και στα τηγανιζόμενα αρτοσκευάσματα  , που με τη σειρά τους  υπεισέρχονται στα στομάχια των καταναλωτών, συνθέτουν μια κατάσταση μάλλον  δυσάρεστη :  Κατάσταση που  αφήνει  την ποιότητα ζωής «μετεξετασταία», που αμφισβητεί τη βιομηχανία διατροφής και τους διαφημιστικούς της ισχυρισμούς, που επιβεβαιώνει την υπαρκτή ανεπάρκεια  αλλά και την αναγκαιότητα των δημόσιων ελεγκτικών μηχανισμών.Είναι μια κατάσταση που χαστουκίζει ευθέως τους νεοφιλελεύθερους νεάντερνταλ και τις κουτοπόνηρες εμμονές τους στις αυτοδιορθωτικές διαδικασίες…..

       Τα διατροφικά σκάνδαλα είναι προϊόντα της αγοράς και του ανταγωνισμού, όπου συχνά το «χειροτερότερο» ανταγωνίζεται επιτυχώς το «χειρότερο». Όπου η φτήνεια δεν τρώει μόνο  τον παρά αλλά πολλάκις και την ποιότητα των προϊόντων . Τα σκάνδαλα που σχετίζονται με την διατροφή ή τα παρεμφερή είναι διαχρονικά :   

Σύμφωνα με τον Λάϊονελ Κάσσον, την 2^η χιλιετηρίδα π.Χ η νοθεία της μπύρας  με νερό από ασυνείδητους πωλητές είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις, ώστε  ο «Κώδικας του Χαμουραμπή», αυτοκράτορα της Βαβυλωνίας, επέβαλε  την ποινή του πνιγμού  !Τον 2^ο αιώνα μ.Χ ο περίφημος ιατρός Γαληνός  δήλωνε  ότι γνώριζε πολλούς χασάπηδες και εστιάτορες που πουλάγανε  αντί χοιρινού ανθρώπινο κρέας , δεδομένου ότι το δεύτερο είχε γευστική ομοιότητα με το πρώτο !   Στο Μαρόκο της δεκαετίας του 80, μια μεγάλη νοθεία του ελαιολάδου κόστισε στην κοινωνία 50 θανάτους και εξήγειρε τόσο  την κοινή γνώμη, ώστε να οδηγήσει  στην αγχόνη αρκετούς  λαδέμπορους.Στην Ευρώπη της δεκαετίας του 90, το σκάνδαλο των τρελών αγελάδων ήταν πρωτίστως ένα σκάνδαλο νοθείας  φυτικών ζωοτροφών με κρεατάλευρα , πράγμα που μετέτρεπε τα μυρηκαστικά χορτοφάγα  ζώα σε σαρκοβόρα και που κατέληγε να θίξει την υγεία των καταναλωτών .  Στο Βέλγιο του 2000 κάποιοι συλλέκτες  αποβλήτων ορυκτελαίων(!) είχαν τη φαεινή ιδέα μιας  δολοφονικής  «ανακύκλωσης» , δεδομένου ότι ανέθεσαν στους μηχανισμούς αφομοίωσης  των πουλερικών  την επεξεργασία των επικίνδυνων διοξινών  που αναπτύσσονταν στα καμένα λάδια: Τελικά  οι διοξίνες ή τα κοτόπουλα δεν έπαθαν τίποτε , όμως το ίδιο δεν συνέβη με τους καταναλωτές ...

 

Όλες οι μεγάλες γιορτές συμπεριλαμβανομένου του  Πάσχα σημαίνουν  εκλεκτή και επιλεγμένη διατροφή, της οποίας όμως  η ποιότητα   είναι ένα θέμα  που διεγείρει την  «κοινωνία των πολιτών» - του σώματος δηλαδή εκείνου που είναι διακριτό από την κοινωνία των παθητικών καταναλωτών .  Η δημόσια  παρέμβαση  είναι απολύτως απαραίτητη για την  διαφάνεια και τη προέλευση των εμπορευμάτων, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες  όπου οι διαφημιστικοί ισχυρισμοί επενεργούν όπως ακριβώς επενεργεί έναντι των εχθρών της  η σουπιά  :  Δηλαδή ρίχνοντας μελάνι και θολώνοντας την όλη κατάσταση...

      Ο διατροφικός τομέας  καταλαμβάνει  σημαντικό μέρος του ΑΕΠ, ακόμη και σε προχωρημένες κοινωνίες των υπηρεσιών.  .Η ποσότητα και ποιότητα της τροφής εξακολουθεί να παραμένει  μεγάλο πολιτικό θέμα  ακόμη και  εκεί  όπου ενδημούν  οι  «κεραυνοβόλοι πόλεμοι» εναντίον της κακής γεύσης  –  το (κατά τα ανύπαρκτα γερμανικά μου)  blitzkrieg ,  που εισήγαγε στο ελληνικό λεξιλόγιο ο κ.Πάγκαλος...    Συχνά  το ταξίδι στον κόσμο των παραδοσιακών, των εξωτικών, των αρχαιοελληνικών(!), των πικάντικων  γεύσεων,  παραγνωρίζει  τους κανόνες της υγιεινής, καθώς χρησιμοποιεί  κατά κόρον τα τηγάνια . Οπότε και  ο καταναλωτής  αισθάνεται ως βαλλόμενος πανταχόθεν -  από τη νοθεία, από την εισοδηματική ανεπάρκεια για την αγορά  προϊόντων ποιότητας ή υπεράνω υποψίας, από τη διατροφή που του προτείνεται μέσω του «τηγανήζειν» ,  έστω και αν έρχεται σε ρήξη   με το Ιπποκράτειο αλλά  διαχρονικής αξίας γνωμικό : Η τροφή είναι το φάρμακό σου !