To Pulp Fiction κλείνει τα 20

Θα παίζεται στην Αλκυονίδα, μέχρι 4 Μαρτίου

 

«……..Δεν χρειάζεται βαριά ατμόσφαιρα, ακαταλαβίστικοι διάλογοι, μακρόσυρτες σιωπές και αργά πλάνα για να “κάνεις τέχνη”. Το να δεις μια ταινία και να την απολαύσεις είναι το ζητούμενο…….»

 

Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο

Σενάριο: Κουέντιν Ταραντίνο & Ρότζερ Άβαρυ

Διάρκεια: 154 min

http://popaganda.gr/pulp-fiction-klini-ta-20/

Η πρώτη ανεξάρτητη ταινία που μάζεψε πάνω από $200 μύρια, ανάστησε τον John Travolta, και εδραίωσε τον Quentin Tarantino ως τον μέγα auteur του αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα των Κανών, γίνεται 20 χρονών.

http://www.oneman.gr/keimena/special-days/tarantino-day/einai-to-pulp-fiction-h-kaluterh-tainia-sthn-istoria.2087917.html

Είναι το “Pulp Fiction” η καλύτερη ταινία στην ιστορία;

Τις ταινίες του Ταραντίνο τις απολαμβάνεις. Τις καταβροχθίζεις. Αν προσπεράσεις την εκκούσια υπερβολική του διάθεση, τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει κινηματογραφική τέχνη.

Δεν χρειάζεται βαριά ατμόσφαιρα, ακαταλαβίστικοι διάλογοι, μακρόσυρτες σιωπές και αργά πλάνα για να “κάνεις τέχνη”. Το να δεις μια ταινία και να την απολαύσεις είναι το ζητούμενο.

http://cine.gr/film.asp?id=584&page=4

Το σενάριο αποτελείται από τρεις διαφορετικές ιστορίες οι οποίες ξεδιπλώνονται με άναρχη χρονολογική σειρά ( ο Κουέντιν Ταραντίνο ( QuentinTarantino ) «σπάει» τον χρόνο σε κομμάτια τα οποία ανακατώνει με επιτυχία) και ωστόσο συνδέονται μεταξύ τους, κάπως ανορθόδοξα είναι η αλήθεια, μέσω των ηρώων τους. Οι ιστορίες δεν είναι πρωτότυπες, τις έχουμε ξαναδεί και χιλιοδεί στον κινηματογράφο. Εκείνο που δεν είχαμε δει ποτέ ήταν τον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται αυτές οι ιστορίες. Ο Ταραντίνο κέρδισε το παιχνίδι γιατί δεν έπαιξε με τους κανόνες. Και επιπλέον, κατόρθωσε να παίξει (ή περιπαίξει) με τις προσδοκίες των θεατών του, όπως έχει παρατηρήσει και ο Ebert.

Άλλοι τον μίσησαν για αυτό και άλλοι τον λάτρεψαν. Κανείς όμως δεν έμεινε αδιάφορος. 

Το πραγματικό ατού της ταινίας βρίσκεται στους λαμπρούς διαλόγους. Συνήθως – και αυτό συνιστά την φτώχεια ειδικά των αστυνομικών ταινιών και των θρίλερ- οι διάλογοι περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα που προωθούν την υπόθεση και προοικονομούν τις ανατροπές. Συχνά δε, έχουν τον άχαρο ρόλο να προσπαθούν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατού όταν η δράση παρουσιάζει κοιλιές. Σπανίως το καταφέρνουν. Στο Pulp Fiction οι διάλογοι έχουν την χαρακτηριστική ελαφρότητα της καθημερινότητας. Είναι εντελώς άσχετοι με τα γεγονότα που τρέχουν εκτός από έναν ή δύο που προοικονομούν επόμενες σκηνές και τους διακρίνει ένα λεπτό, αν και συχνά, μαύρο χιούμορ. Σ’ αντίθεση με όλους αυτούς που θεωρούν ότι ο Ταραντίνο είναι απλά φλύαρος – πράγμα που είναι τόσο, μα τόσο αλήθεια, η φλυαρία του είναι ατελείωτη- πιστεύω ότι οι διάλογοι είναι πανέξυπνα δομημένοι προκειμένου να εξυπηρετήσουν δύο στόχους. Ο πρώτος είναι να δώσουν ρεαλιστική υπόσταση στους χαρακτήρες οι οποίοι έχουν δομηθεί έτσι ώστε στην αρχή του φιλμ να φαντάζουν αμιγώς κινηματογραφικοί χωρίς ρίζες στην πραγματικότητα και να εξελίσσονται καθ’ οδόν σε ανθρώπινες φιγούρες με συναισθήματα, κίνητρα και κυρίως φόβους. Όλοι φοβούνται κάτι και σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης ο φόβος αυτός ( για την απόρριψη, την μοναξιά, τον θάνατο, την τιμωρία, τον εξευτελισμό, την απώλεια προσανατολισμού ) είναι ο ουσιαστικός συνδετικός κρίκος όλων των ηρώων. Αυτή λοιπόν η μετάβαση τους από καρικατούρες σε ανθρώπινες προσωπικότητες με βάθος, πάθη, παρελθόν και μέλλον υποβοηθείται από τους επιμελημένα ανέμελους, επιφανειακά αδιάφορους, βαθιά προβοκατόρικους διαλόγους. Για να επιστρέψουμε στον δεύτερο στόχο του δημιουργού, οι διάλογοι αυτοί τον βοηθούν να αποδώσει τις σκηνές της βίας με αυτόν τον ιδιόμορφο τρόπο που τον έχει κάνει διάσημο. 

Τι είναι αυτό μας σοκάρει? Είναι το γεγονός ότι οι διάλογοι δεν μας εντάσσουν στο κλίμα βίας που θα ακολουθήσει. Οτι τελικά ο δημιουργός πετυχαίνει να μας φέρει αντιμέτωπους με τον χειρότερο μας φόβο: ίσως δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί από τους ήρωές του.

Pulp Fiction / Είναι αναμφισβήτητα ένας σημαντικός σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου και σημείο αναφοράς πολλών νέων κινηματογραφιστών. 

http://www.lifo.gr/team/voyeur/48889

Ο Ταραντίνο δεν είναι μόνο στιλ. Θα είχε ξεπεραστεί αν ήταν έτσι. Εξελίσσεται επειδή ξέρει να γράφει και δεν έχει χάσει το κέφι και την έμπνευση του. Αλλά και τη μανιακή του ενέργεια, την εγωκεντρική του ορμή να είναι ο καλύτερος και ο κόσμος, το κοινό και τα φεστιβάλ και τα Όσκαρ, να τον παρακολουθούν.

Βίντεο:

Trailer:

https://www.youtube.com/watch?v=tGpTpVyI_OQ

Dancing Scene:

https://www.youtube.com/watch?v=Ik-RsDGPI5Y

Girl, you ll be a woman:

https://www.youtube.com/watch?v=cdMEMGLr9xE

Best Quotes:

https://www.youtube.com/watch?v=AAiI4tZmuMA